Champagne And Sunshine ✶ Charles Leclerc

xix | son kötü sürpriz

Birkaç Gün Sonra, Sofia'nın Monako'daki Apartman Dairesi

"Bu fotoğraf... Ne kadar da güzelsin." dedi Charles albümdeki en sevdiği fotoğraflardan birine bakarken. Kollarının arasındaki genç kadının başına dudaklarını bastırmayı ihmal etmedi bunları söylerken.

Sofia fotoğrafı yerinden çıkartıp arkasını çevirdiğinde Charles'ın el yazısıyla karşılaştı. "Tek istediğim şampanya ve gün ışığı, bir de sen. Nasıl oldu da bunu görmedim?" Başını erkek arkadaşına doğru kaldırdı gülümseyerek. Charles utangaç gülümsemesiyle omuz silkti. "İyi saklanmış."

Elini yanağına koyup yumuşak bir öpücük için ona uzandı. Çalan zil onları böldüğünde ikisi de kalkmak için doğruldu. "Ben bakarım, yemekler gelmiş olabilir." dedi Charles cüzdanından kredi kartını çıkartıp ayağa kalkarken. "O zaman ben de oyunlara bakayım, seni izlerken yemek istiyorum." Flörtöz şekilde göz kırpıp misafir odasına yöneldi.

Charles kapıyı açtığı anda yüzündeki gülümsemeyi silecek bir manzarayla karşılaştı. Jorge, gayet öfkeli gözlerle ona bakıyordu. Bu öfkenin yanında şaşkınlık da vardı çünkü karşısında Charles'ı bulmayı beklemiyordu.

"Ne yapıyorsun burada?" dedi soğukkanlılığını koruyarak. Sofia'nın duymaması için kapıyı iyice kapattı, hafif kalan aralıkta ise tamamen kapanmaması için koluyla tutundu.

"İnternet sizin küçük öpücüğünüzle çalkalanıyor, Charlie." Sarhoş olduğu belliydi ve sarhoşken nasıl tepkiler vereceği belirsizdi. İkisinin gecesini mahvedebilirdi, büyük olasılıkla.

"Ben de arkadaşınım, değil mi? İnsan arkadaşının sevgilisini öper mi?" Öfkenin ardında ağlamak üzereydi. Sofia'yı aklından çıkartabilmek için alkole yönelse de başarısız olmuştu. Yarıştaki fotoğraf, onlar hakkında yapılan haberlerin hiçbiri yok olmuyordu zihninden.

"Her şeyi kendin berbat ettin, Jorge. Başkalarına suç atamazsın. Şimdi lütfen git, onu daha fazla üzmene izin vermeyeceğim."

Jorge her şeyi mahvetmeden önce büyük bir arkadaş grupları vardı. Mahvolduktan sonra sadece Jorge o gruptan atılmıştı ve bu yüzden hepsine öfkeliydi. Tam da Charles'ın dediği gibi kendi mahvettiği ilişkisi konusunda başkasını suçlamaya çalışıyordu.

"O sadece duygusal bir boşlukta, seni gerçekten sevmiyor. Bana hep ne kadar iyi arkadaş olduğunuzdan bahsederdi."

Onu kışkırtmaya çalışıyordu ve Charles bunu biliyordu, asla amacına ulaşmasına izin vermeyecekti. Onunla kavga etmeyecekti.

"Senin gibi bir arkadaşa sahip olduğu için çok mutluydu ve sen, arkadaşını öptün. Onun duygusal döneminden faydalanarak hem de. Ne kadar alçakça bir davranış, küçük Charles'a yakışmadı."

Öfkelendirmeyi kesinlikle başarıyordu ama Charles nerede duracağını biliyordu. Yumruğunu sıktı ve derin nefesler aldı. Kavga ederek Sofia'nın gözünde babası gibi birine dönüşmeyecekti. Öyle biri değildi.

"Gitmezsen güvenliği aramak zorunda kalacağım." Devamında Sofia'nın hemen dönmemesini diledi. Onu görmesini, tekrar üzülmesini istemiyordu. Bilmediği şey, Sofia şu an arkasında onları dinliyordu.

"Onu aldattığım için seninle beraber, Charles. Aldatmamış olsaydım hayatın boyu platonik kalacaktın. Hâlâ seni sevdiğine inanıyor musun cidden? Benim yerimi doldurmaya çalışıyor."

Bardağı taşıran son damlaydı bu. Sofia dolu gözlerle duvara yaslandı, onun hakkında böyle düşünmesini istemiyordu. Duygularından emindi ama ya Charles ona hak verirse?