Yalanlar, Kaçışlar İçin

19

ꕥ

Amelia

Gece doğru düzgün uyuyamamıştım. Sebebi malum olduğu üzre Esteban'dı. Gerilmiştim ve gerildiğimde de ağlardım. Hayatım sanki ellerimden kaymış ve farklı yönlere gidiyordu.

Hatırlıyor musunuz? Size Elle'deki çekimin çıkışında Dorian ile olan ilişkimiz Esteban'ın bana duyduğu sevginin küllerini temizleyen bir rüzgâr oldu, demiştim, ama küllerin olması için ateşin yanmaktan vazgeçmesi gerekirdi. Ya Esteban'ın bana karşı duyduğu sevgi kül değil de hâlâ ateşse? O zaman bu rüzgâr külleri temizlemek yerine yanan ateşi daha da büyütmez miydi?

Sabah olduğunda akademiye gidemeyecek kadar yorgun ve bitkin olduğum kanaatine varmıştım. O yüzden de istirahat edecektim. Yatakta uzanmış, kulaklıklarımı takmış, şarkı dinliyordum. Aslında sadece şarkı çalıyordu, ben ise düşüncelere boğulmuştum.

Uyumak istiyordum. Rüyalarımız değil miydi gönlümüzün eksikliğini çektiği imkânsızlıklarla buluşabileceğimiz tek yer?

İçimi acıtan şey hayal kırıklığıydı... O genç adamın o denli itaatle gitmesinin verdiği hayal kırıklığı. Beni durdurmak, yanımda kalmak için hiçbir girişimde bulunmaması, oradan ayrılıp gitmesi konusundaki ilk arzuma minnetle ve saygıyla boyun eğmesi, beni kendine çekmek için bir şey yapmak yerine, beni görmemesi, bir kadın olarak hissetmemesiydi.

Esteban züppeydi, hovardaydı, çapkındı. Beni gelecekte çok büyük ihtimalle aldatacak türden bir erkekti. Aslında züppe ve hovarda arasında belirli farklar vardı ve bunlar düşünülürse Esteban hovardaydı. Züppe kendini kadınlara yüce göstermek için hava atarken -mesela Daniel- hovarda zaten yüce olduğunu bilirdi ve bunu göstermeye ihtiyaç duymazdı, daha olgundu. Benim gibi kadınlar -aklı başında kadınlar- hovardalardan korkardı ve onlar da bunu bilirdi, bu korkudan belli etmeseler de hoşlanırdı.

İç çektim. Öyle boşluğa düşmüştüm ki tüm kemiklerim kırılmıştı. Hareket etsem ölecek gibiydim, hareket etmesem de büyük ihtimalle iç kanamadan ölecektim. Rezil bir durumdu, çünkü boşluğa düşerek kemiklerini kırmak ancak rezillik olabilirdi. O zaman bu durumda benim neye ihtiyacım vardı? Bir kurtarıcıya mı? Öyle olsa dahi bu insan kimdi?

Esteban ve Dorian...

İki farklı dünya...

Sanki sonsuza dek iki dünya arasına sıkışıp kalmıştım, üstelik ikisine de ait değildim.

Göğüs kafesimi dolduracak kadar derin nefes aldım, artık boğuluyordum.

Telefonuma gelen bildirimle gözlerimi telefonun ekranına diktim.

Sevgilisizler

İşi düştüğünde hatırlayan Karen: Amelia neredesinn??

Dikenli Jasmin: Her yerde seni arıyorum! Kris evrakları imzalamadı mı?!

İşi düştüğünde hatırlayan Karen: Şu an bunun sırası mı Jasmin!?!

(Çocukluğunu yaşayamayan Lil gruptan ayrıldı)

İşi düştüğünde hatırlayan Karen: N'oluyor

Dikenli Jasmin: Lily gruptan çıktı ve Amelia görüldü atıyor

İşi düştüğünde hatırlayan Karen: Biliyorum, Jasmin! Neden yapıyorlar!

Amel defteri: Jasmin, Kris sen başka erkekle oynama diye evrakları imzalamıyor.

İşi düştüğünde hatırlayan Karen: Oo burdan bir aşk doğar!