GEÇMİŞTEKİ İZ

9.Bölüm/korkular ve gizli gerçekler

Bu bölüm part 2 olarak ayrılmıştır bilginize yorum yapmayı ve oy vermeyi lütfen unutmayınız. İsterseniz ara vererek okuyun ister direk size kalmış bir şey. Şimdiden hepinize teşekkür ederim iyiki varsınız.

Medya:Buket Kılınç (eğer gözükmüyorsa söyleyiniz.)

.....

Ali ve Yusuf yani iddia demeyeyim anlaşma ama neyin anlaşması olduğunu bilmiyorum. Anlaşmanın sonunda Yusuf kaybetmiş ki bulaşıklar ona patlamış, ama sırf bulaşıkları yıkamamak için uydurduğu bahaneler aşırı saçma unutmuş numarası mı dersiniz daha neler neler elinden geleni yapıyordu işte bir insan bulaşık yıkamaktan nasıl bu kadar aciz olabilir ki. Onun yerine ben yıkamayı tercih ettim. Evet ben şu an ben yıkıyorum Mutfaktayım ama mutfağın halini görmeniz gerek aşırı berbat Çaydanlığın içinde daha demlenmiş çay duruyor siz düşünün nasıl sanki sanırsanız üniversite bir öğrencileri. Neyse En iyisi bir yerden başlamak gerek önce sağ taraftan çay bardakları alıp içlerini dökmeye başladım. Arkamdan çıkan o sesle Sadece bi kaç saniyeliğine olduğum yerde çivilendim. Ne yapacağımı bilemedim olduğum yere çökerek kaldım.

Sanki bugün günlerden yine o gündü yine o ses, yine o Çığlık sesleri ama bu kez Ailem yanımda yoktu işte tek sıkıntım o gün ailemleydim. Ama şu an değilim şu an tek başımayım dünyanın en korkunç şeyi insanın yalnız olması galiba şu an tek başımayım. Kurşunlar içeriye giriş seslerini duyuyorum ve izlemekle kalıyorum biraz önce ayağımın dibine düştü kurşun yine yere çökmüş dizlerimi Karnıma çekmiş bir şekilde yerde oturuyorum. Ellerim kulaklarımda O Ses duymamak için iyice bastırıyorum. Ama bir ses sanki çok imkanlıymış gibi Yusuf bana bağırıyordu "Buket iyi misin" diye Ona da tepki veremiyorum. Neden olduğunu bilmiyorum ama aklım yine o günde Ben şu anda o günü sanki 2 kere yaşıyorum ama bu kez beni kurtaracak biri var yine de o da Bana ulaşamıyor kapının önünde ona ulaşmaya çalışan kurşunlar onun bana ulaşmasına engeldi, başımı gözyaşları içerisinde kapıya bakmak için çevirdim. Ama ailem oradaydı annem Babam Ve benim Çocukluğum yıllar sonra annemin rüyalarıma değil de ilk defa karşıma çıktığını gördüm ilk defa bana Seslendi ilk defa tebessüm etti Rüyalarım hariç.

"Buketim prensesim Sen güçlü bir kızsın Bu sese mi yenileceksin." dedi sadece gülümsemekle kaldım Çünkü sesini çok özlemiştim. Ardından Babam bana Seslendi

Bu kez de babamın gözlerinin içine baktım "kızım biz seni güçlü yetiştirdik bu ses seni yıkmaz."dedi ayağa kalkarak onlara ulaşmak istedim ben de onlarla gitmek istedim, ama bana Çocukluğum engel oldu

"Buket Bak ben öldüm ama sen güçlüsün Sen benim ikinci yaşayışımsın Ben Yaşayamadım Sen yaşa Ben Ailenin ve ailemizin yanındayım bir gün senin bedeninde yanımıza gelecek Bu kez ben büyümüş olacağım ve ben Sen olmuş sen de ben olmuş olacaksın Aynı bedende olacağız." annem babam ve Çocukluğum üçü de beni istemiyordu istemsiz ve imkansız bir şekilde yaşamamı istiyorlardı.

Onlarsız yaşayamam ki bu zamana kadar hayatım Cehennem gibiydi. Onlarsız hayat çekilmiyordu şu an sanki kanlı canlı karşımda duruyorlar ve beni istemiyorlar düşüne biliyormusunuz böyle bir şey aileniz sizi istemiyor aklım almıyor ailem beni nasıl istemez? Yine de ne olursa olsun Onlar dinlemedim ayağa kalktım onlarla beraber bir ses daha çığlık attı Annem babam Çocukluğum ve o ses tanımıyorum, Hayır tanıyorum bu Yusuf'un sesiydi

" Buket Hayır otur yerine lütfen yerinden kıpırdama Şu an seni kim çağırıyorsa hepsi hayal hiçbiri gerçek değil" dedi annem babam nasıl gerçek olmaz benim Çocukluğum nasıl gerçek olmaz yalan söyleyen yusuftu onların yanına gitmemi istemiyordu.

Hepsinin yüzüne bakarak gülümsedim kapının oraya ulaşabilirsem ben kazanacağım Annemi, Babamı ve Çocukluğuma sarılacağım. Koşmadım onlara dönerek iki adım attım. Üçüncü adımım engellendi gözümün önü bilmediğim bir nedenden bulanıklaştı ve sağ omuzumda bi sızı hissetdim. Yusuf'un çığlıkları kulaklağımı sağar edebilecek güçteydi.