SANRI

166 5 0
                                    














" SANRI "


'felaketime...'





   



//Kurgu tamamen şahsıma aittir.//






Ellerim titriyordu. Durdurmak için birbirine kavuşturdum onları. Buz gibiydiler. Hatta o kadar soğuklardı ki parmak uçlarım hissizleşmişti. Tırnaklarımı derime geçirsem dahi büyük bir acı duymuyordum. Titrek bir nefes aldım. Nasıl bu hale gelmişti her şey?

"Yankı!"

Boğazım acıyordu artık ama gelmiyordu. Yoktu. Hiçbir yerde yoktu. Halbuki o tek bir fısıltıma dahi gelirdi bana. Bırakmazdı beni. Bırakamazdı. Gözünden sakındığıydım ben onun. Sakınırdı beni her şeyden.

Kendinden?

"Yankı, lütfen!" Göz yaşlarım ıslattı yanaklarımı. Yeniler, önden giden yaşları takip etti ıslanmayan yer kalmayıncaya kadar... "Gel artık." Pürüzlü sesim artık fısıltı gibi çıkıyordu.

"Gel..."

Gelmedi.

Çünkü hiç gitmemişti.




Yaralıydık. Sadece yaralı...


SANRI

SANRI Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin