"Benim topraklarımda ölmek için özel bir nedene gerek yok."
Mihra Elnurova, Türkiye'nin güneyinde yer alan, ufak bir Türkmen ülkesi olan Karahan'da yaşamaktadır. Sıcacık bir ailede büyüyen Mihra, hayatın sert ve acımasız yüzüyle henüz tanışmamıştır...
Bölümleri büyük bir heyecanla atıyorum fakat okunma sayısına karşılık olarak oy ve yorum sayısının düşüklüğü beni biraz mutsuz ediyor...
Umarım bu bölüm +3000 oy ve +3000 yorum alabiliriz.
Sizi seviyorum, keyifli okumalar.
Instagram: suleavlamaz
Başlamadan evvel bir güvercin emojinizi alırım.🕊️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Otuz İki 🕊️ Anılar Defterinde Gül Yaprağı
Anılar defterinde gül yaprağı Gibi unutuldum kurudum Başıma düştü sevda ağı Bir başıma tenhalarda kahroldum Sen kim bilir rüzgârlı eteklerinle kim bilir Hangi iklimdesin Ben sensiz bu sessizlikle Deliler gibiyim Sensiz bu sessizlikle.
Cahit Zarifoğlu
~
"Karahan Muhalif İntizam Güçleri İnsansız Hava Araçları Desteğiyle Gece Gündüz Bombardıman Saldırısına Tutulmaya Devam Ediyor!"
Günlerdir Türkiye'de dönen haberler bu ve bu tarz haberlerden ibaretti. Şehit olan otuz dört Türk askerinin intikamı, İntizam güçlerinin o geceden itibaren sayısız kez bombalanmasıyla alınmıştı ve alınmaya devam ediyordu. İntizam güçlerine ait yüzlerce asker Türk Silahlı Kuvvetler Birliği tarafından büyük bir başarıyla öldürülmüştü. Elbette şehit olan askerlerin yeri dolmayacaktı ama bu başarı bile insanın yüreğine bir nebze olsun su serpiyordu.
İlk günler dayanmak nispeten daha kolaydı. Çünkü bilekliğime dokunduğumda Yusuf Agâh'tan karşılık alabiliyordum ve en azından yaşıyor diye düşünerek rahatlıyordum. Ancak birkaç gündür bilekliğe dokunduğumda hiçbir karşılık gelmiyordu ve zaten sıkıntılı olan içim daha büyük bir kasvet bulutuna gömülüp kalıyordu. Telefonu kapalıydı, gittiği günden beri hiç açık olmamıştı.
Bazen, şeytan dürtüyordu.
Benim, burada ne işim var diyordum. Ailem, sevdiğim herkes bombaların altında ve büyük bir kargaşanın içinde hapsolmuşken ben burada rahat nefes almayı hak ediyor muydum? Yemek yemeye çalıştıkça lokmalar boğazıma diziliyordu, bir yudum su bile zor iniyordu yutağımdan.
