နှလုံးသားအရင်းအနှီး [Complete]

အပိုင်း ၃၄

(Zawgyi)

ေပါင္ေပၚမွာ ထိုင္ေနသည့္ ေကာင္ေလး၏ အနမ္းမ်ားကို တုံ႕ျပန္ရင္း ရင္ခြင္ထဲ ဖက္ထားမိသည္။ ေကာင္ေလး၏ အက်င့္အတိုင္း မူးေနလွ်င္ နမ္းရင္းနဲ႕ အိပ္ေပ်ာ္သြားေလာက္မည္ အေတြးႏွင့္သာ။ သို႔ေသာ္ ဒီတခါေတာ့ ေကာင္ေလး၏ အနမ္းမ်ားဟာ ရွည္ၾကာေနခဲ့တယ္။ တရွိုက္မက္မက္ နမ္းေနရင္း ေအာင္ေစပိုင္၏ အကၤ်ီၾကယ္သီးမ်ားကိုပါ လာျဖဳတ္ေနသျဖင့္ ေကာင္ေလးရဲ႕ လက္ေတြကို ဖမ္းခ်ဳပ္လိုက္ရင္း

"ေဇေလး ကိုယ္တို႔ ကားလမ္းမေဘးမွာေနာ္"

"အင့္...အဲ့တာ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ ကိုေစက ၿငိဳျငင္တာလား"

ႏႈတ္ခမ္းဆူကာ မေက်နပ္သလို ေျပာေနသည့္ ေကာင္ေလးေၾကာင့္ ရယ္ေမာကာ လက္ေတြကို ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္ရသည္။

"မၿငိဳျငင္ရပါဘူး။ ကိုယ္က ေဇေလး အဆင္မေျပမွာပဲဆိုးတာ"

"ကြၽန္ေတာ္က ေျပတယ္"

အကၤ်ီၾကယ္သီးကို ျဖဳတ္ၿပီး လစ္လပ္သြားသည့္ ဗိုက္ႏွင့္ ရင္ဘတ္ကို လက္ႏွင့္ ပြတ္သပ္ေနသည့္ေကာင္ေလး။ ထိုမွတဆင့္ ေဘာင္းဘီခါးပတ္ကို ဆြဲျဖဳတ္ေနသည္။

ဒီေကာင္ေလး တကယ္ ဒီမွာပဲ လုပ္မလို႔လား။

ေနာက္တခါ ထပ္ၿပီး လက္ေတြကို ခ်ဳပ္ထားလိုက္ေတာ့ ေကာင္ေလးက စိတ္ဆိုးသလို အမူအရာေလး ျပလာသည္။

"ဘာျဖစ္ရျပန္ၿပီလဲ ကိုေစရာ"

မ်က္ေမွာင္ေလးႀကဳံ႕ရင္း ႏႈတ္ခမ္းဆူကာေျပာေနသည့္ ေကာင္ေလးကို အသဲယားလြန္းလို႔ စိတ္ကို မနည္းထိန္းထားရသည္။ ကားလမ္းမေဘးမွာ ဆိုသည့္ အသိေၾကာင့္သာစိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္ထားလိုက္ရ၏။

"တကယ္ႀကီး ဒီမွာလား။ အိမ္ေရာက္မွ ေဇေလးသေဘာအတိုင္း လုပ္ေလ"

"အိမ္ေရာက္တဲ့အထိ မေစာင့္နိုင္ေတာ့ဘူး။ အခုဒီမွာပဲ"

ေျပာကာ ေဘာင္းဘီကို အတင္းဆြဲခြၽတ္ေနေလေတာ့သည္။ သူ႕အေပၚမွာ စိတ္ႀကိဳက္ေဆာ့ကစားေနသည့္ ေကာင္ေလးကို ၾကည့္ရင္း သေဘာက်ရျပန္သည္။ ေခြၽးတို႔ စို႔ေနေသာ မ်က္ႏွာေလးကို သုတ္ေပးရင္း ျမတ္နိုးစြာ နမ္းရွိုက္လိုက္ေတာ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြက ပိုမိုျမန္ဆန္လာသည္။