fake devil - jjk

27 " no revenge"

Finale son 3 bölümümüz kaldığından bol bol oy ve yorum isterim bölümler ona göre zamanlı gelecek🤍

İyi Okumalar,

Aslında aşık olmak çok garip bir duyguydu. Bir insana sonsuz güvenmek ne kadar iyi bir şey olabilirdi ki?

Üstelik güvenin kırılırsa? Sonucunda yine üzülen taraf olmak ama yine de seven taraf olmak acı bir şeydi.

Aşık olmak bence kendinin katili olmak gibi bir şeydi. Bu yüzden asla buna bulaşmak istemezdim. Bu yaşıma kadar da bulaşmamıştım.

Karşıma Jeon Jungkook çıkana kadar.

Benim hayatımı üç kez kurtaran bir çocuktu üstelik hiçbir sebebi yokken. Karakterinin soğuk olması beni ona daha da çekiyordu. Onun hakkında daha çok bilgi istiyordum onun tarafından sevilmeyi merak ediyor olmuştum.

Belki de ilk görüşte aşık olmuş bile olabilirdim ama kesinlikle onunla ilk karşılaştığım zaman kalbim çok farklı atmıştı. Onu her gördüğümde aynı atmaya başladı. Kendi içimde bunu söndürmeye çalışsam da zordu. Çünkü kalp beyin dinlemezdi.

Belki de yanlış insana aşık olmuştum.

Yanlış insan yanlış zaman.

O kadar yanlışların arasında ona olan duygularım gerçekti. Hoşlanıyordum, aşıktım ve seviyordum. Daha fazla vakit geçirmek istiyordum. Yüzünü fiziğini kalbini her yerini beğeniyordum.

Ama bir sorun vardı tabii ki de. Benim başımdan ne zaman sorun eksik olurdu ki zaten?

Jeon Jungkook düzgün biri değildi. Bense birine aşık olmayı hak etmiyordum.
Zaten onun bana karşı aynı duyguları hissetmediği anlamak en kötüsüydü.

Başkasından hoşlanıyor olduğu düşüncesi canımı çok sıkıyordu. Aşık olmak o kadar kolay bir şey değildi ve benim görüşüme göre birine zamanla falan aşık olamazdık. Aniden olan bir şeydi. O yüzden onun bana aşık olmasını bekleyemezdim. Biz çoktan kaybetmiştik.

Aşkta da kaybeden taraf ben olmuştum. Zaten her şeyimi kaybetmiştim.

Elimdeki biranın son damlasını da ağzıma diktim. Bittiğini biliyordum ama yine bir umut içinden çıkar diye içiyordum.

Aynı umutsuzluğu şu an başka bir şey için de yaşıyordum çünkü..

Heyecandan mı yoksa biradan mı kalbim bu kadar hızlı atıyordu bilmiyordum. İkisi de olabilirdi. Kore çok soğuk oluyordu. Özellikle deniz kıyısı akşam vakti asla gidilecek yerlerden biri değildi.

Ayaklarımı sallamaya başladım tümsekte. Deniz kıyıya şiddetli vurduğu için üzerim arada bir ıslanıyordu.

Işık yetersizdi kimseler yoktu. Bir tek az ilerde baygın yaşlı bir amca yatıyordu yerde. Onun kadar çaresiz hissediyordum kendimi.

Güveni kırılmış..

Cebimden çıkardığım sigara paketini kucağıma koydum. İçmek için bekleyecektim. Telefonumun ekranındaki saate baktım. Geleceğinden şüpheliydim açıkçası.

Fakat sanki düşüncelerimi uzaktan bile duyabiliyormuş gibi bir şey hissettim.
Tam arkamdan bir ses duydum ama dönmedim. Gittikçe ayak sesleri yaklaşınca başta ürpermiştim. Sonuçta bu gece saatlerinde tek başıma bir denizin karşısındaydım.

Ama beklediğim gibi yanıma oturan bedenle birlikte rahat bir nefes verdim.

Ona dönüp baktım. İyice inceledim. Siyah deri ceketini giymiş kafasında siyah bir şapka vardı. O yüzden yüzü pek gözükmüyordu. Özellikle gözleri.
Gözlerinin gözükmesini isterdim.