နှလုံးသားအရင်းအနှီး [Complete]

အပိုင်း ၁၇

(Zawgyi)

အသိစိတ္တို႔ ျပန္လည္ဝင္ေရာက္လာခိုက္မွာ အေျခအေနကို တစ္ခ်က္ အကဲခတ္မိေတာ့ ဆိုဖာေပၚ တစ္ခုကို ေရာက္ေနၿပီး သူက ေအာင္ေစပိုင့္ရင္ခြင္ထဲ မွီထားသည္။ ေအာင္ေစပိုင္က သူ႕ဆံပင္ေတြကို ခပ္ဖြဖြေဆာ့ကစားေနၿပီး သူ႕လက္တို႔ က ေအာင္ေစပိုင့္လက္ေခ်ာင္းေတြကို ယွက္ႏြယ္ကာ ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။ ရင္ခြင္ထဲကေန ေအာင္ေစပိုင္ကို ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့ ကိုေစက သူ႕ကို ငုံ႕ၾကည့္လာသည္။

"ဘာျဖစ္လို႔လဲ"

အသံေတြပင္ တုန္ယင္သည္အထိ ရင္ခုန္ေနသည့္အတြက္ အသံထြက္ကာ မေျဖမိေတာ့ ေခါင္းသာ ခါျပလိုက္သည္။ ထိုအခါ ကိုေစက အၿပဳံးတခ်ိဳ႕ကို ေပးရင္း သူ႕ ဆံႏြယ္ေတြကို နမ္းရွိုက္လာသည္။

အရိုင္းဆန္သည့္ အျပဳအမူတစ္ခုမွ မလုပ္သည့္တိုင္ ေဇယ်ာတိုး၏ ႏွလုံးသားမွာ ယားယံလာၿပီး တုန္ယင္ေနသည့္ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားမွ ၿငီးျငဴသံမ်ားပင္ ထြက္က်ေတာ့မလိုပင္။ တုန္ခါေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းတို႔ကို ဖိကိုက္ရင္း အသံမ်ားထြက္မလာေအာင္ ထိန္းသိမ္းလိုက္မိသည္။

သို႔ေသာ္လဲ ႏွလုံးအိမ္ရွိ ယားယံမႈမ်ားက မေပ်ာက္ကြယ္သြား။ အသည္းယားသည္ဆိုတာ ဒီလိုခံစားခ်က္မ်ိဳးမ်ားလား။ တကိုယ္လုံး ယားယံလာကာ တခုခုကို ကိုက္ဆြဲပစ္ခ်င္လာသည့္ ခံစားခ်က္မ်ိဳးေလ။ အသည္းယားရေအာင္ ဒီေအာင္ေစပိုင္ဆိုသည့္လူႀကီးက ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ အေနအထားမ်ိဳးလဲ မဟုတ္ပဲနဲ႕ေလ။

သူ႕ဆံပင္ေတြကို ဆက္ကာဆက္ကာ နမ္းရွိုက္ေနသည့္ ေအာင္ေစပိုင္ေၾကာင့္ ႏွလုံးအိမ္ရွိ ယားယံမႈမ်ားမွာ တကိုယ္လုံးသို႔ ဆန္တက္လာခဲ့ၿပီး သြားမ်ားပင္ ယားယံလာသည္အထိျဖစ္လာခဲ့သည္။ သည္းမခံနိုင္သည့္အဆုံး ဆုပ္ကိုင္ထားေသာ ေအာင္ေစပိုင့္လက္ကို ဆြဲယူကာ ကိုက္လိုက္မိသည္။

"အ့...."

႐ုတ္တရက္မထင္ထားသည္မို႔ ေအာင္ေစပိုင္လဲ အာေမဋိတ္အသံထြက္က်လာသည္။ သို႔ေသာ္လဲ ျငင္းဆန္ျခင္း ႐ုန္းဖယ္ျခင္းေတာ့ မျပဳ။

နာသြားမည္စိုး၍ အားကုန္မသုံးပဲ ျဖည္းျဖည္းသာ ကိုက္လိုက္ၿပီးေနာက္ ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္မိသည္။ သြားရာ အကြင္းလိုက္ကေတာ့ ေအာင္ေစပိုင္၏ လက္မအရင္းနားတြင္ ေပၚေနသည္။ သို႔ေပသိ သူ႕ဆီကရွိေနေသာ အသည္းယားစဖြယ္ခံစားခ်က္မ်ား ေပ်ာက္ကြယ္မသြားေသးပါ။ အတတ္နိုင္ဆုံး သည္းခံေနပါေသာ္လဲ ေနာက္ဆုံးတြင္ ထပ္သည္းမခံနိုင္ေတာ့ပဲ ထိုေနရာေပၚသို႔ အားကုန္သုံး၍ ထပ္မံ ကိုက္ခ်လိဳက္မိေတာ့သည္။