နှလုံးသားအရင်းအနှီး [Complete]

အပိုင်း ၁၄

(Zawgyi)

ေဇယ်ာတိုးတစ္ေယာက္မွာေတာ့ မနက္ေစာေစာ ထကာ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး အျပတ္ရွိုင္းေနေလေတာ့သည္။

ယခင္က ေက်ာင္းသြားဖို႔ရာ မနည္းႏွိုးေနရေသာ ေဇယ်ာတိုးႏွင့္ လားလားမွ မသက္ဆိုင္။ ရွပ္အက်ီအျဖဴ လက္ရွည္ေလးႏွင့္ ကခ်င္ပုဆိုးကြက္ စိမ္းျပာေရာင္ေလး ဝတ္ဆင္ကာ မွန္ေရွ႕တြင္ ဆံပင္ကို ဖီးသပ္ေနသည္။

"ဆံပင္က နဲနဲအေရာင္က်သြားသလိုပဲ။ အေရာင္ထပ္တင္လိုက္ရင္ေကာင္းမလား။ ဒါမွမဟုတ္ ေ႐ႊအိုေရာင္ေလး ေျပာင္းလိုက္ရင္ေကာင္းမလားပဲ"

ေနာက္ဆုံးအေနျဖင့္ ေကာ္လံကိုေထာင္ကာ မွန္ကိုၾကည့္ရင္း ေက်နပ္စြာၿပဳံးလိုက္မိသည္။ ဒီေန႕က ဘဲႀကီးနဲ႕ ရည္းစားျဖစ္ၿပီး ပထမဆုံးေန႕ေလ။ သူေခ်ာေမာသန႔္ျပန႔္ေနမွ ျဖစ္မွာေပါ့။

"အဟမ္း အဟမ္း...ရၿပီ ေဇယ်ာတိုး။ ဒီေလာက္ဆို ကိုေစပိုင္ မင္းကိုလုံးဝေႂကြသြားမွာ"

ေခ်မိဳးေသာ အၿပဳံးတစ္ခုကို ဆင္ျမန္းကာ အိမ္ေအာက္သို႔ ဆင္းလာလိုက္သည္။

"အမေလး က်ားသားမိုးႀကိဳး။ ေမ့သားေလး ေစာေစာစီးစီး ျပင္ဆင္လို႔ ၿပီးေနပါလား"

"ေစာေစာထတဲ့ ငွက္က အစာဝဝ စားရတယ္တဲ့ ေမရဲ႕"

"ေအးပါ။ ဘယ္ႏွရက္ခံမလဲ ေစာင့္ၾကည့္မယ္။ ဒါနဲ႕ ေနပါအုံး။ ေရေမႊးပုလင္း ေမွာက္က်လာတာလား။ မႊန္ထြန္ေနတာပဲလား။ ဘယ္လိုျဖစ္တာတုန္းဟဲ့"

"ဟာ ေမကလဲ။ ေရေမႊးေလး သုံးေလးငါးခ်က္ ဆယ္ခ်က္ေလာက္ ဆြတ္လာ႐ုံပါ"

"ၾကည့္လဲ လုပ္ပါအုံးဟယ္။ ကိုယ့္အနံ႕နဲ႕ ကိုယ္မူးေနအုံးမယ္။ ေရာ့ ထမင္းခ်ိဳင့္"

"ဘာဟင္းလဲ ေမ"

"ငါးဆုပ္ဟင္း"

"ဟာ ရွယ္ပဲ။ သားအႀကိဳက္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ေမ့ကိုခ်စ္ေနရတာ မြ"

"အမေလး လာခြၽဲေနျပန္ၿပီ ႀကီးေကာင္ႀကီးမားႀကီးနဲ႕။ ဟိုမွာ သားေစပိုင္ေတာင္ လာႀကိဳၿပီ။ သြားေတာ့ သြားေတာ့"

"ဟုတ္ ေမ။ တ့တာေနာ္"

"အင္း။ လမ္းမွာ ဂ႐ုစိုက္။ သားေစပိုင္ကိုလဲ အရမ္းဂ်ီက်မေနနဲ႕အုံး"