နှလုံးသားအရင်းအနှီး [Complete]

အပိုင်း ၃

[Zawgyi]

ရပ္ကြက္အတြင္းသို႔ အနက္ေရာင္ ကားတစ္စီးက ဝင္ေရာက္လာေလသည္။

"မင္းအိမ္က ဘယ္မွာလဲ"

"ဟို ေရွ႕က ၿခံတံခါး အနီေရာင္"

အေနာက္ကေကာင္ေလး ေျပာသည့္ အိမ္ေရွ႕ရပ္ေပးလိုက္ေတာ့ ေကာင္ေလးက ကားတံခါးဖြင့္ကာ ေထာ့နဲ႕ေထာ့နဲ႕ ျဖင့္ ဆင္းသြားသည္။

"အိမ္လိုက္ပို႔ေပးတဲ့သူကို ေက်းဇူးတင္စကား မေျပာေတာ့ဘူးလား"

ကားမွန္ခ်ရင္း ေမးလိုက္ေတာ့မွ အိမ္ထဲသို႔ လွမ္းေနေသာ ေျခလွမ္းမ်ား ရပ္တန့္သြားၿပီး လွည့္ၾကည့္လာေလသည္။

"ေက်းဇူး"

တခြန္းထဲ ေျပာကာ ခ်ာကနဲ ျပန္လွည့္ရင္း အိမ္ထဲသို႔ ဝင္သြားေတာ့သည္။

"ဟင္း....အခုေခတ္ လူငယ္ေတြလဲ ေတာ္ေတာ္ရိုင္းလာၾကတာပဲ"

~~~~~~~~~~

"မင္းဟာက ေသေရာေသခ်ာလို႔လားဟ ဒီဆိုင္ဆိုတာ"

"အရမ္းေသခ်ာတာေပါ့။ ငါ အမကိုေသခ်ာေမးထားတာ။ ေသာၾကာေန႕တိုင္း အဲ့ဘဲက ဒီေကာ္ဖီဆိုင္မွာ အၿမဲထိုင္တတ္တယ္တဲ့"

"အခု ထိ လာမွမလာေသးတာ ေစာင့္ေနတာၾကာၿပီကို။ ျပန္ရေအာင္ေလ။ ငါ ေျခေထာက္လဲ နာေနေသးေတာ့"

"ဟိတ္ေကာင္ မင္းအပိုမလုပ္နဲ႕။ ေျခေထာက္နာတာ အေၾကာင္းျပၿပီး လစ္ေျပးဖို႔ မႀကံနဲ႕"

ေဇယ်ာတိုးလဲ မ်က္လုံးေလး ကလယ္ကလယ္လုပ္ကာ မ်က္စိေရွ႕က အေအးခြက္ကိုပဲ ယူေသာက္လိုက္သည္။

ဘယ္လိုမွကို လစ္ထြက္လို႔ မရပါလားဟ။

"စိတ္ရွည္စမ္းပါ ေဇယ်တဳရာ။ လာေတာ့မွာပါ"

"လာရင္ ငါတို႔ေျပာထားတဲ့အတိုင္း လုပ္ေနာ္"

"ဘယ္ ဘယ္လိုလဲ"

"မေန႕ထဲက ေျပာထားတာေလ။ သူကားရပ္တာနဲ႕ ေကာ္ဖီတခြက္မွာ။ ၿပီးရင္ သူလာတာနဲ႕ တိုက္ခ်ၿပီး ေကာ္ဖီ ေတြ ရင္ဘတ္ေပၚ ေမွာက္ခ်လိဳက္လို႔"

"ေကာင္း ေကာင္းပါ့မလားဟ"

"ဒီေကာင္က ေတာ္ေတာ္ဒုံးေဝးတာပဲ။ မင္းကိုရီးယားကားေတြ မၾကည့္ဖူးဘူးလား။ မင္းသားနဲ႕ မင္းသမီး က အဲ့လိုေကာ္ဖီေမွာက္က်ရင္း ေတြ႕ၾကတာေလ။ အဲ့မွာမင္းသမီးကအားနာၿပီး အက်ီေလွ်ာ္ေပးမယ္။ အက်ီေလွ်ာ္ေပးၿပီးရင္ ျပန္ေပးဖို႔အတြက္ ဆက္သြယ္ဖို႔ေတာင္း အဲ့မွာ ဇာတ္လမ္းစတာေလ"