Krıstalim ve Ninja kaplumbağalar

(23) Olaylar

(Z) ''Bu gün ay çok güzel dimi?''

Sonunda itiraf ettim
Sonunda itiraf ettim
Dani'ye onu sevdiğimi söyledim.

(D) ''Evet çok güzel.''

Dani anlamadı.
ANLAMADI ?!

.
.
.

Eve geri döneden önce baya dertleşmiştik. Eve varınca herkes ortak alanda oturuyordu. Yanlarına gittik.

(D) ''Ne yapıyorsunuz burda?''

(L) ''Karai'yi herkesle tanıştırmak için bir yemek düzenlemeyi düşünüyorduk.''

(Z) ''Evet bir yemekli parti çok iyi olur hem herkesin kafası dağılır, son zamanlarda çok şey yaşadık.''

(M) ''Bende öyle diyordum bir parti efsane olur.''

(R) ''Tanıtım balosu mu yapacaz yani. Çok saçma''

(Z) ''Kafa dağıtma olarak düşün Raff''

Parti Vakti

(Biliyorum çok zaman atlaması yaptım, ama kitabın bitmesi yaklaştı ve ne kadar erken biterse o kadar iyi)

Hazırlıklar bitmişti. Misafirler gelmeye başlamıştı. Birkaç kişi davet etmiştik. Dani ve Leo takım giymişti. Mikey rahat ama şık giyinmişti. Raff da baya şık görünüyordu. Misafir listesi pek kabarık değildi.

Bizim ekip (Karai de bizim ekipten)
Caysi
April
Angel
Ve birkaç kişi daha.

Herkes etrafta gezinip masalara hazırladığımız atıştırmalıkları yiyorlardı.
Leo Karai'ye etraftakileri tanıttırıyordu.

Ne zamandır foot'dan ses çıkmadı diye düşünmeye başlamıştım. Kaldığım odanın kapısının önünde durmuş etrafa bakıyordum. Aşşagı inme vakti geldi diye ğeçirdim aklımdan.

İnmeden hemen önce aynadaki yansımama baktım.

Prenses tarzı bir elbise, ön tarafının kısa olması sebebiyle tarantanı yarıya kesmişti. Arkası uzun ama yere değmiyordu. Rengi açık mor, lilaya yakındı. Saçlarıma baktım. Dağınık aşşagıda bir topuz yapmıştım. Önüme düşen perçem güzel duruyordu.

Yani eğer bu saçlar ve elbise, ben değil bir başkasında olsa o kişiye inanılmaz görünüyorsun derdim.

Ama bu bendim.

''Berbat görünüyorsun Zehra. Ne olmasını bekliyordun. Onlar kadar güzel olmayı mı?! Çok salaksın'' dedim aynadaki yansımaya.

Ardından odadan çıkıp aşşağı indim. Herkes kendi halinde takılıyordu.Etrafda misafirlere bir istekleri varmı diye sormaya başladım.

İsteklerini mutfaktan getiriyordum. Garsonluk yapıyordum kısaca.

Biraz zaman geçince birkaç konuşma ilişti kulağıma

Birileri;
''Garsona neden bu kadar güzel bir elbise vermişler. Canım elbise mahfolacak.''

''Hem bir garson parçası. O kadar güzel bile değil.''

Ve daha bir sürü söz.

Tam mutfağa geri dönmüştüm. Dan kapıdaydı. İçeri girdim. Masanın hemen yanına geçtim ve sandalyeye oturdum.

(D) ''Zehra''

(Z) ''Efendim Dan?''

(D) ''Odadan çıkmadan önce dediklerini duydum.''

(Z) ''Iıı şey ya. ...''

Dan benim yanıma doğru geldi.

(D) '' Sen gerçekten çok güzelsin. Kendine haksızlık yapma. Hem neden sen hariç? Neden iyi veya güzel olacak olanlar hep sen hariç? Herkesten daha güzelsin. Sadece kendinin farkına var. Hem yalnız yüz güzelliği değil, zekisin, akıllısın... daha buna çok şeyler söylenebilir.''

Ben ağlamaya başlamıştım. Bu gün çok güzel gidiyor. Ama Dan haksız herkesten daha ... değilim.

Dan ordan durmuş bana bakıyordu, cevap bekliyordu.

(Z) ''Sağol dan ama sana tamamen katılamam. Ben ortalama olabilirim ama güzel değilim.''

Ayağa kalktım ve kapıdan çıkarken Dan kolumu tuttu. Ben durunca bıraktı. Yanımda o duruyordu sadece kafamı çevirip baktım.

(D) ''Bana mı inanmıyorsun?''

Dehsetle ona döndüm elerimi çarpı şeklinde sallamaya başladım.

(Z) ''Yanlış anladın sen şu dünyada  ne dersen de inanacağım tek kişisin.''

Kollarını göğsünde bağladı.

(D) ''O zaman neden inanmıyorsun.''

(Z) ''Ben en çirkinim diye düşünürken, sırf sen dedin diye güzel olduğumu kabul ettim. Sen izin vermedin diye yaşıyorum. Sen kabul ettin diye burdayım.''

Tam o anda Meri koşarak geldi. Nefes nefeseydi. Son bir kuvvetle elindeki telefonu bana verdi. Sonra yere yığıldı. Ona baktım iyiyim işareti yaptı.

Uzattığı şeye baktım.

Dan ve ben cipiese bakıyorduk ...

Dehşetle Dani'ye baktım.

(Z) ''Ne yapıcaz Dan''