HAPSOLDUM SANA

BASKIN 2

Selamın aleyküm canlar bölüm biraz geç geldi kusura bakmayın.
Malum köy işleri biraz uğraştırıyor.
Ve benim bazı yerleri silip tekrar           yazmam gerekti. İstediğim sahne tam     olarak çıksın diye. Yorumlarınızı bekliyorum . Birlikte sohbet edip konuşalım.  Siz yazınca ben daha çok mutlu olup yazmak istiyorum. 
Bu bölümü biraz benden okuyun  istiyorum .😁😁🤗🤗🥰😍
☆"Harçana adlı kitabımı yayınladım bir göz atarsanız sevinirim
☆
☆
☆
Yazardannnn♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡

"Ateş nolur dikkat et ve bana gel . Söz ver ateş sözmü !".

"Söz cennet gözlüm söz! her ne olursa olsun sana geri geleceğim".

"Sende bana söz ver her ne olursa bana gelecek ve dayanacaksın. " dedim

Söz veriyorum geleceğim ,dayanacağım
Efsun KANDEMİR VAROĞLU olarak söz veriyorum." dedi Efsun.

Cama isabet eden kurşun  ve ardı sıra bir yağmur gibi yağan  kurşunlar efsunu korkutsada Ateşte tüy bile oynamıyordu.

"Cam kurşun geçirmez  ona özel yapıldı. Dayanıklı ne kadar kurşun darbesi alırsa alsın içeriye kurşun girmez sakın ol  "

"Tamam sakinim uykulu olduğum ve birden olduğu için fazla tepki verdim sadece "
dedi Efsun  Ateşin gözlerinin içine bakarak.  Korkmuştu ama bunu Ateşin bilmesini istememişti. Bu hengamenin içinde birde aklı onda kalsın istemedi.

Ateş tam kapıya yönelmiş çıkacaktı ki
Efsun ,"Ben aşağı kata inmiyorum!tamam Atıf abide yanımda olabilir, hatta sen ol ama ben aşağı kata felan inmiyorum.!"
dedi kesin ve itiraz kabul etmediğini belli eden bir sesle .

Ateş kapının kolunda kalan elini yavaşça çekip arkasında kalan kadınını  göz merceğine almak için döndü. 

Derin  bir nefes aldı  Ateş  . Biliyordu Efsun ne kadar sakin gözüksede  kafasına koyduğunu yapan içindeki o yavru panteri çıkaran bir kadındı  . Onun bu hallerini çok seviyordu. Helede bu ani kararlarını .  Ama şimdi olamazdı.  Evet önceden deneyimi vardı. Babası onu bir asker    gölge gibi yetiştirmişti ama ,şimdiye  kadar hiç gerçek bir çatışmanın içinde bulunmamıştı.  Evet  aradan o kadar zaman geçmiş olmasına rağmen Efsun hala babasının yetiştirdiği gibiydi.

Kendi yaptıkları idmanda hazırlıklarda bunu göstermişti kadını ama ,
Korkuyordu daha önce hiç korkmadığı kadar . Deli gibi korkuyor ona birşey olacak diye ölüyordu adeta.

"Yapma güzelim atıfla aşağıda kal ben gelene kadar sakın çıkmayın" dedi .

Efsunun yanına bir adım atarak.

Efsun orman gözlerini ateşin harelerine dikmiş adete derinlere inmek istiyor neden hayır dediğini kestirmek istiyordu.

"O kadar hazırlığı boşuna mı yaptık Ateş!O kadar idman yaptık şimdi kuyruğumu kıstırıp bir kenaramı  çekileyim  . Ben bunu yapamam tamam mı ! Bende gelecek ve seninle onların kökünü kurutacağım.  Görsünler bakalım VAROĞLU çiftini. "
dedi kendinden emin bir ses tonuyla .

Ateş eliyle şakaklarını ovuyor karşısındaki kadının geri adım atmayacağını kabullenmek istiyordu.

"Tamam ama önce benim dediklerimi harfiyen  yapıyor muratın, atıfın ve benim yanımdan ayrılamıyorsun!".
dedi kesin, ve keskin bir ses tonuyla.

Efsun Ateşin kabul etmesiyle yüzüne bir gülümseme kondurup Ateşe doğru bir adım attı. Artık aralarında bir adımdan daha az mesafe vardı.
Kollarını Ateşin boynuna doladı.

Ateşin hareleri efsunun yüzünü talan ediyor karşısında ne yapacağını kestirmeye çalışan kadınına bakıyordu..

"Kocam ne derse o "
dedi efsun .