fake devil - jjk

32 "team up"

Bol yorum ve oy gelirse belki üst üste bir yb daha gelir👀

İyi Okumalar

"Biliyor muydun?" Sessizce konuştu gözleri kapalıyken.

Kaşına koyduğum buz elimde erimeye başlamıştı. Yarık oluşu ve iz kalıp kalmayacağı derdine düşmüştüm. Onda böyle bir anın izinin kalmasını kesinlikle istemiyordum. Sessizce dudağının kenarına da dokundum. Acıyla kapalı olan gözlerini sıkmıştı.

"Umarım iz kalmaz.." dedim kendiliğimden.

Jungkook duymuş olacak ki birden gözlerini açıp bana baktı. Odamda fazla ışık yoktu. Gece lambasıyla aydınlık sağlanıyordu.

"Sohee.." ismimi öyle bir söylemişti ki içim ürpermişti.

Gözlerimi kaçırdım ve buzu şişmiş olan yanağında gezdirdim. Bu halde konuşuyor olması bile mucizeydi.

"Yüzünde iz kalmasın mutlaka kremini yenileyelim.." dedim ve buzu bir kenara atıp masadaki kremi elime aldım Jungkook hızlıca elimi tuttu ve beni durdurdu.
Onunla bu konuyu konuşmak istememe rağmen inat edecek gibi gözüküyordu.

"Bana yardım etme. Senin yardımını hak etmiyorum."

Gözlerimi kırpıştırdım. Bu kadar kendini sorumlu tutması canımı sıkmıştı. Bu haldeyken bile sinir edici oluyordu. Sadece sussa olmaz mıydı? Şu an zaten kendimi berbat hissediyordum.

Elimi ondan kurtardım ve kremin kapağını açıp dudağının kenarına hafifçe dokunup yavaşça sürdüm. Dayanamadım ve konuyu açan ben oldum.

"Kardeşim yaşam enerjisiyle dolu bir çocuktu. Ben bazen ölmeyi düşünsem de onun asla böyle bir şey düşüneceğini bilemezdim." Dedim gözlerine bakmadan.

Kremden bolca aldım ve kaşına baktım. Onun canının yandığını biliyordum çünkü fazla dayak yemişti. Yine de hiç tepki vermeden konuştu.

"Benim yüzümden oldu. Çocuklarla çok üstüne geldik.. Her şey benim suçum."

Ona baktım. Kafamı hayır anlamında salladım. "Bunu ona yapan sen değilsin sonuçta. Kararı veren.. kendisi..." Yutkundum.

Jungkook sinirlenmiş gibi geri çekildiğinde elim havada kaldı. Yatağımda oturur bir pozisyona geldiğinde canı acıdığı icin yüzünü ekşitti. "Biz çocuğa transfer olduğu günden beri cehennemi yaşattık Sohee."

Kendimi sıktım. Düşünmek istemiyordum. Ama sormak istiyordum. "Jungkook, neden..?"

Gözlerini kaçırdı. "Kurallara ters gelmişti. Biliyorsun okulda saçma sapan bir sistem yarattık. Ben olmasam bile Taehyung hala devam ettiriyor." Gözlerini kapatıp kafasını çevirdi. "Her şeyi ben başlattım."

"Jungkook suçu üstlenmeyi kes artık!"
Kendime engel olamadım ve bağırdım.
Jungkook şaşkınlıkla bana döndü.

"Hena'ya bir şey yapmadığın halde kendini suçladın. Kardeşimde de öyle. Neden bunu yapıyorsun? Neden suçun olmadığı bir şeyi üstüne alıyorsun?"

Gözlerini kapattı tekrar. Nefes alış verişi hızlandığında göğsü inip kalkıyordu. Bu soru onu baya düşündürmüş ve streslendirmiş gibiydi. Aynı şekilde ben de streslendiğimden gözlerim dolmuştu ya da sadece ağlamak istediğimden..

"Zamanında Taehyung'un elinden her şeyini aldım."

Bu kadar derinden anlatmaya başlayacağını beklemiyordum ama sessizce onu dinlemeye karar verdim.

"Uzun zaman önce ailesi benim babam yüzünden öldü. Babamın yaptırdığı inşaatın sağlam olmaması yüzünden öldüler. Taehyung bizle yaşamaya başladı. Babam ona üvey aile bulana kadar.."