-ACEMİ MÜSLÜMAN-

9. Bölüm

Merhaba 💌

Oy ve yorumlarınız düşük olmadığı sürece sınır koymayacağım. Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın ♥️

İyi okumalar 💌

Lavaboda işimi hallettikten sonra geri aşağı indim. Keyfim yerindeydi. Bu yüzden yüzümde kocaman bir gülümseyle salona girdim. Mutfaktaki kızlar da sofraya oturmuştu. Masaya doğru yürüdüm ve nerede oturabileceğime baktım. Az önce Sümeyra teyzenin Yusuf dediği çocuğun yanı boştu. Ayriyeten Ali'nin de yanı boştu.

Az önce yaşanan olaylardan dolayı birazcık da olsa Ali'den utanıyordum. Bu yüzden Yusuf'un yanına oturmak için adım atmıştımki, Ali boğazını temizledi ve yanındaki sandalyeyi oturmam için geriye çekti. Şaşkınlıkla olduğum yerde durdum.

Ablamın bakışları bize kaydı. Hafifçe gülümseyip geri önüne döndü.

Anlamıştı.

Ali bana dönmeden, bana ithafen konuştu. "Oturur musun artık." Dedi sabırsızlıkla.

Daha fazla dikkat çekmek istemediğim için oturdum. Otururken homurdanmayıda ihmal etmemiştim.
Dediklerimi umursamadı.

Arkama yaslandım ve önümde ki çorbaya bir bakış attım. Aç değildim ama yine de bir kaç kaşık çorba içmek için kaşığa uzandım. Kaşığı elime aldıktan sonra çorbaya daldırdım ve sakinlikle içmeye başladım. Herkes hem yemek yiyip, hem de sohbet ediyordu.

Az önce olanları ömür boyu unutamayacağımı adımın Pınar olduğu kadar iyi biliyordum. Resmen adamı suçlamıştım. Sinirlenmekte haklıydı.

Benim gözümde böyle izlenim verdiği için mi sinirlenmişti?

Çorbamın yarısı bittiğinde arkama yaslandım. Yan tarafıma bakmaya çekindiğim için sofrada ki yemekleri izliyordum. Her çeşit yemek vardı.

"Yemeğini yesene." Ali'nin sesini duyunca ona doğru döndüm.

Bana doğru dönmüş çorbama ve hiç ellemediğim tabağıma bakıyordu. Omuz silktim. "Aç değilim." Dedim.

Gerçekten de aç değildim. Evde bir şeyler atıştırmıştım ve hâlâ beni tok tutuyorlardı. "Yine de bir şeyler ye. Yemekten sonra evden çıkacağız. " Deyip önüne döndü.

Nereye gidecektik?

"Nereye?"

"Gençler evde durmak istemezler. Hep birlikte parka gideceğiz. Yusuf'ta gelecek" dedi ama sonda verdiği bilgiye göz devirdim. "Banane Yusuf'tan" diye çıkıştım âdeta. Kısa bir bakış attıp, yemeğine geri döndü. "Bilmem hoşlanmış gibisin" dediği şey üzerine ona kötü kötü baktım. "Saçmalama. Dediklerine dikkat et! Benim ondan hoşlandığım falan yok."

"Yanına da ben oturacaktım zaten." Diye homurdandı.

"Her yanına oturuduğum kişiden hoşlanmıyorum. " Dedim.

Sen hariç.

"Ha birisinden hoşlanıyorsun yani?" Diye beni köşeye sıkıştırdı.

Öylece ona baktım. Bir şey demek istedim ama başaramadım. Gülümsedi ama keyiften uzak bir gülümsemeydi. "Anladım."

Sinirle dişlerimi sıktım. "Bok anladın." Dedim. Kendime hakim olamayıp dediğim şeyden hemen pişman oldum. Bana bir kaç saniye baktı. "Küfür yakışmıyor." Dedi.

Bok küfür değil aşkommm

"Banane!" Dedim altan almayarak. Resmen Yusuf'tan hoşlanıyorsun diyordu adam!