3 kitaptan oluşuyor.
Gizem. Romantizm.
Yetişkin unsurlar ve rahatsız edici içerikler bulundurabilir.
-
Aldemir Holding'in göbeğinde yaşanan bir cinayet ve çalınan evrakların ardından bütün gözler, şirketin genç ve başarılı CEO'su Zümrüt Aldemir'e...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dört gün önce.
Rüya kendine yeni bir hobi edindiği için evin içinde üç kez turlayarak yepyeni yaşam sevincini görebildiği herkesle paylaşmıştı. Evinin büyüklüğüne ve çoklu aktivitelerine rağmen Rüya, bir şekilde sıkılmayı başarabilmiş ve kısa bir süre sonra onu belki de iki günlüğüne oyalayabilecek bir şey bulmuştu.
Boyama yapıyordu.
Rüya hiçbir zaman şiddet yancısı birisi olmamıştı. Olamazdı da. Bu doğasına tersti. Her ne kadar Zümrüt ona uzunca bir zaman kendini savunmayı öğretmeye çalışmış olsa da sonu hüsranla bitmişti. Rüyalar aleminde bile öğrendiklerini bir mankenin üzerinde değil de gerçek bir insanın üzerinde uygulayamazdı.
Son zamanlarda kendisini sık sık sinirlenirken bulduğunda bu sinirlerini yöneltebileceği bir rahatlama yöntemi aramaya başladı. Tabii etrafındaki diğer herkes gibi kimseyi öldüremeyeceği için, daha sakin bir yola başvurmuştu.
Dikkatli bir şekilde ağaçları boyamaya devam ederken kapı çalınmadan açıldı. Rüya, yerinden sıçradığında dikkatle boyadığı çam ağaçlarının dışına çıkarak uzunca bir çizik atmıştı. "Al işte, al işte! Mahvoldu!" Bu aktiviteyi sakinleşmek için yaptığı aklına gelince kapıya dönmeden önce durup derin bir nefes aldı. "İstersen kapıyı sökelim, bir daha açma zahmetine de girmemiş olursun. Kapıyı çalmak çok zor olduğu için söylüyorum."
Âdem kapıyı kapattıktan sonra ellerini ceplerine sokarak Rüya'ya ve uğraştığı şeye bakmıştı. "Çizim yaptığını bilmiyordum."
"Çizim değil, boyama." Rüya adeta bir da Vinci eserini elinde tutuyormuş gibi dikkatli bir şekilde ince kitabı kaldırmış ve yarısı boyalı çam ağaçlarını göstermişti. "İyiyim bu işte, ha?"
Âdem ciddiyetsiz bir yorum yapmak istese de Rüya adeta gözlerinin içine bakıyordu. Onunla uğraşmak bir hayli eğlenceli olsa da bir kereliğine bunu pas geçecekti. "Çok."
