-ACEMİ MÜSLÜMAN-

43.Bölüm

Seni bulmaktan önce aramak isterim
Seni sevmekten önce anlamak isterim
Seni bir yaşam boyu bitirmek değil de
Sana hep hep yeniden başlamak isterim.
                                                     -Özdemir Asaf-

Bölüm şarkıları: Yedinci ev-Anlat ona,
Mabel Matiz- Melike Şahin; Düldül
Oya Bora- Sevmek zamanı

Oy ve yorum yapmayı unutmayınız 🫶

-Keyifli okumalar-

Gözlerimin kapalı olmasına rağmen hissettiğim ve beni rahatsız eden ışığa daha fazla dayanamayıp gözlerimi araladım. İlk gördüğüm şey; Ali'nin çıplak gövdesi olurken derin nefes alıp tebessüm ettim. Yüzünün güzelliğini daha iyi görmek adına başımı hafif geriye attım.

Huzurluydu.

Uyanıkken sürekli çatık olan kaşları şu an düz bir hal almıştı. Farkında olmadan sürekli kaşlarını çatıyordu. Bunu ilk fark ettiğimde çok hoşuma gitmişti. Çünkü bende öyleydim. Gün boyu çatık kaşlarla gezer bununda farkında olmazdım. Ta ki biri uyarana dek.

Yorganı üzerimden atarken onun üzerinin açılmamasına dikkat ettim. Ayaklarımı yataktan sarkıtıp ayağa kalktığımda ağrımın olmadığını fark ettim. Küçük küçük sancılar girsede abartılacak kadar bir ağrı yoktu.

Nazik davranmıştı. O anların aklıma tekrar gelmesi bakışlarımın ona dönmesine sebep olurken derin nefes aldım.

Dolaba doğru ilerlerken üzerimdeki geceliğin düğmelerini açıyordum. Gece duş alıp öyle yatmış olmamız şu an daha rahat hareket etmeme sebep oluyordu.

Geceliğimi indirip üzerime dolaptan çıkardığım koyu mor eşofman takımını giydim. Makyaj masasına doğru ilerlerken bir kez daha Ali'yi kontrol ettim. Uyuyordu. Saat daha çok erkendi. Uyanma ihtimali düşüktü. Saçlarımı tarayıp at kuyruğu olacak şekilde bağladıktan sonra sessizce odadan ayrıldım. Merdivenlerin basamaklarını ağır ağır indiğim sırada içimdeki huzurun haddi hesabı yoktu.

Basamakları inmeyi bitirip salona girdiğimde etrafa göz gezdirdim. Telefonumu nereye bıraktığımı hatırlamaya çalışsamda maalesefki aklım, sabahın körü olduğu için tembellik yapmayı seçti. Hatırlayamayacağımı anladığımda da mutfağa geçmiştim.

Kollarımı sıvayıp kahvaltıyı hazırlamaya giriştiğimde yarım saatin sonunda muazzam bir sofra hazırlamıştım. Kahvaltıyı hazırlarken fark ettiğim ayrıntı aptal aptal sırıtmama sebep olmuştu. Ali'den önce kolay kolay mutfağa girip yemek yapan biri değildim. Ne zaman Ali'yle tanıştım işte o zaman marifetli Pınar oluvermiştim.

-Aşk insanı değiştiriyor.- Lafı bir kez daha anlamlı geldi.

Masaya su koymayı unuttuğumu fark edince dolaptaki hazır su şişelerinden birini çıkarıp küçük sürahiyeye doldurmaya başladım.

Belime dolanan elle irkilip su şişesini elimden düşürürken aşinası olduğum ses doldu kulaklarıma, "İlk fırsatta koynumdan kaçıp gitmek mi? Hiç yakıştıramadım."

Yutkunup arkama dönerken göz göze geldik.
Şaşkın bakışlarımı gördüğünde gülümsedi. Şaşkınlığımın gitmesini beklerken dudaklarıma bıraktığı öpücükle iyice manyak birine dönüşmüştüm.