Maria: აჰ ნამდვილად დამღლელი დღე იყო,უნდა უღიმო ყველას.
ყველას თვალებში უნდა შესცივინო რომ თავი არაკომგოფტულად არ იგრძნონ.
თითქოს სიცარიელე შიგნიდან არ გჭამდეს და ცოცხლად არ იწვოდე შენ ჯოჯოხეთში.
მაგრამ ჩვენ ადამიანები ყოველთვის ვამჯობინებთ რომ ჩვენ დავიტანჯოთ,ისევ მარტო.
ვიდრე სხვებს გავუზიაროთ ჩვენი ტკივილი და ისინი ჩვენზე უარესად დაიტანჯნონ რადგან ჩვენი დახმარებისთვი ვერაფერს აკეთებენ.
ამიტომ არ მიყვარს სხვებთან ჩემს ემოციებზე და გრძნობებზე.
ვიწექი ლოგინზე და ამდროს ტელეფონმა ბზუილი დაიწყო.
გისმენ ნამჯუნ ხო მშვიდობაა?
Jimin:ქორწილის შემდეგ სახლში არ წავსულვარ,სასტუმროში წავედი.
მარიას გავყევი ლაპარაკი მინდოდა მასთან.
ამიტომ მივედი და ყური მოვკარი როგორ საუბრობდა,ტელეფონზე.
ამიტომ იქ დავრჩი და მთელისაუბარი მოვისმინე.
Maria:ჯუნ სახლში მშვიდად მიხვედით ხომ? რამე ხომ არ მოხდა?
Jun:არა მარია მშვიდობით მივედით სახლში,ანა ისე დაიღალა მალევე ჩაეძინა.
Maria:ხოო მეც ძალიან დავიღალე.გრძელი დღე იყო,თქვენ კიდევ არაფერი.
მე ვუღიმოდი ყველას და ვუღრიჯოდი რომ ესიამოვნათ ფუუ მაგათი დედაც.
ძალიან დავისტრესე.
Jun: რატომ დაბრუნდა რა უნდა?
Maria:რა ენდომება მე და ის კარადაში რომ დევს.
ოხ ღმერთო დავიღალე,არც კი ვიცი შემიძლია თუ არა რომ ბოლოს და ბოლოს ადამიანურად ვიცხოვრო.
ნამჯუნმა ყველაფერი იცისს ჩემზე იუნგიზე სეიფზე და გასაღებზე რომელიც სეიფის გასაღებად ერთადერთი საშუალებაა.
Jun:მერე რას აპირებ მისცემ?
Maria:არა ჯუნნ რა თქმა უნდა არა,მას იმ გასაღებს არ მივცემ, ზუსტად მაგიტომ მაქვს ყელი ჭრილობა უარი რომ ვუთხარი.
YOU ARE READING
🩸წითელი შურისძლიება/Red Reveng 🩸
عاطفية,,Jimini:ის ჩემი გახდება,თუ საჭიროა მისი ჯალათიც ვიქნები შურისძიებაში, რამდენად სისხლიანი და ჭუჭყიანიც არ უნდა იყოს ეს"მარიას აუცილებლად ხელში ჩავიგდებ.
