fake devil - jjk

29 "funeral"

"Umarım cennette mutludur.."

Yanı başımda siyahlar içinde giyinmiş çocuğa başımı kaldırıp baktım. Yüzüne büyük gelen Gucci güneş gözlüğünü takmış ve şık bir takım elbise giyinmişti. Bana bakmıyordu.

Ben de bakışlarımı tekrar önümdeki mezar taşına çevirdim. Kardeşimin cenazesi kısa sürmüştü. Yapmak zorunda olduğum bir şeydi ve gerçekleştirmiştim. Okulundan bir kaç tanımadığım arkadaşları gelmişti ve bir de başımın belası olan bu çocuk.

Şu an kardeşimle tek zaman geçirmek isterken yine başımdan ayrılmamıştı.

"Pizza yer miyiz?"

Taehyung'un sorduğu soruyla sinir olmuş bir şekilde ona baktım. Ona baktığımı hissedip gözlerini bana çevirince tırsıp bir adım geriye attı.

"Tamam özür dilerim, bakma öyle.."
Hala sinirle bakıyordum çünkü şu an zamanımı mahvediyordu. "Lütfen aileme zarar verme Sohee."

Oflayıp önüme döndüm. Kış mevsiminde olmamıza rağmen burası sıcacıktı. Çiçekler, yeşillik çok güzel bir yerdi. Kardeşim için en uygun yeri seçmiştim..  Hep bana yeşillik dolu bir alanda yaşamak istediğini söylerdi. Ama yaşamak istediğini...

"Ee, akşama kadar burada dikelmeyiz herhalde?"

Dudağımı ısırıp ona küfür etmemek için kendimi durdurdum. Tekrar yüzüne baktım. Benden daha fazla süslenmişti. Resmen takım elbise giymişti. Sinirle gözündeki güneş gözlüğünü bir anda aldım o da şaşkın bir şekilde kaldı.

"Sana kim dedi gel diye? Kim haber verdi ayrıca?" Güneş gözlüğünü aldım ve eline verdim. Yüz ifadesini görmek istiyordum.

Taehyung omuz silkti. "Sohee, bizim okul biliyor ve benim haberim olmayacak mı?"

Omuz silktim. Mezar taşına dönüp tekrar baktım. İç çektim. "Niye akıl edip çiçek almadım ki.."

Taehyung elimden tuttu ve beni kendine çevirdi. Diğer eliyle tam göğsünün üzerindeki cebinden pembe ufak bir gül çıkardı. Şaşkınlıkla ona baktım.

"Senin için almıştım ama buyur kardeşinin olsun.." Çiçeği avucumun içine tutuşturdu.Taehyung'un gülümseyen yüzüne baktım.

Göz devirip çiçeği aldığım gibi yere attım. Taehyung'un ise yüz ifadesi solmuştu.

"Sence kardeşim senden bir çiçek kabul eder miydi Taehyung? Ona yaşattıklarınızdan sonra seni affeder miydi?" Öfkeyle konuştum.

Taehyung gözlerini kaçırdı. Bir şey diyemez olduğunda sessizliğe büründük. Diz çökmüş ve önümde özür dilemiş olabilirdi ama bazı özürler hataları telafi edemezdi.

Onun bakışlarını izlediğimde üzgün olduğunu fark ettim. Biraz ileri gitmiş olabileceğimi tahmin edip kısık seste konuştum. "..Ben affettim ama.."

Anında bana heyecanla dönmüş gülümsüyordu. Ne yapacağını bilememiş ve kollarını açmıştı. "Pizza yeriz o zaman??"

Heyecanla ve kucak açarak sorduğu soruya gözlerimi kaçırdım. O da sanki bir cevap almış gibi anında kolumdan tutmuş ve bana kocaman sarılmıştı. Boyu uzun olduğu için kafam göğsüne denk gelmişti. Omzundan kollarını sıkıca sardı.

"Taehyung.. abartma?" Diyebildim.

Kafamı daha fazla memesine gömmek istemediğim için yana çevirdim. Şimdi en azından karşı tarafı görebiliyordum.

"Sohee, sende bir şeyler var.. Enerjin bana çok iyi geliyor." Saçımı okşuyor oluşunu da hissetmiştim. Ama benim dikkatim şu an ağacın arkasında gizlenen kişideydi.