Korkunç Bir Vampir (Okuldaki Vampir)

Bende

Bu kadar salak olmam şart mı? Bir kere daha düşünseydim ölür müydüm?

Leo'nun ağzı ve gözleri aynı büyüklükte açılmış ve bana bakıyordu. Galiba birazdan arkasına bakmadan kaçacaktı ama öyle olmadı.

L: Ben de.

Ne?! Acaba bu okulda daha ne kadar yaratık var!?

M: Ne sende!?

L: Ben de bir wampirim.

Şimdi de benim ağzım ve gözlerim eşit olarak açılmıştı.

Başta Alvin olmak üzere Emma ve Robb beni gebertceklerdi buna şüphem yoktu. Biraz daha batırsam olur diye düşündüm.

M: Benim abim kurt en yakın arkadaşım da cadı.

Bu sefer gözleri ilkinden de büyüdü.

L: Abinle sürekli kavga ediyor musun?

M: 10 dakika bile kavga etmeden durmayız.

L: Ben onun senin abin olduğunu pek sanmıyorum. İmkansız.

Bunu başından beri tahmin ediyordum. Hatta ilk Ursula'nın yanına gittiğimde.

L: Aynı anne ve babadan bir wampir ve kurt olmaz. Olsa bile bir wampir bir kurtadam çocukları olmaz. Biriniz melez olsanız olabilir ama biriniz kurt biriniz wampir olunca imkansız.

Dediği şey epey çelişki içeriyor cümleler birbirine girmişti bozuntuya  vermedim.

M: Tahmin etmiştim zaten... Bana her konuda karışıyor zaten.

L: Napıcan abin atsan atılmaz satsan satılmaz.

Gülümsemekle yetindim. Okula gelmiştik. Yan yana yürüyorduk ve herkes bize bakıyordu.

Ben bir wampirim duyularım çok gelişmiş. Başta okulun en popüler kızı olduğumu söylemiştim. Yani bu okuldaki herkes beni tanır.

Bizim hakkımızda konuşuyorlardı. Bazıları "Ne kadar yakışıyorlar değil mi?" diyerek gülüyorlardı. Aman ne komik!

M: Herkez bizim hakkımızda konuşuyor.

L: Belki ne kadar iyi bir çift olduğumuzu konuşuyorlardır.

Güldü. Ben de güldüm. Omzuna bir yumruk attım. Yok sertçe değil yumuşak bir şekide.

Ben olduğum sınıfı bildiğim için zaten sınıfıma girdim. Tabi Leo ile de vedalaştık diğer teneffüslerde görüşürsek Alvin ve Robb ona dalarlar.  

Emma ile aynı sınıfta olmamız şart mıydı? Maalesef beni Leo ile konuşurken görmüş. Acı gerçek... Doğal olarak Alvin ve Robb'da görmüş en doğal olanı ise Alvin aşırı tepki vermesi...

Dersin matematik olması daha da kötü bir durumdu ve hocanın 60-70 li yaşlarda olup aksi bir ihtiyar olması ise en berbatı ama en berbatı ise hocanın bana takmış olması. Okul ne kadar da sıkıcı.

Yardımıma çalan zil yetişti. Emma ile dışarı çıktık. Tanıdıklarımıza selam verdik. Yeniden zil çaldı.

Diğer dersler de bitti ve öğlen arası yemek molası. Olacakları düşünmek istemedim ve akışına bıraktım.

Evet tam da tahmin ettiğim gibi Robb ve Alvin bir masa bulmuş ve bizi bekliyorlar. Emma hemen koşup biricik sevgilisine sarıldı bi milletin içinde öpmediği kalmıştı ki onu da yaptı. Merhabaştıktan sonra masaya oturdum. Yemeğe başlayacaktım ki onu gördüm yani Leo'yu.

L: Boş yer bulamadım da oturabilir miyim?

Masada bi tek ben vardım neyseki.

M: Tabi ki de.

Sabah söylediklerim aklıma geldi.

M: Sana sabah söylediklerim aramızda kalacak tamam mı? Yoksa beni ölmüş bil.

L: Tamam.

Masaya Robb geldi. İlk onun gelmesi şart mıydı?

R: Marcelin tanıyor musun?

Leo'yu işaret ederek.

M: Tanımasam niye oturmasına izin verirdim?

Terselim onu oh canıma değsin.

R: Sana bir şey söyleyende kabahat!

M: Bence de! Sorularının cevabını bir kere daha düşünseydin terslenmek zorunda kalmazdın.

E: Hey noluyo? Yine mi kavga ediyorsunuz 7 yaşındaki çocuk gibi.

R: O başlattı.

M: Hayır saçma sapan sorular sorarak sen başlattın.

E: Gerçekten siz 7 yaşında mısınız?

M: Ben değil ama o olabilir.

Robb elindeki tabağı hızlıca masaya attı ve hızlı adımlarla yürümeye başladı.

Selam ben geldim yine güzel olduğunu düşündüğüm bir bölüm ile karşınızdayım iyi okumalar.

Multimedia : Marcelin ve Robb