Yalanlar, Kaçışlar İçin

15

ꕥ

Amelia

Onları kantinde bıraktım. Hızla Dorian'ın yanından geçip kapıya yaklaşmış, buradan çıkmıştım.

Nefes nefeseydim. Esteban'la karşılaşamazdım. Anladıklarımdan sonra, kendimle ilgili öğrendiklerimden sonra onun yüzüne hiçbir şey olmamış gibi bakamazdım. Ben ona âşıktım. Bunu reddetmek için çabalasam da, hayatımda hep ve her an reddederek yaşayacak olsam da kendime karşı dürüst olmalıydım.

Balkona çıktım. Elimi parmaklıklara koydum ve derin nefes almaya başladım. Gözlerimi kapatmıştım. Esteban büyük bir belaydı. Ve belanın tek bir türü vardır: uzak durulması gereken tür!

Telefonuma gelen bildirimle gözlerimi açmıştım. Elimi parmaklıklardan çekip telefonuma yönelttim. Ekranı açtığımda mesajın Elle dergisinden geldiğini görmüştüm. Bugün için buluşma ayarlamışlardı. Bu iyi olurdu, en azından Esteban'dan ve bu konulardan uzak dururdum.

Telefonu yeniden çantama koyup geriye döndüğümde onunla karşılaştım... Gözlerimi kocaman açmıştım, bunun burada ne işi vardı?

"Es..." dedim dudaklarım beni irademden kenar hareket ediyor gibiydi. Kaşlarım çatıldı. "...yong. Stephan senin burada ne işin var?!"

Stephan kafasını sağa sola salladı, elleri cebindeydi. "Bir hoş geldin beklerdim ya da boynuma sarılma? Seni çok şaşırtmış olmalıyım."

"Sen Tayland'da değil miydin, nasıl?" Cidden ne işi vardı burada.

"Evet..." Kafasıyla onayladı, yanıma geldi ve kolunu parmaklığa bastırarak yüzüme bakmaya başladı. "...seni özlediğim için döndüm."

Birkaç adım atıp ondan uzaklaştım. "Aynı şeyleri senin için söyleyemeyeceğim. Daha çok bıktım." Derin nefes almıştım.

"Ben değiştim, Amelia." Yüzündeki ifade ciddileşti. "Senin için değiştim."

Tek kaşımı kaldırmış onun saçmalıklarını dinliyordum.

"Sevgilim?" Dorian'ın sesini duyduğumda gözlerimi balkonun girişindeki adama diktim, yanında Esteban ve Kris de vardı. Tam zamanında gelmişti.

Dorian'ı şaşkın bakışlarla izleyen Stephan'ı geride bıraktım ve yavaş cilveli adımlarla Dorian'a yaklaştım. Elimi omuzuna bastırmıştım. "Efendim?" Bunu neden yapmıştım, inanın hiçbir fikrim yoktu. Esteban oradayken bunu yapmak istedim, beni ve Dorian'ı görüp kıskansın istedim. Çok saçma düşünce olduğunu biliyordum, ama sadece istedim. Dorian'ın az önce kantinde kurduğu cümleler yankılanıyordu beynimde: Erkeklerin, başka bir erkeğe ilgi gösteren kadınlara karşı her zaman daha fazla düşkünlük gösterdiklerini de sana hatırlatmalıyım.

Dorian gözlerini hâlâ Stephan'a dikmişti. "Bu kim?"

Stephan gömleğini düzeltti.

Stephan'a önemsiz bir bakış attım, sonra yeniden Dorian'a baktım. "Her zamanki gibi, hayatım..." Gülümsemiştim. "...hayranlarım işte, biliyorsun." Kaşlarımı kaldırmıştım.

Dorian bu cümleme gülmüştü.

"Ben hayrandan daha çok Amelia'ya aşığım." Stephan Birkaç adım öne geldi.

Ona bakıp göz devirdim. "Benim sevgilim var, Stephan. İstersen ona göre konuş."

"Umurumda bile değil." dedi Stephan.

Kavga olacaktı, ama olmamalıydı. Dorian'dan ayrıldım ve Stephan'a doğru yürüdüm. "Stephan... Stephan... sen nasıl da laftan anlamaz bir insansın!" Önünde durdum. "Hadi, gidelim ve biraz konuşalım."