"Benim topraklarımda ölmek için özel bir nedene gerek yok."
Mihra Elnurova, Türkiye'nin güneyinde yer alan, ufak bir Türkmen ülkesi olan Karahan'da yaşamaktadır. Sıcacık bir ailede büyüyen Mihra, hayatın sert ve acımasız yüzüyle henüz tanışmamıştır...
İs Kokan Zeytin Ağacı'na yazdığım en uzun bölüm bu oldu. 💚
Bölüm benim aşırı hoşuma gitti, bu dünya bana çok farklı şeyler hissettiriyor, hiç çıkasım gelmiyor... Biliyorum ki siz de öyle hissediyorsunuz. Yorumlardan, aldığım mesajlardan da anlıyorum bunları elbette...
Yorumlarınızı dört gözle bekliyorum, çok heyecanlıyım.
Bölümü okuduktan sonra #İsKokanZeytinAğacı tagiyle tweet atıp bize destek olabilirsiniz. 🕊
Instagram: suleavlamaz
Twitter: sulisindunyasi
Başlamadan önce bir güvercin emojinizi alırım. 🕊
Bölüm Şarkısı: Evgeny Grinko - Serenade
Keyifli okumalar, yeşil kalp.💚
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ki ben Mona Roza bulurum seni
İncir kuşlarının bakışlarında
Hayatla doldurur bu boş yelkeni
O masum bakışlar su kenarında.*"
Sesini duyarım belki sonra, iyi gelir. 387 105 5894"
Gözlerim doğru mu okuyorum diye notun üzerinde gitti geldi, gitti geldi.
Ancak doğruydu.
Yusuf Agâh şiirin sonuna eklediği dizeyle birlikte bana numarasını vermişti!
Bölüm Altı 🕊 Hisler Ve Yıldızlar
Elim telefonumda, gözlerim kaydettiğim numaranın üzerindeydi. İki gündür tek yaptığım buydu aslında, sadece izlemek, bir şeyler yazdığımı düşünmek ve düşünmekten öteye gidememek. Hayalimde Yusuf Agâh'la konuşabiliyordum, hayalimde ona çok şey yazıp çiziyor, dilimdeki tüm düğümleri çözüyordum. Lakin iş gerçeğe döküldüğünde kılımı bile kıpırdatamıyordum, ne yazacağımı bilemiyordum doğrusu, ne yazsam yeterli olmayacak yahut ne yazsam fazla gelecekmiş gibiydi.
Biriyle mesajlaşmak...
Bunu daha önce hiç deneyimlememiştim, sadece Yasemin'den dinlemiştim ona yazılan uzun, güzel mesajları. Bazen Yasemin'in yerinde kendimi hayal ettiğim olur, güzel sözler karşısında içim gıdıklanırdı. Fakat olay bana döndüğünde işler o kadar kusursuz gitmiyordu. Deli gibi utanıyor, ne yazacağımı bilemeden hevesle elime aldığım telefonu bırakmak durumunda kalıyordum.
Bu, günlerdir böyle oluyordu.
İçten içe İnşallah onu istemediğimi düşünmüyordur, diye dua etmekten başka hiçbir şey gelmiyordu elimden. Düşünmemeliydi, benim bu konularda ne kadar toy olduğumu anlamış olmalıydı.
