နှလုံးသားအရင်းအနှီး [Complete]

အပိုင်း ၁၈

(Zawgyi)

"ဟာ ေဇယ်တဳ ဒီေန႕ တေယာက္ထဲပါလား။ မင္းဘဲႀကီး လိုက္မပို႔ဘူးလား"

"ေအးေလ။ စခြက္က ေလာက္တက္ေနလိုက္တာကြာ။ ဘာျဖစ္တာလဲ မင္းဘဲႀကီးက ရက္ပိုင္းေလးတြဲၿပီး မင္းကို ပစ္သြားလို႔လား"

"တကယ္ႀကီးလား။ မင္းဘဲႀကီးမင္း ကိုထားသြားၿပီလား"

နဂိုထဲက ဘဲႀကီးမရွိလို႔ စိတ္ေလေနရသည့္အထဲ ေဘးကႏွစ္ေကာင္သားက တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ဆီ ထိုင္ေျပာေနၾကတာမို႔ စိတ္ကအခ်ဥ္ေပါက္လာသည္။ ေခြးႏွစ္ေကာင္ကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ဆဲ ပစ္လိုက္ခ်င္ေသာ္လဲ ႏြမ္းလ်ေနသည့္ စိတ္ေၾကာင့္ ဆဲဆိုခ်င္သည့္စိတ္တို႔ပင္ ေပ်ာက္ကြယ္ေနရသည္။

ဘဲႀကီးကို သူ တကယ္ႀကီး လြမ္းေနမိတာပဲ။
ဒီလိုလြမ္းရသည့္ ခံစားခ်က္ႀကီးကို မႀကိဳက္လိုက္တာ။

အရင္လို စလိုက္သည္ႏွင့္ ေဇယ်ာတိုး၏ ျပန္ရန္ေတြ႕သံမ်ား ဆဲဆိုသံမ်ား ထြက္မလာ၍ ထင္သည္ မင္းေဇာ္က အတည္ေပါက္ႀကီး ေမးလာေလသည္။

"ဟေရာင့္ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ မင္းဘဲႀကီးနဲ႕ တကယ္ အဆင္မေျပဘူးလား"

"မဟုတ္ပါဘူးကြာ။ သူအလုပ္ကိစၥနဲ႕ ခရီးသြားလို႔"

"ငါ့ လခြီးတဲ့မွပဲ ေဇယ်တဳေရ။ ခရီးေလး သြားတာကိုပဲ လင္ေသသလို မွိုင္ေနရလား"

"ေအးေလ။ မသိရင္ လင္ပစ္သြားတဲ့႐ုပ္နဲ႕"

"သားႀကီးတို႔ ငါေျပာစရာတစ္ခုရွိတယ္"

စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္ေနေသာ အသံေၾကာင့္ ၿဖိဳးပိုင္ေအာင္ေရာ မင္းေဇာ္ပါ မေနာက္ရဲေတာ့ပဲ ေသခ်ာ နားေထာင္လာၾကသည္။

"ေအး ေျပာေလ" "ေျပာ ေျပာ"

"ငါ ဘဲႀကီးကို တကယ္ႀကိဳက္ေနၿပီထင္တယ္"

"ဖြီး....."

"ဘယ္လို ဘယ္လို"

ႏွစ္ေယာက္သားက အာေမဋိတ္အသံမ်ားႏွင့္ ထိုသို႔တုံ႕ျပန္ၾကသည္။

"ငါတို႔က မင္းနဲ႕ မင္းဘဲႀကီးကို စေနတာပါ။ မင္းမႀကိဳက္ရင္ ငါတို႔ ေနာက္ မစေတာ့ပါဘူးကြာ"

"ေအးကြာ။ ဟုတ္ပါတယ္။ မင္းမႀကိဳက္ရင္မစေတာ့ဘူး။ အေလာင္းအစားလဲ မလုပ္ေတာ့ပဲ ၿပီးသြားၿပီပဲကို။ ဟုတ္တယ္မလား။ အဲ့တာေၾကာင့္ မင္းလဲ ငါတို႔ကိုမေနာက္နဲ႕ေတာ့"