-ACEMİ MÜSLÜMAN-

4. Bölüm

Merhaba ❤

Oy ve yorumlarınız düşük olmadığı sürece sınır koymayacağım.

İyi okumalar ❤

"Abla delirdin mi?!"

Bağırmamdan dolayı yüzünü buruşturdu. Ancak bu gidişle bağırmaya devam edecektim. Çünkü ablam delirmişti. Bunun başka bir açıklaması yoktu.

"Ya sen kafayı mı yedin acaba? Gerçekten merak ediyorum!"

Gözlerini bir kaç saniye kapattı. Geri açtığında gülümsüyordu. Cidden delirecektim.

"Ya sen hani istemiyordun bu adamı?!" Ablam, haftanın 4 günü onu istemeye gelen aileye gelin gidiyordu.

Günler geçmişti. Ablam her ne olduysa defalarca reddetiği adam ile evleneceğini söylüyordu.

Başına taş falan mı düştü acaba?

"Her şeyi geçtim, yarın istemeye geliyorlar diyorsun birde!"

Ablamı yarın istemeye geliyorlardı. Alışık olduğum bir durumdu. Ancak ablamın rızasının olması, alışık olduğum bir durum değildi.

"Pınar... özür dileri-" diyecek gibi oldu ama lafını ağlamaklı sesim bozdu.

"Ya benim giyecek bir şeyim yok! Ne giyeceğim ben ya!"

Şaşkınlıkla bana baktı. Ne bekliyordu acaba? Bu evlilik olamaz deyip, çocuk gibi ağlamamı mı?

Niye ağlayayım?

Evden kurtuluyordu. Ayıp olmasa halay bile çekerdim.

Ağzı açık bana baktığı sırada konuşmaya başladım. "Kurtuluyorsun. Bu evden, babamdan, o pislikle evlenmekten... her şeyden. Yani çocuk gibi ağlayınca elime ne geçecek? Hiçbir şey. "

Kızacağımı zannetmişti. Kızmıştım. Ama geç söylediği için kızmıştım. Onun adına mutluydum. Kurtuluyordu.

Gözleri dolu dolu bana baktı. "Teşekkür ederim " deyip kollarını boynuma doladı.

Sarılmasına bütün içtenliğim ile karışlık verdim.

"Ne teşekkürü abla? Her zaman nasıl arkanda değilde yanında olduysam, bu olayda da arkanda değil, yanında olacağım. Benim için az şey yapmadın sen." Dedim bütün içtenliğimle.

Herkesten önce beni düşünürdü. Yeri geldi benim için babam ile kavga etti. Yeri geldi benim için herkesi karşısına aldı.

O yüzüden ben ne dersem, ne yaparsam azdı.

Yapabildiği en iyi şeyi yine ve yine yaptı. Burukça gülümsedi ve sustu.

Yarım saatin sonunda ablamla birlikte babamın karşısında oturur bir vaziyetteydik.

Elindeki çakmağı dudaklarının arasında, her an düşecekmiş gibi duran sigaraya yaklaştırdı.

Ve yaktı.

:)

Ablamın dişlerini sıktığına şahit oldum.
Yüzümü ona yaklaştırıp sessizce konuştum. "İyi misin?"

Sanki babamın sigarayı yakması onu sinirlendirmişti. Ya da bazı şeyleri hatırlatmıştı.

"İyiyim" dedi kısık sesiyle.

"Kim seni istemeye gelecek?" Sesi ikimizin arasına bıçak gibi düştü.

Ablam bakışlarını benden çekti. Babama çevirdiği sırada gözleri babamın gözlerinde değil, elinde tuttuğu sigaradaydı.