fake devil - jjk

4 "fake devil"

Ayağımı ritimle sallıyordum. Ama aynı zamanda gözlerimi ondan ayırmıyordum. Okulun revirine ilk defa gelmiştim. Kimse yoktu. Bir tek o ve ben vardık.

Baktığı birkaç ilacın arkasını okudu ve bana baktı. Yatakta oturmuş gülümseyerek ona bakıyordum. İlaçları kucağıma attığında kaşlarımı çattım.

"Kullan bunları"

Arkasını dönüp gidecekken seslendim.

"Dur!" Elimle de dur işareti yaptım. Arkasını döndü ve sabır dilercesine bana baktı.

İlaç kutularını ona gösterip dudağımı büktüm. "Kore ilaçları daha önce hiç kullanmadım."

Büyük bir nefes aldı ve eliyle başını ovaladı. Yanıma ağır adımlarla geldi ve kucağımda duran ilaçları yatağın kenarına koydu. Elimdeki ilacı ona uzattım. Elimden alı tepkisizce onu da yatağa attı.
Önümde yavaşça diz çöktü.

Her hareketi hoşuma gidiyordu. Çok odundu ama bana hala koşulsuz yardım ediyordu.

Ayaklarımı sallamaya devam ederken bir anda bileğimi tuttu. Acıyla inledim.
"Sallama şunu"

Hala bileğimi sıkıca tuttuğu için olduğum yerde acıdan kıvrandım. Fark etmiş olacak ki bileğimi bıraktı. Nefes aldım. "Yardımının acısını mı çıkartıyorsun?" Dedim.

Beni hiç takmadan ayakkabımı çıkardı. Çorabımı biraz indirdiğinde morarmış olan ayağım çok kötü gözüküyordu. Önümde dizlerinin üstünde duruyor oluşu şu an daha çok aklımı çelmişti gerçi ayak falan düşünmüyordum.

Kendime tokat atsam iyi olacaktı.

Kafasını eğdi ve yerden sargı bezini aldı. Ensesini izlerken fark etmeden konuştum. "Ense traşın süpermiş.."

Bugün hayatımda en saçma iltifatları söyleyip duruyordum. Yemin ediyorum ben flört edemiyordum..

Çocuk ağır ağır kafasını kaldırdı ve bana baktı. Dağınık saçlarının arasından gözlerini izliyordum. Niye bana hep böyle bakıyordu acaba? Bir şey de demiyordu?
Espri yapsam ona da gülmezdi kesin? Denese miydin? Yok yok daha fazla utanmak istemiyorum.

Çocuk kafasını geri eğdi ve aldığı herhangi bir ilacı bileğime sürdü. Parmağı tenime değdiğinde kalbim yine bir hareketlenmişti. Hareketleri yavaştı. Canımı acıtmamak için mi yapıyordu ki..

"Kurtarıcı Meleğim."

Tepki vermedi ve sargı bezini sarmaya başladı. Bu sessizliği nedense beni daha da heyecanlandırıp gaza getiriyordu.

"Cidden melek falan mısın? Acaba çok sakarım ve başımı sürekli belaya sokuyorum diye yukarıdan ailem mi gönderdi seni bana?"

"Saçmalamayı bırak sinirimi bozuyorsun."

Sertçe bezi sıktığında canım acıdı.

"Ben sana iltifat ediyorum sen odunluk yapıyorsun. Niye beni kurtarıp duruyorsun kurtarma o zaman!"

Dudağını ısırdı. Yanımda zoraki duruyor gibiydi. Durmasın o zaman. Gitsin? Niye gitmiyor?

Ayağa kalktı. Ve baştan aşağı beni süzdü. Bir şey diyecekti ama vazgeçti. Arkasını dönüp gidecekken hemen yataktan kalktım ve önüne geçtim.

Durdu ama bana bakmıyordu. Tam karşısına bakıyordu. Dudaklarımı büzdüm.

"İsmin ne? O kadar yardım ettin bari karşılığını ödeyeyim."

Dudağını ısırdı ve gözlerini bana doğrulttu. "Madem bana bu kadar minnettarsın, karşılık olarak bir daha karşıma çıkma"

Ofladım. Niye birden düşman kesilmişti ki? Dün normaldi? Tamam dün de soğuktu ama şu an ki kadar değildi. Aslında tipi çok tatlıydı niye karakteri de öyle değildi.