Yalanlar, Kaçışlar İçin

5

ꕥ

Amelia

Yavaşça gözlerimi açtığımda bizim kızları odamda dolaşırken görmüştüm. Kaşlarımı çattım ve uykulu gözlerle onları inceledim. Sonra yeniden gözlerimi kapatmıştım.

"Hadi ama Amelia!" Karen'in sesi uykumu yeniden böldü. Tam uyumak isterken bu sesle uyandırılmıştım. "Gideceğiz, dedim ama! Söz verdim Esteban'a!" Kahrolasıca Esteban, bıkmıştım cidden. Şu an onu düşünmek falan istemiyordum. Cumartesi'ydi ve hedefim gün boyunca uyumaktı!

"Amelia, ben de gitmek istiyorum..." Jasmin'in sesi Karen'in sesinin yerini aldı. "...gerçekten çok merak ediyorum. Daha önce hiç öyle bir yerde olmadı ve muhtemelen bundan sonra da olamayacağım. Hadi ama!" Jasmin oflamıştı. "Cidden senin Esteban'la olan atışman yüzünden bizim de günümüz mahvoluyor."

Aniden gözlerimi açtım. "Ne?! Ben onunla atışmıyorum!"

"Öyle, Amelia. Esteban'la aranızdaki şey sadece küçük bir kesişme mi, yoksa büyük bir savaş mı bilmiyoruz, ama bence halledebilirsiniz." Lily önümde durmuş konuşuyordu.

"Yani diyorsun ki oraya git ve Esteban'la anlaş öyle mi?" Kaşlarımı kaldırdım.

Omuz silkmişti. "Hadi ama, ne kadar zor olabilir ki?" dedi Lily. "Sonuçta aranızdaki şey özel ve önemli bir şey değil, sadece yanlış anlaşılma!"

Yatakta zar zor doğruldum. "Yanlış anlaşılma değil. O çocuk Karen'i sıkıştırmıştı."

"Ben bile affettim!" Karen bıkkın halde, konuşmuştum. "Affet gitsin."

"Oyun oynuyor!" dedim. Gerçekten ona güvenemiyordum. İçimden bir ses bir planı olduğunu diyordu.

"Tanrı aşkına, Amelia, ne için oyun oynayacak?" Jasmin gözlerini kısarak beni izliyordu. "Onların etrafında bizden bin tane var. Neden bizim için çaba sarfetsinler?"

Lily göz devirdi. "Kendini küçümseme." Elini Jasmin'in omuzuna bastırmıştı.

"Ben sadece gerçekçiyim." dedi Jasmin Lily'e bakarak.

Karen de kafasıyla onaylıyordu. "Jasmin haklı. Gitmemekle aksine onu önemsediğini sanacak!"

Gözlerimi kısmıştım. "Nasıl yani?" Dikkatle Karen'i dinliyordum.

"İşte kendisinin senin için önemli olduğunu falan düşünecek. Erkekleri bilirsin. Naz yapıyorsun, onu etkilemeye çalışıyorsun sanacak." Karen ellerini sallayarak konuşuyordu. "Ama oraya gidersen ondan çekinmediğini ve korkmadığını anlayacak."

"Ben ondan zaten korkmuyorum." Kaşlarımı çatmıştım.

"Öyle gözüküyor ama." Lily iç çekti ve kaşlarını kaldırdı. "Korktuğun için gitmiyorsun işte."

"Ben sadece Karen'i korumaya çalışıyordum." Gözlerim Lily ile buluşmuştu.

"Amel... eğer beni isteseydi neden sizi davet etsin? Neden onca arkadaşını çağırsın? Amacı sadece aramızı düzeltmek." dedi Karen.

Aslında bunlara pek inanmıyordum, ama Lily'nin dedikleri bana dokunmuştu. Gerçekten eğer gitmezsem onu önemsediğimi sanacaktı. Öyle bir aptal olabilir miydi? Sonra o partiye gittiğimde kızlarla yiyişen erkekleri hatırladım. Esteban da onlardan biriydi ve evet, aptal gibi benim onu etkilemeye çalıştığımı veya ondan korktuğumu sanabilirdi.

Bunu kesinlikle istemezdim.

***

Evin kapısını kapattım

Evin kapısını kapattım. "Neden kendi arabalarımızla gitmiyoruz." Evin kapısını kilitliyordum. Bu ev benim değildi, Karen'lerdeydik. Dersten sonra Karen'in yanına gelmiştim ve ısrarıyla onlarda kalmıştım. Burada yedek giysilerim vardı, kızların benim evimde yedek giysileri olduğu gibi. Şimdi Karen hanım telefonla uğraşıyor diye ben kapıyı kilitliyordum. Karen'in anne ve babası tatilde olduğundan, tatilleri bir hafta sonra biteceğinden hizmetçiler de evde değildi. Bu arada ben annemlerle yaşamıyordum, aslında şöyle ki annem genelde ödül törenleri yüzünden farklı şehirlerde olurdu. Babam ise şirketle alakalı işleri yüzünden pek fazla eve uğramıyor, genelde hayatını toplantılarda geçiriyordu. Ayrıca annem otelde kalıyor diye geceler annemin yanına o şehre gidiyordu.