နှလုံးသားအရင်းအနှီး [Complete]

အပိုင်း ၁၂

(Zawgyi)

မနက္စာစားဖို႔ ေအာက္ဆင္းလာေတာ့ ခုံမွာထိုင္ကာ Tablet ၾကည့္ရင္း ေကာ္ဖီေသာက္ေနသည့္ ေအာင္ေစပိုင္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ လြတ္ေနရာ ခုံတစ္ခုမွာ ဝင္ထိုင္ၿပီး ေကာ္ဖီနဲ႕ေပါင္မုန့္ကိုသာ ေသာက္ေနလိုက္တယ္။

တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္လွေသာ ေလထုေၾကာင့္ သူကပဲ စကားစရန္အတြက္ မ်က္လုံးႏွင့္ ဟိုဟိုဒီဒီေဝ့ဝဲ ၾကည့္လိုက္မိၿပီး

"ေဒၚေဒၚႏြယ္ေရာ မရွိဘူးလားဟင္"

"ေဒၚေလးက ေစ်းသြားတယ္"

"ေအာ္ ဟုတ္"

Tablet ကို ၾကည့္ေနရာမွ တခ်က္မ်က္လုံးလွန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးကိုက္ကာ တစ္ခုခုေျပာခ်င္ေနပုံ ရသည့္ ေကာင္ေလး။

"ေျပာစရာရွိလို႔လား"

"ဟို....ဟိုေလ...."

"အင္း...."

"ညက တစ္ခုခုျဖစ္ခဲ့ေသးလား"

သူ႕အေမးကို မ်က္ခုံးတစ္ဖက္ပင့္ၾကည့္လာေသာ ေအာင္ေစပိုင္ေၾကာင့္ ထပ္မံ၍ ရွင္းျပမိသည္။

"ဟို တမ်ိဳးမထင္ပါနဲ႕။ ကြၽန္ေတာ္မူးၿပီး အမွားတခုခုမ်ား လုပ္ခဲ့မိေသးလားလို႔ ေမးတာပါ"

မ်က္စိေရွ႕က ေျပာေနသည့္ေကာင္ေလးကိုတခ်က္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ စိတ္လႈပ္ရွားေနပုံပင္။

"ဘာမွမလုပ္ပါဘူး"

"ေအာ္ ဟုတ္ကဲ့"

ဘာဆက္ေျပာရမွန္း မသိေတာ့သျဖင့္ ေကာ္ဖီေသာက္ေနရင္းမွ ေအာင္ေစပိုင္ကို တခ်က္ခိုးၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္ေမွာင္တို႔က တြန့္ေခါက္ေနသည္။

ေနပါအုံး။
ငါဘာေျပာမိလို႔လဲ။ခုနကေတာင္ အဲ့ဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး စကားမွားသြားလို႔ မ်ားလား။ မသိေတာ့ဘူး။

"မင္းမွာ ငါ့ ဖုန္းနံပါတ္ ရွိၿပီ မဟုတ္လား"

"ဟုတ္....ဟုတ္ကဲ့"

"အင္း။ ေနာက္တခါ အရက္ေသာက္ထားရင္ ေခၚလိုက္။ တျခားသူေတြနဲ႕ လိုက္မသြားနဲ႕..."

"ဟုတ္.....ဟုတ္"

မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕ေျပာၿပီး ေကာ္ဖီခြက္ကိုင္ကာ စားပြဲမွ ထသြားသည့္ ေအာင္ေစပိုင္ကို ၾကည့္ရင္း အူေၾကာင္ေၾကာင္ က်န္ခဲ့သူမွာေတာ့ ေဇယ်ာတိုးပင္ ျဖစ္သည္။