KARANLIK GEÇMİŞ

10

Eveeet uzun bir bölümle karşınızdayım :D Umarım beğenirsiniz :) Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen ! :D Bu arada bölümü tekrardan okuyamadım. Hatalarım varsa şimdiden özür dilerim. Hepinizi kocaman öpüyorum :* Keyifli okumalaar :) ❤

Multimedia : Arsen

Playlist : Taylor Swift - Never Grow Up

Dediğimin üzerine Samet'in yüzüne gülümsemesi yayıldı. "Hadi o zaman.Acele edelim."

Samet'le yürüyerek sessizce terk ettik sahili.Yürürken dikkatli bir şekilde onun yüzünü incelemeye başladım. Kumraldı, saçları hafif uzundu. Yeşil gözlerinde tehlikeli parıltılar vardı.Kirli sakalları ise ona serseri havası katıyordu. Ama... bu yüz bana hiç bir şey hatırlatmıyordu.

Beynimi zorlamaktan vazgeçip önümü döndüm ve başımı eğerek yürümeye devam ettim. Ta ki Samet adım atmayı bırakana kadar... Kafamı kaldırdım ve karşımda son derece lüks bir arabayla karşılaştım. Samet arabanın kilidini açıp kapıya doğru yol aldı. Bense hala kararsız bir şekilde yerimde kıpırdandım. Samet kapıyı açtı ve benim halimi görünce " Hadisene Arsen. Bin arabaya." dedi. Kafamı salladım ve arabanın ön kapısını açtım. Bir saniye duraksadım ve sonra hızlıca kendimi arabanın içine attım. Arabaya binmemle Samet gaza yüklendi ve arkamızda toz bulutları bırakarak ilerledik.

Bu saatten sonra her şeyin iyi gitmesini bekleyemezdim hayattan. Bu imkansızdı. Ama belki, birazcık da olsa düzelmesini umut edebilirdim...

***

Samet'le önünde durduğumuz evi ağzım açık bir şekilde seyrettim. Bu ev Aslı - ve Barlas'ın - evini aratmayacak kadar güzeldi. Büyülenmiştim.

Samet adımlarını çoktan eve doğru yönlendirmişti. Bende hızlı adımlarla ona doğru yetişmeye çalıştım. Eve gidene kadar hiç konuşmadık. Eve girdiğimizde ise bizi bir hizmetçi karşıladı.

" Babam nerede Semra? " diye sordu Samet.

"Dışarı çıktılar efendim. Başbaşa yemek yiyeceklermiş. "

Samet başını salladı ve " Üst kattaki misafir odasını düzenleyin. Bundan sonra Arsen orada kalacak. " dedi.

"Peki efendim."

Samet önden giderek beni yönlendirdi ve evin terasına geçtik. Yerdeki renk renk yastıklara oturduk beraber.

Aramızda uzayıp giden sessizlik soracağım tonlarca sorunun ağırlığının kucağımda birikmesine neden oluyordu.Ağırlığın içinde boğulmadan konuşmaya başladım :

" Neden? " dedim. " Neden bana yardım ediyorsun? "

" Dediğim gibi Arsen. Sen benim de çok yakın arkadaşımsın ve ben seni yeni bulmuşken kaybetmek istemiyorum. " Sonra sıkılgan bir ifadeyle " Bu konuyu kapatabilir miyiz artık ? " dedi.

O anda aklıma Barlas'ın telefon konuşmaları geldi. Samet ismi kulağıma çalınmıştı o zamanlar.

" Barlas'ın telefonda hep seninle konuştuğunu hatırlıyorum... Sen... Acaba... Biliyor musun Barlas'ın benden neden nefret ettiğini? "

Samet kafasını iki yana salladı üzgünce. "Hayır, maalesef ki bilmiyorum. Bana bile anlatmadı. "

Düşünceli bir şekilde kafamı salladım. "Peki." diye fısıldadım.

Sustuk bir süre. Sonra utangaçca kıpırdandım yerimde. Başımı eğdim. Ellerimi kavuşturdum ve parmaklarımla oynamaya başladım. Tereddütle kafamı kaldırdım ve "Anlatsana biraz. Kimdim ben? Arkadaşlarım kimdi? Nasıl biriydim? " dedim.