နှလုံးသားအရင်းအနှီး [Complete]

အပိုင်း ၁၁

[Zawgyi]

ေကာင္ေလး ေျပာသည့္ ဆိုင္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ပန္းပင္ေတြကို ေက်ာမွီေနရင္း ေျခေထာက္ေတြကို ေျမႀကီးႏွင့္ပြတ္တိုက္ကာ ေဆာ့ကစားေနေသာ ဆံနီေလး။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီႏွင့္ တီရွပ္အျဖဴေရာင္ ေလးဝတ္ထားသည့္ ဆံနီေကာင္ေလးက သူ႕ကို ပါးမို႔မို႔ေလးမ်ား ေပၚသည္အထိ ရယ္ျပေနတာက ခ်စ္စရာေကာင္းလွသျဖင့္ သူပါ အတူ လိုက္ရယ္မိလိုက္သည္။

ကားေပၚေရာက္ေတာ့ ခုံမွာထိုင္ေနရင္း ေခါင္းငိုက္စိုက္က်ေနေသာ ေကာင္ေလး။ ၾကည့္ရတာလဲ ခါးပတ္ပတ္နိုင္မည့္ အေျခအေနတြင္ မဟုတ္သျဖင့္ ခုံေဘးက ခါးပတ္ကို ယူၿပီး ပတ္ေပးရန္ သူ႕ကို အုံ႕မိုးလိုက္မိသည္။

ခါးပတ္ကို ဆြဲယူကာ ပတ္ေပးမည္အလုပ္ ေဇယ်ာတိုးက ႐ုတ္တရက္ မ်က္လုံးဖြင့္လာကာ နီးကပ္ေနေသာ သူ႕လည္ပင္းကို သိုင္းဖက္လာသည္။ ႐ုတ္တရက္ အထိအေတြ႕ႏွင့္ နီးကပ္လွေသာ မ်က္ႏွာႏွစ္ခုေၾကာင့္ လက္ထဲက ဆြဲယူထားေသာ ခါးပတ္ႀကိဳးပင္ လြတ္သြား၏။

အနီေရာင္ဆံႏြယ္တို႔ႏွင့္ ေကာင္ေလးက အရက္ေသာက္ထားသည္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေလးကပါ နီျမန္းျမန္းေလးျဖစ္ေနသည္။ မူးေဝေနေသာ ေကာင္ေလးက မ်က္လုံးေလးမ်ား တဝက္သာ ဖြင့္နိုင္ၿပီး နီးကပ္ေနေသာ သူ႕မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရင္း ေျပာလာသည္။

"ကိုေစ"

"အင္း"

"ကိုေစ က ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘာလို႔ျပန္မႀကိဳက္တာလဲ"

"ငယ္ေသးလို႔ ေဇေလးက"

"ဟြန့္....ကြၽန္ေတာ့္အသက္ ၂၀ ေက်ာ္ၿပီ။ မငယ္ေတာ့ဘူး"

"ကိုယ္က ၂၈"

"အဲ့တာဘာျဖစ္လဲ"

"ကိုယ့္အသက္အ႐ြယ္က ကေလးေတြနဲ႕ ခ်စ္တမ္းႀကိဳက္တမ္း ကစားရမယ့္ အ႐ြယ္မဟုတ္ေတာ့ဘူး"

"ဟမ့္....အသက္ႀကီးတာမ်ား ဂုဏ္ယူစရာက်ေနတာပဲ"

ႏႈတ္ခမ္းဆူၿပီး ႏွာေခါင္းေလးရႈံ႕ကာ ေျပာလာသည့္ ေကာင္ေလးမွာ အသဲယားစဖြယ္။

"ကိုယ့္အသက္အ႐ြယ္က ကေလးေတြနဲ႕ ကစားရမယ့္အ႐ြယ္မဟုတ္ပဲ အတည္တက် ရည္႐ြယ္ရမယ့္ အ႐ြယ္ေရာက္ၿပီေလ"