MAHKUMİYET

BÖLÜM 9: ACI

"Gölge!"

Ben Savaş Duman, Namıdiğer Gölge.

Hayatımı cinayetlere, intikamlara adamış bir adamım. Caniyim. Hayat beni cani yaptı!

Acıma duygusu olmayan biriyim, veya merhamet? hak edene hak ettiği gibi davranırım. Kolay kolay gülmem, her an ciddi ve tetikteyim.

Önceden derdim "Baba cinayet işlediğinde nasıl rahat ediyorsun?" şimdi kendim derim "Cinayet işlemeden rahat edemem!"

Hadi ama! masum kişilere dokunmuyorum. Ölmesi gereken kişiler ölüyor! doğrular...

Tabi bu anlattıklarım Gölge'nin düşüncelerine ait, içimdeki Savaş'ın konuşmasını istemiyorum. Güçlü duruşumu bozuyor.

"Savaş!"

Ben Savaş, sadece Savaş. Duman olmayan, annesinin oğlu masum Savaş.

Hayat bana adil davranmadı, ben de korkaklığım yüzünden sessiz kaldım. Ya tekrar aynı şeyleri yaşarsam?

Uyuşturucu kullanmak...korkak biriyim, hem de çok. Annemin ölümü hala unutamadım.

Annenin ölümünü unutmuş gibi davranma, Gölge. Hala unutamadın. Kendini kandırma. Her gece, her sabah mezara giden birisin. Ağlayarak annenin toprağını kokluyorsun, bunu herkesten gizlesende içindeki ben biliyorum.

İşte Savaş bu kadar, korkak, tırsak, acıma duygusu olan. Cinayetlerin ne kadar kötü olduğunu düşünen, bu hayatı istemeyen. Kesinlikle 'Asker olacağım' diyen biri Savaş.

Böyle hayatta kalınmaz.

Savaş masum, iyimser birisi.

Gölge öyle değil.

Benim yaralarım ise kaç kişiden ibaret saymadım, çok kişi var.

Annem...ben zor durumdayken beni korumayan birisi, benim ölümümü isteyen bir kadın.

Babam...Bana bu hayatı yaşamaya mecbur bırakan herif.

Ablam...bana bakıp sonra birden ortadan kaybolup, dan diye ortaya çıkıp annemin ölümüne sebep olan kadın. Onu ne kadar suçlasam da Zahir Duman'ın katili. Zahir Duman'ın onun sayesinde öldü, sonunda.

Abim...aslında pek bir bağımız yok, sadece Zahir Duman'dan korkup beni korumuyordu.

İkizim...onu öldürmek zorundaydım, onun yerine geçmek zorundaydım. Ondaki bilgiler önemliydi, onları ben işletmeliydim. Çünkü Barış ailesini korumayı bile bilmiyordu, yaşayamazdı bile!

Kız kardeşim...Yıllarca benimle yaşadı, ona gözüm gibi baktım. Ne kadar ağır cümlelerine maruz kalsam da yanımda tuttum.

Savcı...Ah savcı! yaktın beni savcı! onun yanında farklı bir adama dönüşüyorum, çok saçma. Ben kendimi bilen asla kıskanç olmayan biriyim, onun yanında kontrolden çıkıyorum. Gözlerine bakarken yapacaklarımı unutuyorum!

13 Yaşımdan beri sapık gibi Savcıyı arıyorum. Gölge gidecekte bir kadın arayacak öyle mi ? Öyle.

Bilmiyorum ben kimseyi böyle sevmedim, ama sevmek için de erken biliyorum. Daha kızı yeni bulmuşken saçma yere seni seviyorum dedim

O da bana sevdiğini söyledi, ama yalanmış. Onun sevgisini bekleyeceğim. Onu sıkmayacağım, canını yakmayacağım, istemediği şeylere onu zorlamayacağım. Ama sevgisini hep bekleyeceğim.