GEÇMİŞTEKİ İZ

GEÇMİŞ KAYIPLAR

İyi okumalar...
Yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayınız bölüm sonunda görüşmek üzere.

3 Gün sonra

Tam üç gün oldu bu olay olalı tam üç gündür Yusuf odadan çıkmadı. Neydi Onu bu kadar üzen annesinin yaşama ihtimali olması mı? yoksa Arda'nın bir oyununun parçası olması mı?

Bu 3 gün içerisinde yediği bir şey de yoktu çok zorlarsak yiyor Onun dışında suspus oturuyor. Gerçi bu suskunluk Fazla uzadı hiç hayra alamet değil her an sinir krizi geçirebilir Çünkü çok içine attı. Sinir krizi geçirmese bile kendine zarar verebilir.

Ali Desem O Yusuf kadar yıkılmadı. Ama olayının üzerinde hala etkisi var. Yine de fazla kafaya takmıyor. Onunla da mesafeli konuşuyorum İkimiz de koyu bir muhabbet içerisinde bulunmuyoruz.

Kerem, Uzun zamandır hiç yanına çıkmadım. Ali veya Yusuf yemek verip geri çıkıyorlardı. Onun için hiçbir şey yapmıyorlardı Kerem'e karşı. Sanırım Mete amca gelip onu kurtarmayacak yiğenini. Ben zaten kurtulmak istemiyorum ama en azından Kerem gitsin. Çünkü eli kolu bağlı oturuyor bu gidişle psikolojisi alt üst olacak. Gerçi Mete Amca'nın umurunda olmaz. Çünkü Umurunda olan kişi yanında yani kızı göz bebeği yanında.

Kerem neyse de uzun zamandır Büşra da yok ne kadar zaman oldu bilmiyorum, ama geldiğimizden beri Belli bir zaman görmüştüm.
Off ne kadar Kafamı Dağıtmak İstesem de olmuyor Aklım hep Yusuf'ta kalıyor. Bugün yine erken uyandım derdim Neyse artık Sabahın körüne gerçekten sabah sayılmaz Saat 4.30 gökyüzünden yıldızlar bile gitmemişti.

Koltuktan kalkarak Yusuf'un odasına doğru yol aldım. Bu üç gündür Yusuf ve Ali kendi odalarında kalıyorlardi. Ben de Yusuf'a biraz zaman tanımak için fazla Yanına gitmiyorum, o yüzden de salonda koltukta yatıp kalkıyorum. Bence bu kadar süre Yeter artık. Kendisine zarar vermesinden korkuyorum.

Odasının önüne geldiğimde durdum. Birkaç saniye girip girmeme konusu tereddüt ettim, Amacım sadece o uyanana kadar yanına uzanmaktı ve uyandığında da konuşmak, kendisini yiyip bitirmek yerine toparlayıp olayın aslını öğrenmesi gerekti.

Fazla düşünmemeye çalışarak odanın kapısını açtım, eminim ki biraz daha düşünsem girmezdim odaya.

Tam İçeri girmeden kapı aralığından kafamı içeriye uzattım. Ama Yusuf içeride yoktu, belki banyoda olma ihtimalini düşünerek içeriye girdim. Yoksa bu saatte nereye diyecekti ki.

Yatağa doğru ilerlediğimde balkon dikkatimi çekti. Yusuf sabahın soğuğunda balkonda oturuyordu, sessizce balkona doğru ilerledim. Daha balkona çıkmadan Yusuf benim olduğumu bildi.

"Bu saatte niye uyandın?" dedi yanına ilerleyerek boş Sandalyeye oturdum.

"Aklımdan çıkmıyorsun ki uyuyayım."dedim Yusuf'un tam olarak nereye baktığını görmek için bakışlarını takip ettim.  Gökyüzündeki yıldızları izliyordu.

"Keşke uykundan olacak kadar zihne yerleştirmeseydin beni." dedi

"Çok geç rüyalarıma girecek kadar zihnimdesin yani rüyalarımın sahibi bile sensin." dedim hafif tebessüm ederek bana döndü.

"Kabuslarından kurtulduğuna sevindim." dedim

"Senin sayende oldu bunlar. Eğer beni kaçırmasaydın sen hiç tanımasaydım hala annem ve babama Rüyamda görüyor olurdum. Görmek sorun değil de kabus olmaları sorun." dedim kolumdan tutup kendisine çekerek sarıldı. Bende aynı şekilde karşılık verebilmek için kucağına oturdum.

"Benim sayemde olmadı güzelim her şey o aptal ilaçlar yüzündendi." dedi ilaçları bıraktı Uzun zaman olmuştu, kaçırmadan Birkaç gün önce bırakmıştım.