နှလုံးသားအရင်းအနှီး [Complete]

အပိုင်း ၇

[Zawgyi]

မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ အလုပ္ရႈပ္ေနေသာ အေမ့ကို ေဇယ်ာတိုး အေနာက္က ဖက္လိုက္ရင္း

"ဟင့္ ေမေမ"

"နိုးၿပီလား ေမ့သားေလး။ သက္သာရဲ႕လားဘယ္လိုေနေသးလဲ"

"ပါးစပ္ေတြခါးေနတယ္ ေခါင္းလဲကိုက္တယ္ ကိုယ္ေတြလက္ေတြလဲ နာေနတယ္ ႏွာေခါင္းလဲပိတ္ေနတယ္ အသက္လဲရႈလို႔မရဘူး ဟင့္ "

"အမေလး အကဲပိုေလး။ အဖ်ားက က်ေနၿပီကိုေနာ္ ဂ်ီက်မေနနဲ႕ေတာ့"

"တကယ္ေျပာတာ ေမရဲ႕....ဟင့္"

"အင္းပါ။ ေရာ့ ဒီမွာ ၾကက္စြပ္ျပဳတ္ပူပူေလးေသာက္လိုက္"

"ေမ ခ်က္ထားတာလား"

"မဟုတ္ဘူး ခုနက အမေဒၚတင္ႏြယ္နဲ႕ သားေလးေအာင္ေစပိုင္လာသြားတယ္ေလ။ သားကိုလာၾကည့္တာတဲ့။ သား အိပ္ေနလို႔ မသိလိုက္ဘူးထင္တယ္"

ေဇယ်ာတိုးလဲ ဘာမွမေျပာမိေတာ့။

ၾကက္စြပ္ျပဳတ္ကိုသာ ေသာက္လိုက္မိသည္။

ဂ်င္းနံ႕ေမႊးေမႊးေလးႏွင့္ င႐ုတ္ေကာင္းခပ္ထားေသာ ၾကက္စြပ္ျပဳတ္ေၾကာင့္ ခံတြင္းရွင္းကာ ေသာက္လို႔ေကာင္းသည္မို႔ တပန္းကန္ ပင္ကုန္ေအာင္ေသာက္မိလိုက္ေတာ့သည္။

သူ႕အေမကေတာ့ ေဘးကထိုင္ကာ ေအာင္ေစပိုင္တို႔အေၾကာင္းေျပာျပေနေလသည္။

"အမ တင္ႏြယ္က အရမ္းသေဘာေကာင္းတာသားရဲ႕။ သူလဲ ေမာ္လၿမိဳင္ဇာတိပဲတဲ့ေလ။ အပ်ိဳႀကီးတဲ့။ အခုေတာ့ ဒီရန္ကုန္မွာပဲ သူ႕တူေလးနဲ႕ ႏွစ္ေယာက္ပဲ တူတူေနေနတာတဲ့။ အားကိုးစရာ ေယာက်္ားသားလဲမရွိ အေဖာ္လဲမရွိဆိုေတာ့ အေမနဲ႕ အရမ္းခင္ၿပီး စကားေတြ ေျပာသြားတာအၾကာႀကီးပဲ"

"ဟုတ္လား။ သူတို႔ကလဲ ေမာ္လၿမိဳင္ကပဲလား"

"သူတို႔ ညီအမက ေမာ္လၿမိဳင္ဇာတိတဲ့။ ညီမေလးက ရန္ကုန္က လူနဲ႕အေၾကာင္းပါၿပီး အိမ္ေထာင္က်သြားတာမို႔ ရန္ကုန္မွာေျပာင္းေနတာတဲ့ေလ။ သားေစပိုင္ေလးရဲ႕ အေမက ညီမေလးတဲ့"

"ေအာ္"

"ေစပိုင္ေလးက သနားစရာပါကြယ္။ သူ႕မိဘႏွစ္ေယာက္လုံး ကားတိုက္မႈနဲ႕ ဆုံးပါးသြားၿပီးေနာက္ပိုင္း အေဒၚကပဲ ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တာတဲ့"