heaven has gained an angel

10. Sorry

Chapter 10: Sorry

Prism

Having nothing else better to do, ipinagpatuloy ko ang pag-iwas kay Ayara, same goes by her. Tumagal-tagal pa ito. Day by day, it's getting awkward and awkward. Maski daplis ng mga mata namin sa isa't isa, wala. We became stranger and I'm starting to hate this feeling. This is hasn't to be.

I miss her so bad.

Ngunit kagaya ng nasabi ko, kapag hindi ko 'to ginawa, she'd suffer, she'd hurt.

Today is saturday. I'm on my work. Trabaho na kung saan ay pinapasukan ko tuwing weekend and holiday. Isa akong waiter sa isang restaurant sa Mall, Filipino cuisine. Maglilimang buwan na rin ako rito. Apparently, hindi kalakihan ang sinuweldo ko but it's enough for my daily expenses. The only matters to me, meron akong pangdagdag income.

I can't count how many times I checked my wristwatch, bumabagal talaga ang oras kapag inaabangan ito.

I messaged Ayara last night if we can meet today. Balak ko nang ibigay sa kaniya 'yong mga napanalunan namin sa Arcade. Deep down, ang pinakarason naman talaga, I just want to see her even in a short time. Gladly, she said, she would come here. Akala ko ay alanganin ang oras na iyon sa kaniya but she did not mind that. Magkikita kami pagka-out ko. 8 PM.

Kinakabahan ang dugo ko pero hindi ko itatangging sabik na sabik na ako. It feels like this would be our first time to meet each other.

Pagpatak ng alas-otso, I changed my clothes and prepped up. Nagsipilyo ako. Inayos ko ang buhok ko. Nagpabango ako nang marami.

"Aba, napakapogi mo naman ngayon, p're," puna sa akin ng katrabaho ko, medyo nagulat pa ito. Si Marco, kapapasok lang dito sa room, room na para sa mga staff. Naabutan niya akong nakatapat sa salamin. "Saan ang lakad?" Dumaretso siya sa isang silya at naupo, he was finding something from his bag.

"Wala, uuwi na."

I resumed putting powder in my face, 'yon lang gamit ko sa mukha. I saw his smirk through the reflection of mirror. "Sa hitsura mong 'yan? Wala kang maloloko rito, p're. Uuwi raw pero nakaporma." Nakasuot ako ng dark green polo shirt na naka-tuck in sa pants ko. "May date ka, ano?" he teased.

Maunti akong natawa at napailing-iling. "How I wish it would be a date," I mumbled.

Bumukas ang pinto, sumilip si Kael. Isa ko ring katrabaho. "Prism, may naghahanap sa 'yo!" My heart accelerated upon hearing of what he said. "Girlfriend mo ba 'yon?" He smiled at me teasingly and a laugh shook me. Hayaan ko na lang kung anong gusto niyang isipin.

"Oh, akala ko, uuwi ka na?" asked Marco. "Sabi na, eh. Date naman pala." Nagmadali akong ayusin ang sarili.

I brushed up my hair for the last time. "Anong date? It's not a date. May ibibigay lang ako sa kaniya," I said with a smile. Kinuha ko na 'yong mga paper bag at pati ang iba ko pang gamit. "Sige, una na ako mga brad. Bukas ulit." Nakipag-fist bump muna ako sa kanila as a gesture of saying goodbye.

"Ingat, p're. Enjoy!" habol ni Kael, adding a grin in his lips.

Konektado na kay Ayara ang mga mata ko, tila ba'y alam na alam na kung saan ito titingin dahil nahanap ko agad siya na taimtim na nakaupo sa isang table, she was patiently waiting for me while roaming her eyes around the restaurant. Nang magtama ang mga mata namin, there was a hesitation the way she smile at me. I was greeted by her innocent eyes. She was wearing her usual clothes, blouse and mini floral skirt. Her angelic beauty shines through my eyes. She's literally perfect for me, such an Angel.

Sa wakas, makakasama ko na ulit siya. Tagal ko hinintay 'to.

Humakbang ako sa palapit sa kaniya. "Hi. Good evening," I greeted.