fake devil - jjk

22 "dead girlfriend"

Oy ve yorumlarınızı isterimm belki yb daha erken salarım

Kiii her akşam atarak bile bence gayet hızlı geliyor👀👀

"İyiyim anneannecim sen nasılsın?"
Konuşmak için kendimi zorladım.

"Ben iyiyim güzel kızım ama senin sesin iyi gelmiyor. Seni merak ediyorum. Ne yapıyorsun?" Yaşlı ve tatlı sesi kulağıma dolunca mutlu olmuştum. Hala yaşıyor olması ve tek ailem olması yaşamam için bana ümit veriyordu. "Kardeşin nasıl iyi mi?"

Sorduğu soruyla afalladım. Diyecek hiçbir şey bulamamıştım. Nutkum tutulmuştu. Arkasından gelen bakıcısının sesini duydum. "Anneanne bakıcınla konuşabilir miyim?"

"Güzel kızım sen önce benimle konuş. Sorun ne? Oralarda kendine bakabiliyor musun? Sana para yollamaya devam edeceğim böyle içim rahat etmiyor."

Gülümsedim burukça. Okulun tuvaletinde olduğum için zil sesi duyulmasın diye uğraş verdim. "Anneannecim birazcık yardım et sonrasında sana söz borcumu ödeyeceğim.. "

Nasıl yardım edecektim onu da bilmiyordum.. Biraz öksürmeye başladığında endişelendim. Ben sormadan o konuştu.

"İyiyim, iyiyim..Torunumla aramda borç meselesi mi olsun? Hesabının ismini yolla gönderdiğim parayla düzgünce bir şeyler ye kardeşinle. Avukatım halleder o işleri ben beceremiyorum.."

Ağlamamak için kendimi sıktım. "Teşekkür.. teşekkür ederim anneanne.. sen olmasan yaşamayamazdım.." sesim üzgün çıkmıştı. Ama umarım o anlamamıştı.

"Ben olmasam bile yaşayabilirsin kızım , sen güçlüsün. Kardeşin için yaşarsın."

Telefon kapandığında kalbime ok saplanmış gibi hissetmiştim.  Kardeşimin haberi ona elbet de gidecekti. O bunu duyarsa mahvolurdu. Kaldıramazdı.
Ben bile kaldıramıyordum.

Kızlar tuvaletinden dışarıya çıktım. Göz yaşlarımı temizledim. Sınıfımın tam önünde kollarını göğsünde bağlamış duvara yaslanan bir Jungkook beklemiyordum.
Diğerleri yanından geçerken kafasını eğerek geçiyordu.

Jungkook beni gördüğü an bakışları sadece bana sabitlendi. Onun yanına gitmek istemiyordum ama tam sınıfımın yanında bekliyordu.

Ben olduğum yerde kalmışken Jungkook sıkıntılı bir nefes verdi ve duvardan çekildi. O benim yanıma geliyordu.

Bakışlarımı kaçırmadım. Kaçmayacaktım da. Ona sadece öfkeyle bakıyordum.

"Gözlerin şişmiş?"

Söylediği şeye bir cevap vermedim. Gece okulda kalmıştım ve uyumayıp ağlamayı tercih etmiştim. Üstüm başım bile kirliydi, yıkanamıyordum.

"Nerede kalıyorsun?" Diye utanmazca sordu.

Ona o kadar kırgındım ki hiç konuşmak istemiyordum ama kendimi durduramadım. "Yalancının tekisin biliyorsun değil mi?"

Gözlerini kaçırdı. Sıkkın bir nefes bıraktı. "Bana güvenerek sen hatalı sayılmaz mısın?"

Öfkeyle yumruklarımı sıktım. Daha fazla onunla konuşmak istemiyordum. Yanından geçip gidecektim ki tekrar önüme geçip beni durdurdu. Ellerini bana değdirmeden durmam için havaya kaldırdı.

"Niye herkese bu kadar kolay güveniyorsun?"

"Herkese değil sadece sana güvenmiştim." Sesim sert çıkmıştı.

Jungkook gözlerini bir yere sabitledi. Gördüğü yerden sonra bakışları değişmişti. Onun baktığı yere bakmadım.

Yanımıza gelen insanla Jungkook kendini kastı. Taehyung rahat bir tavırla yeni uyanmış gibi esniyordu.
"Bir şey mi kaçırdım?"