Samuel Alexis Dy Mathew Jr.

43 2 0
                                    

It's just me and him. Him and me. Alone in huge room. And the athmosphere is getting awkward. I have to step away.

"Hey, Sam." I tried to greet him. "Pwede bang tawagin kita in other name? Instead of Sam?" He's just staring at me. "Can you talk?" Still staring. "You're not gonna talk aren't you?" Napatango tango na lang ako at papilit na ngumiti. "Okay."

But I can't hide the fact, the he's so-good-looking. Napapatitig tuloy ako sakanya pabalik.

"Are you done staring?" He snapped. He talked. Wow.

Napangiti naman ako. "I thought you were the one staring at me." And he smiled, and then he started laughing.

Yeah. He's really laughing his ass out. "Haha-You look ridiculous." Di ko naman maintindihan ang lalakeng 'to. Sinubukan ko ring makitawa.

"Ha? Ridiculous, really?" Medyo may sarcasm na tanong ko. Tumigil siya at tinitigan ako, nakangiti siya tapos biglang nag seryoso ng mukha.

How the freakin way did he do that?

Lumalapit siya saakin kaya napaatras naman ako. Tapos lumalapit talaga siya. My heartbeat races up to the beat.

"What-what are you doing!?" Nanginginig na tanong ko, at tumigil naman siya.

"Where is it?" Seryosong tanong niya. Magsasalita sana ako, but he put his index finger on my lips. "The picture!" Napalunok ako. That picture. The one who give me goosegumps.

I half smile and I just couldn't take it, tumakbo na ako palayo sakanya. One sofa away with each other. "You are weird. And I never ever ever as in ever meet a guy like you, who smile, and eventually become serious. I don't know how you do that, but It's freaking me out. Who the fuck are you!?"

Naging tahimik nanaman ang athmosphere between us. And then he smiled, he's smiling. At teka, parang tumigil ata ang mundo ko.

But that didn't last very long, kasi bigla rin naman siyang nag seryoso. "Did you just cursed on me?" Untag niya.

Napa-face palm ako. "Alam mo? Walang mangyayare saatin kung ganito lang ang gagawin natin. I hope you know that." And now I'm the one with a poker face.

"Yeah, well. I might kiss you."

Napakurap kurap ako. "I might be bad at it-Ugh!" Pinagsasampal ko ang sarili ko. Ano ba yan, what is this? Reenactment!?

"Pfft. You're good." Umupo na siya sa sofa. Talagang feel at home siya. "Just, surrender the picture, will you?"

"Why would I even do that?" Pataray na sambit ko. He smirked. "Hindi nga kita kilala eh." Tumayo naman siya at lumapit saakin, kahit nga may nakaharang na sofa sa pagitan namin, umatras pa rin ako.

"Hi, It's a pleasure to meet you. I'm Samuel Mathew -" Pinigilan ko siya.

"Samuel Mathew lang? Di nga." Minsan kasi kung ano-anu rin ang pumapasok sa utak ko. He's dead serious. I cleared my throat. "Sorry."

Nag seryoso ulit siya. "You can't call me in other names, all I want is Sam. Kaya kung ayaw mong magkalituhan tayo ikaw ang magpapalit ng pangalan-"

"Hindi pwedeng Samuel?" I interrupted again. "Alexis?" Ang sama na nga ng tingin niya. "Dy?" Bumanat pa rin ako.

"Do you want me to-"

"Junior?"

"What the hell! Asdfghjkl-" Well, Wala na akong maintindihan sa mga sinasabi niya. He's talking alien. Ang weird ba naman kasi ng pangalan.

At tumatakbo siya palapit saakin. "Wahhh!" Napatakbo na rin ako. Nakapunta ako sa labas ng bahay. Since there are no other way.

"Come back here, you."

"Stay away!" I shouted back. Nakapunta ako sa likod ng bahay. Hanggang sa wala na akong matakbuhan. Nakakainis kasi itong pool. Nakaharang. 'Tengene, tatalon ba ako?

"Huli ka!"

"Kyahhh! Wait. Oh my gosh! Let me go!" Nahuli niya ako't niyakap ako mula sa likod. Nagpumiglas naman ako, but I didn't expect him na bubuhatin pala ako. "Hey! I'm sorry. I'm sorry. Just let me go!"

Inupo niya ako sa isang bench, and he's holding my hands.

"Will you shut up? Masyado tayong maingay. And this is going nowhere. Walang kwenta itong pinaggagawa natin." Galit na sambit niya, natigilan naman ako.

"You just realize that? Really?" Tinignan niya ako ng masama, at hindi naman ako magpapatalo, tinignan ko rin siya ng masama. Kaya nagtitigan na kami ng masama.

His eyes are so dark and deep though. Feeling ko nalulunod ako. But I snapped back from my reverie.

Mag re-react sana ako, pero na una siya. "Ugh!" He give up!

"Ha! Ha! You lost." Binitiwan na niya ako.

"Shut up!" And I couldn't stop laughing. "You just don't get it do you!?" Bigla naman siyang sumigaw. Kaya natigilan ako.

"Alam ba kung anong meron ngayon?" Umiiling iling ako. "Aren't you even curious about the arrangement they're talking about?" Napailing ulit ako. "Oh Sam." He leans closer to me and holds my chin. "We're gonna get-"

"There you are!"

Napatayo ako at naitulak ko si Samuel palayo saakin. Oh gosh. Pakiramdam ko umiinit ang pisngi ko.

"Not so fast, my dears." And there's mom. Tumingin ako sa likod nila and I'm so glad na sila lang.

"Lunch is served." Nakangiting sambit ni Ate Mara, at hinila na ako.


~**~

Short chapters are better. :3


Ever Ever After Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon