ANLAYAMAZSIN / ningrina /yejisu/2shin (ryuna) /winselle

23. Bölüm

WİNSELLE BÖLÜMÜ

WİNTER'DAN

Ağlayarak yolda yürüyordum. Daha deminden gördüğüm manzara... Bunu görmek zorunda mıydım cidden?

Akan göz yaşlarım ve dolu gözlerim görmemi engelliyordu. Derin nefesler alıyordum hatta bazen nefes alamıyordum. Görüşüm kararmaya başladığında kendimi kaldırıma atmıştım. Nefes alamıyordum. NEFES ALAMIYORDUM.

Kendimi sakinleştirmeye çalışmıştım.

"rüya. Bunlar rüya sakin ol. Sakin ol herşey geçecek"

Deniyordum. Ama sadece deniyordum işte işe yaramıyordu.

Gözlerime gelen ışık ile kafamı kaldırmış ve ışığın geldiği yöne bakmıştım. Üzerime gelen bir araba görmem ile serçe yıtkunmuş ve gözlerimi sımsıkı kapatmıştım.

Eğer ölürsem katilim sensin giselle. Beni yıllarca bekletip başkası ile aldattığın için katilim sensin. Ve en büyük mal da benim. Sana aşık olacak kadar salaktım. Biliyordum en sonunda sonumuzun kötü biteceğini ama işte dedim belki başarırız. Eğer şansım olsaydı sana tutunurdum sevgilim. Fakat sen ben yerine başkasını seçtin.

sonrası karanlıktı işte. Başka hiçbir şey hatırlamıyorum.

._.

yavaşça gözlerimi açmıştım. Karşımda gördüğüm tanımadık yüz ile gözlerimi kısmış ve tanıyıp tanımadığımı bir kere daha düşünmüştüm. Yani tanıdık geliyordu ama tanımıyordum.

Benim uyandığımı gördüğü anda hemen ayaklanmış ve doktoru çağırmıştı. Daha sonra doktor gelene kadar hemen yanıma gelmiş ve konuşmuştu.

"sonunda uyandın sevgilim"

Sevgilim? Sevgilim mi? Sen kimsin aq?

"sevgilim mi?"

Demiş ve kaşlarımı çatmıştım.

"evet sevgilim."

Dediğinde anlamaz bakışlar yollamıştım kıza.

"sen kimsin seni tanımıyorum?"

Dediğimde kızın gülen yüzü hemen düşmüştü. Korkar gözlerle bakmıştı bana.

"benim giselle. Tanımadın mı?"

Dediğinde kafamı hayır anlamında sallamıştım. Tam konuşacağı anda doktor girmiş ve beni kontrollerden geçirmişti. Daha sonra derince nefes vermiş ve dışarı çıkmıştı. Tahminimce giselle denen kız ile konuşmuştu. Daha sonra kız içeri girmiş ve yatağımın yanına sandalye çekerek oturmuştu.

Bir anda ağlamaya başlayınca ne yapacağımı bilmeden acıyan bakışlarımı yollamıştım ona. Kendini toparlamış ve konuşmuştu.

"hafıza kaybı yaşıyormuşsun winter"

Dediğinde sesi titremiş ve sesi kısılmıştı. Çok kötüydü fakat belli etmek istemiyordu. Ayrıca gözleri de şişti. Benim kaza geçirdiğim için ağlamış mıydı?

"adım winter mı?"

Dediğimde kafa sallamıştı.

"güzelmiş"

Demiştim sohbet etmeye çalışırken. Hiçbir şey bilmiyordum. Zorlukla yatakta dikleşmeye çalışırken başımın dönmesi ile elimi kafamdaki sargı bezine götürmüş ve bırkaç inleme bırakmıştım.

"ah!"

Canımın yandığını fark ettiği anda bana yardım etmiş ve yastığımı düzeltmişti.

"bana herşeyi anlat. Bütün hayatımı. Bilmek istiyorum."

Dediğimde emin olup olmadığımı sormuştu. Kararlı gözlerim ile bakmış ve ona bir nevi onay vermiştim.

Çok fazla detaya girmeden her şeyi anlatmıştı.

"ningning denen kız. Ondan hoşlanıyor muydum? Çok yakın davranmışım"

Dediğimde şaşkınlıkla karışık korkakça bakmıştı.

"bana aşıktın winter. Sevgiliydik. Sana ningning'in sevgilisinin doğum gününde çıkma teklifi etmiştim."

Dediğinde yüzümü buruşturmuştum.

"hiç benlik durmuyor"

Dediğimde gözünden bir damla yaş akmıştı. Sanki parçalanmış gibi bakıyordu. Hemen yüz ifademi düzeltmiştim.

"peki ilk kim aşık olmuştu?"

Dediğimde bakışlarını yere indirmiş ve hatırladığı anılar ile gülümsemişti.

"sen... Bana 2 veya 3 yıldır aşıktın fakat ben seni sadece arkadaş olarak görüyordum. Daha sonra sana karşı bir şeyler hissetmeye başlamıştım."

Dediğinde şaşırarak kaşlarımı kaldırmıştım.
Birine 2-3 yıl takılı kalmak hiç benlik değildi. Önceden neden bu kıza takılı kalmıştım ki. Neyi farklıydı diğerlerinden? Onlardan ne farkı vardı? Ona kadar başka insan mı yoktu?

" ben... "

Demiş ve derin bir nefes almıştım. Bu söyleyeceğim şey onu paramparça edecekti. Biliyordum. Söylemek istemiyordum ama söylemeliydim.

"ben bir kere daha sana aşık olur muyum bilmiyorum"

Yerdeki bakışları anında bana çıkmıştı. Gözleri daha fazla dolmuş ve gözyaşları daha fazla akmaya başlamıştı. Fakat o donuk yüz ifadesi hiç değişmemişti. Daha sonra yüzünü benden saklamış ve konuşmuştu.

"bana aşık olmak zorunda değilsin. Bir başkasına..."

Derince nefes almış ve devam etmişti.

"bir başkasına aşık olabilirsin."

Demiş ve eş zamanlı olarak hıçkırmıştı. Acımıştım o an ona. Zavallı bulmuştum onu.

"sadece hayatına alışana kadar yanında olup sana yardım edeceğim. Daha sonra da çekip gideceğim... "

._.

WİNTER'İN EN ÇOK İSTEDİĞİ ŞEY OLDU. EN SON GÖRDÜĞÜ ŞEYİ BİR DAHA ASLA HATIRLAMAYACAK. ONUN İÇİN RÜYA BİLE OLAMAYACAK ARTIK.