heaven has gained an angel

34. The Revelation

Chapter 34: The Revelation

Prism

I'm unable to sleep.

Lahat siguro ng puwesto ay nagawa ko na para bisitahin ng antok pero sadyang gising na gising pa rin ang diwa ko. I needed to sleep early for the class tomorrow but I just can't. My thoughts persistently drift to Ayara, wondering what she was doing at this late hour.

I felt like I have incomplete task for this day. Napatulala ako sa kisame at saka, chineck ang oras sa phone ko.

It's already 10:20 PM.

And her performance is at exactly 11 PM. I still have time.

Do I need to do something?

Napailing-iling ako at napabuntong-hininga. Bahala na. The impulse to see her overwhelmed me, pushing me to leave the house despite the uncertain decision. I finally got up and change my clothes. Baka pagsisihan ko 'to kung hindi ko 'to gagawin. Hindi ko nakalilimutan na respetuhin si Ayara kung bakit hindi niya pa masabi sa akin ang trabaho niya. This time, the curiosity got the best of me.

Hindi ko na inistorbo ang pagtulog ni Mama. Tahimik kong nilisan ang bahay.

I'm not quite familiar to Neon Door. Noong i-search ko 'yon sa internet kanina, tumama ang hinala kong bar ito. Ibig sabihin no'n ay sa bar nagtatrabaho si Ayara at mukhang entertainer siya based on the text message she received. Sa kabilang bayan ang lugar na ito kaya madali para sa akin ang makapunta.

Hindi ako magpapakita kay Ayara, pupunta lang ako roon upang makita siya at ma-witness ang sikreto niya.

It took me 30 minutes to reach Neon Door. Nasa labas pa lang ako ng bar, dinig na dinig ko na agad ang ingay sa loob, causing me a moment of hesitation to enter. Doubts linger, torn between the desire to see her and the fear of what I might discover. I was really nervous. Nandito na rin naman ako, ituloy ko na.

I wore my shades and cap on.

Huminga ako nang napakalalim. As I stepped inside, I was welcomed with the neon lights that played around the bar and the smoke danced lazily in the air. Na-culture shock ako. The atmosphere is intimate, with the soft murmur of conversation and the clinking of glasses creating a comforting rhythm.

I'm not used to this kind of place.

I looked at my wristwatch, it's 10:52 PM. Sakto lang ang dating ko. Pumuwesto ako sa isang sulok, lugar na hindi natatamaan ng liwanag. Despite the lively atmosphere, a sense of unease lingers on me. Ito 'yong unang beses na pumasok ako sa ganitong klaseng lugar. In this unfamiliar setting, isa-isa kong pinagmasdan ang nasa paligid, base sa histura nila, matataas ang estado nila sa buhay, may mga foreigner din, halos lahat ay may kausap na babae, may mga magbabarkada ring mga kalalakihan na sigurado akong kasing edad ko lang, may iba nagyayakapan at naghahalikan na. Napalunok ako. Normal things in this place.

"Hi," until a random girl approached me. She was wearing a revealing clothes, sinusubukan niya akong akitin pero alam ko sa sarili ko na hindi niya ako madadala. I'm not like the other guys.

"Hey," simple kong tugon, trying to be nice.

"I couldn't help but notice you from across the bar. Mind if I join you? Gusto mong uminom?" alok niya sa akin ng hawak niyang baso ng alak.

"No, thanks," pagtanggi ko.

Hinawakan niya bigla ang braso ko. "Halika na, join me. Let's talk some random stuff. Upo tayo roon," she insisted.

Inalis ko ang kamay niya sa akin. "You better find another guy, hindi rin ako magtatagal dito. I'm not really looking to chat or anything right now."

"Are you sure you don't want to have some time with a girl like me? Kahit sino, hindi nakatatanggi sa ganda ko. You don't know what you're missing." Napangiwi ako nang mariin siyang nagkagat-labi at nananatili ang malagkit niyang tingin, ipinatong niya pa ang kamay niya sa balikat ko. She leaned closer. "I promise, I can make it worth your while," she whispered.