နှလုံးသားအရင်းအနှီး [Complete]

အပိုင်း ၄

[Zawgyi]

ေအာင္ေစပိုင္ ႐ုံးဆင္းလာေတာ့ အိမ္ေပါက္ဝတြင္ သူျမင္ေနက်မဟုတ္သည့္ စက္ဘီးၿပိဳင္ဘီးေလး တစ္စီးကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

အိမ္ထဲဝင္လာေတာ့ ဧည့္ခန္းက ခုံမွာ ထိုင္ေနသည့္ မေန႕ကေကာင္ေလး။

မေန႕ကမဟုတ္ဘူး တေန႕က ေကာင္ေလး။

အထူးသျဖင့္ သူ႕နဲ႕ႏွစ္ရက္ဆက္တိုက္ ေတြ႕ၿပီး အလြဲလြဲေခ်ာ္ေခ်ာ္ ျဖစ္ေနရသည္မို႔ မွတ္မိလိုက္သည္။

ခုံမွာထိုင္ေနသည့္ ေကာင္ေလးကလဲ သူ႕ကိုေတြ႕သြားေတာ့ လန့္သြားသည္ပင္

"မင္း...မင္းက ငါ့အိမ္ကို ဘယ္လိုသိၿပီး ဘာလာလုပ္တာလဲ"

ထုံးစံအတိုင္း အဲ့ဒီေကာင္ေလးကေတာ့ မ်က္လုံးေလးျပဴးကာ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ၾကည့္ေနသည္။

"ဟို ကြၽန္ေတာ္.....ဟို မသိ..."

အထစ္ထစ္အေငါ့ေငါ့နဲ႕ ေျဖေနတုန္း ေဒၚေလးက ေဆးေသတၱာကို ကိုင္ကာ ေရာက္လာသည္။

"ေအာ္ သားေတာင္ ျပန္လာၿပီလား။ ဒီေန႕ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ အေစာႀကီး႐ုံးဆင္းလာတာလဲ"

"ဟုတ္တယ္။ ဒီေန႕ ညေန ခ်ိန္းထားတဲ့ Dinner တစ္ခုရွိလို႔ အိမ္လာၿပီး အဝတ္အစားလာလဲတာ"

ေဒၚေလးကို ျပန္ေျဖၿပီးေတာ့ ခုံမွာ ခပ္ႀကဳံ႕ႀကဳံ႕ေလး ထိုင္ေနေသာ ေကာင္ေလးကို မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕ရင္း ေျပာလိုက္မိသည္။

"ဟိတ္ေကာင္ေလး ေမးေနတာေျဖေလ။ ငါ့အိမ္ ဘာလာလုပ္တာလဲ လို႔။ ေျပာေတာ့ ေလွ်ာ္ေၾကးမေတာင္းပါဘူးဆို"

"သားတို႔က အသိေတြလား"

"မဟုတ္ပါဘူး။ ခန ဆုံဖူးတဲ့ စိတ္ရႈပ္စရာေကာင္ေလးပါ။ ကားနဲ႕ တိုက္မိမလိုျဖစ္တာကို ေလ်ာ္ေၾကးလာေတာင္းတာ ေနမွာေပါ့"

"ဟဲ့ သား ဘာေတြေလွ်ာက္ေျပာေနတာလဲ။ သားငယ္ေလးကို ေဒၚေလး ေခၚလာတာ"

"ဘယ္လိုျဖစ္လို႔လဲ ေဒၚေလး"

"ဒီေန႕ ေဒၚေလး ေစ်းသြားရင္း ေစ်းကအျပန္ကားလမ္းအကူးမွာ Bus ကားတစ္စီးက ဘရိတ္ေပါက္ၿပီး ေဒၚေလးဆီကို တည့္တည့္ႀကီးဝင္လာတာ။ အဲ့ဒါ ဒီသားငယ္ေလးက ေဒၚေလးကို ဆြဲၿပီး ကူညီလိုက္တာ။ "