𝚁𝙴𝚂𝙿𝙸𝚁𝙾 || 𝙹𝙹𝙺 | 🖤🖇️ | 𝙺𝚃𝙷 |𝙶𝚒𝚛𝚕𝚡𝙱𝚘𝚢|[ᴄᴏᴍᴩʟᴇᴛᴇᴅ]||

𝚂𝚑𝚎'𝚜 𝚓𝚞𝚜𝚝 𝚊 𝚔𝚒𝚍..

"මගෙ යේහා..කොහෙවත්..යන්නෙ..නෑ.."

ජන්ග්කුක්ගේ ගැඹුරු කටහඬ නිසා එතන හිටපු හැමෝම මොහොතකට ගල් වෙද්දි යේහාගේ කදුළු පිරුණු ඇස් දෙක විතරක් බය නැතුව එයාගේ දිහාවට හැරුණා.

"යේහා..."

ජන්ග්කුක් පරිස්සමට ඒ අතින් අල්ලගෙන එයාගේ පුංචි රෝස මල එයාගේ ළඟට ළං කරගත්තා.

"මගෙ වස්තුව..."

හැමෝටම නපුරු වුණු ඒ කටහඬම මේ වතාවේ ඕනිවටත් වඩා මෘදු වුණා.

"ඔයාට එයාලා ළඟට යන්න ඕනිද?"

යේහගේ කම්මුල් දිගේ ගලන කඳුළු ආදරණීය විදියට පිහිදාලා අයින් කරාට පස්සේ එයා ගොඩාරියක් පරිස්සමට ඒ පුංචි ශරීරය එයාගේ පපුවට තුරුල් කරගත්තා.

තාමත් ජන්ග්කුක්ගේ වචන නම් නැවතුණේ නෑ..

"එයාලගෙන් අහන්න..ඇයි ඔයා මෙච්චර එයාලා ළඟ ඉඳලත් ඔයාව අඳුරගන්න පරක්කු වුණේ කියලා.."

එයා යූලිව අල්ලනවටත් වඩා සනීපෙට යේහගේ ඔලුව අතගාන්න පටන් ගත්තා.

"ඔයාගේ ඔම්මගෙන් අහන්න..ඔයා ඉපදුණු දවසෙම ඔයාව තනි කරන්න තරන්..ඔයාට එයාව මැරුවා කියලා කතා අහන්න සලස්වන්න තරම් ඔයා කරපු වැරැද්ද මොකක්ද කියලා..."

යේහගේ බර හුස්මවල් එක එල්ලේම ජන්ග්කුක්ගේ පපුව පසාරු කරගෙන යද්දි ඒ වෛරය පිරුණු ඇස් මිසිස් කිම්ගෙන් ගැලවිලා ගිහින් ජින් ළඟ නැවතුණා.

"ඔයාගේ ජින් ඔප්පගෙන් අහන්න..ඔයාට එයාව ඕනිම කාලේ එයා කොහේද ගිහින් හිටියේ කියලා.."

ජන්ග්කුක් අදහස් කරන්නේ මොන මොන දේවල් ගැනද කියලා දැනගෙන හිටියේ නැතත් ඒ වචන ආයෙමත් කෙල්ලගේ පියවුණු ඇස්වල කඳුළු අලුත් කරන්න අරන් තිබුණා.තාමත් බිම වැටිලා එයාලට මූණ දෙන්න බැරුව බිම ම බලාගෙන ඉන්න ටේහ්‍යුන් ළඟ ජන්ග්කුක්ගේ ඇස් ඊළඟට නතර වුණා.