နှလုံးသားအရင်းအနှီး [Complete]

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း(End)

(Zawgyi)

ၾသစေၾတးလ်နိဳင္ငံ ဆစ္ဒနီၿမိဳ႕။

ဆစ္ဒနီၿမိဳ႕ဟာ ၾသစေၾတးလ်နိဳင္ငံ၏ အႀကီးဆုံးၿမိဳ႕ ျဖစ္သျဖင့္ လူဦးေရ ထူထပ္မ်ားျပားလွသည္။ ညေနေစာင္းသည့္အခ်ိန္တြင္ မ်ားျပားလွေသာ လူအုပ္ၾကားထဲ ေဇယ်ာတိုးတစ္ေယာက္လဲ ေက်ာင္းဆင္းလာၿပီး အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္လုပ္မည့္ စားေသာက္ဆိုင္သို႔ အလ်င္အျမန္ေျပးရေတာ့သည္။

ေအာင္ေစပိုင္ ေပးပို႔ထားသည့္ ပိုက္ဆံမ်ားမွာ လုံေလာက္သည္ထက္ ပိုမိုမ်ားျပားလွေသာ္လဲ ေဇယ်ာတိုးအဖို႔ေတာ့ နိုင္ငံရပ္ျခားမွာ စိတ္ေအးသက္သာစြာႏွင့္ ေပ်ာ္ပါးမေနခ်င္။ ကိုေစ့ပိုက္ဆံမ်ားကို ေက်ာင္းလခႏွင့္ အိမ္စာရိတ္အတြက္သာ အသုံးျပဳၿပီး သူ႕တကိုယ္ရည္စာ စားစရိတ္ႏွင့္ သုံးစြဲစရိတ္မ်ားကို အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္လုပ္ကာ ရွာေဖြမိသည္။ ဒါကို ေအာင္ေစပိုင္ သိလွ်င္ေတာ့ စိတ္ဆိုးမည္မွန္း သူသိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ကိုေစမသိေအာင္ အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္မ်ား ခိုးလုပ္ေနျခင္းသာ။

လက္ကနာရီကို တခ်က္ၾကည့္လိုက္ရင္း ခပ္သြက္သြက္ေလွ်ာက္လွမ္းမိသည္။ စားေသာက္ဆိုင္သို႔ အလုပ္ဝင္ရန္အခ်ိန္နီးကပ္ေနၿပီ ျဖစ္သျဖင့္။ ေဇယ်ာတိုးမွာေတာ့ ဆစ္ဒနီၿမိဳ႕ရွိ International College of Management ေက်ာင္းမွာ Master တန္း ဆက္တက္ခဲ့တာ တစ္ႏွစ္ပင္ ကုန္ဆုံးသြားခဲ့ေလၿပီ။

အခု ဒုတိယႏွစ္မွာလဲ လအနည္းငယ္သာ က်န္ေတာ့ၿပီး မၾကာမွီ အခ်ိန္အတြင္းမွာပင္ ဘြဲ႕ရေတာ့မည္သာ။ ဘြဲ႕ရၿပီးလွ်င္ ကိုေစဆီျပန္နိုင္ၿပီး အၿမဲတမ္းအတူေနရေတာ့မည္ ယခုလို ခြဲခြာေနစရာမလိုေတာ့ဟု ဆိုသည့္အသိက သူ႕ကိုေပ်ာ္႐ႊင္ေစသည္။ ဘြဲ႕ရေတာ့မည့္ အခ်ိန္နီးကပ္လာေသာေၾကာင့္ စာတမ္းမ်ားကို ေသခ်ာျပဳစုရသျဖင့္ ဒီေန႕အနည္းငယ္ေနာက္က်သြားရျခင္းေပ။

ဇူလိုင္လျဖစ္သျဖင့္ ၾသဇီမွာေတာ့ ေဆာင္းရာသီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အနည္းငယ္ေတာ့ ေအးလွသည္။ သို႔ေသာ္လဲ ရာသီဥတုသမမွ်တေသာ နိုင္ငံျဖစ္သျဖင့္ အရမ္းႀကီးအေအးမျပင္းထန္လွ။ အခုဆိုလွ်င္ေတာ့ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ မိုးေတြသည္းထန္စြာ ႐ြာသြန္းမည့္အခ်ိန္ကာလျဖစ္မည္ဟု ေအာင္ေစပိုင္ရွိေနမည့္ အေျခအေနကိုေတြးရင္း ေမွ်ာ္မွန္း ၿပဳံးမိသည္။