Bölüm 2: Neden? | ARK I - Arya

47.6K 1.6K 160
                                    

Ailemizde yerini almak için Instagram: ARK.Kitap | Yazar.Ruyam

ARK kitap emojimiz 🪞✨ yorumlara!

Bölüme başlamadan üj bej emoji yollayın bakalım :D

RuyamG <— Ailemiz burada toplanıyor.

Okumaya başlamadan sol alt köşedeki yıldıza tıklayarak oy vermeyi unutma 💜

Satır arası yorumlarını bekliyorum. ⭐️

Arya ~

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Arya ~

Ailemin evine vardığımızda heyecanım yenilenmiş, arabadaki dalgın halimden eser kalmamıştı. Biliyorum, herkes çok mutlu olacaktı. Arabadan inip yavaşça evin girişine doğru ilerledik. Biz daha varmadan evimizin hizmetlileri kapıyı açmıştı.

Annem sürekli söylendiği için uzun süreli çalışan birkaç kişi vardı. Onun dışında hep yeni birileri olurdu. Bu nedenle kapıdakileri tanımıyordum. Kapı girişinde ceketimi aldılar, büyük bir heyecanla kocamın elini tuttum. Tanrım bayılacak gibi hissediyordum. Ne zaman hamile olduğumu açıklamalıydım? Hemen? Yemekte? Ya da tatlıdan hemen önce?

Evet, kesinlikle tatlı ile söylemeliydim. Hem müjdeyi verdikten sonra ağzımız tatlanırdı.

Kahraman ile beni, misafirmiş gibi evin içine buyur ettiler. Sanki bu evin bir ferdi değildik. Ben burada doğmuştum, burada büyümüştüm, ve ilk adımlarımı şu an üstünde yürüdüğüm koridorda atmıştım. Ama bu ev, neden bana bu kadar uzak ve soğuk geliyordu?

Dubai'den kaçtıktan sonra, üniversiteye başlamıştım. O süreçte, evden tamamen ayrılıp okula yakın bir yere geçmiştim. İlk defa ev sıcaklığını da orada deneyimlemiştim.

Mesela haftanın 3 günü, temizlik ve yemeğe gelen Aynur abla ile hâlâ görüşüyorduk. Geçen aylarda kızı nişanlandığı için hediyemi almış, nişana bile katılmıştım.

Kahramanla, nişana gittiğim için o gün biraz tartışmıştık. Ama ben verdiğim kararlarda, kendime karışılmasını sevmediğim, ve bir miktar annemin deyimiyle asi olduğum için, bundan hiç pişmanlık duymamıştım.

Zira kimse, gideceğim yere karışamazdı. Ne giydiğime, ne konuştuğuma... Bazı eksiklerim vardır illaki, ama nerede nasıl davranılması gerektiğini biliyordum.

Sonuçta alın teri ile kızını okutmaya çalışan Aynur abla da, elinden geleni yapıyordu. Sırf işi temizlik olduğu için, bu şekilde davranılmayı hak etmiyordu.

Galiba nedeni Aynur abladan çok, Kahraman'ın yabancıları sevmemesiydi. Ama ona bir türlü Aynur ablanın yabancı olmadığını, 4 yıl boyunca benimle ilgilendiğini anlatamıyordum.

Salona girdiğimizde, annem ve babam oturma grubunda oturup sohbet ediyorlardı. İlk benimle göz göze gelen ablam oldu. Ablama kocaman gülümsedim. O da Kahraman ve beni inceleyerek, bana kocaman gülümsedi.

ARK - Kitap Oluyor!Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin