ARK - Kitap Oluyor!

Bölüm 30: Seni affediyorum | ARK I - Arya

Ailemizde yerini almak için Instagram: ARK.Kitap | Yazar.Ruyam

ARK kitap emojimiz 🪞✨ yorumlara!

Bölüme başlamadan üj bej emoji yollayın bakalım :D

RuyamG <— Ailemiz burada toplanıyor.

Okumaya başlamadan sol alt köşedeki yıldıza tıklayarak oy vermeyi unutma 💜

Satır arası yorumlarını bekliyorum. ⭐️

Ne kadar yorum olursa, o kadar motive oluyorum. 😍

Arya ~

"Efsun annede mi biliyordu?" dedim şaşırarak. "Hayır, hâlâ bilmiyor. Sadece babam biliyordu." dedi.

"En son senin beni aldatmayacağını, haberlerin saçmalık olduğunu söyleyerek beni ikna etmeye çalışıyordu. Sanırım haberler yüzünden kavga ettiğimizi ve senin dayanamayarak evi terk ettiğini düşünüyor." dediğinde,

"Efsun annenin kalbi var. Doktor bu tarz şeyleri kaldıramayacağı için bizi uyarmıştı." dedim.

"Biliyorum, böyle bir şeyi nasıl söyleyeceğimi de bilmiyorum. Ya anneme bir şey olursa?" dedi üzüntüyle.

Kafasını aşağıya indirip, elini saçlarından geçirdi. Sıkıntılı hissettiğini biliyorum. "Annesinin kim olduğunu sormadın. Zaten öğrendin mi?" dedi.

"Melek." diye cevap verdim. Melekten öğrenmiştim, bir şey fark ettiğinde avukatlık ruhu olsa gerek, en ince ayrıntısına kadar araştırırdı.

"Önce Melek konuştu yani seninle? Halbuki önce ben konuşup kendimi anlatmak istemiştim. İlk benden duy, sen beni anlarsın demiştim. Çünkü sen hep beni anlarsın, inanırsın." dedi üzgün ve gözleri dolu dolu.

Dokunsam gerçekten ağlayacak gibiydi. "Neden bebeği aldırmadı?" diye sordum. "Öğrendiğimde çok geç olmuştu. Ben bırak baba olmayı, doğru düzgün sorumluluk sahibi olmak nedir, onu bile bilmiyordum." dedi. Bir nefes alıp devam etti.

"Ama biliyor musun Arya? Onu çok sevdim. Aren'i çok seviyorum. Onu ilk kucağıma aldığım andan beri, benim için senin gibi oldu. Ben onu kucağıma alabildim, banyo bile yaptırdım.

Yanlış anlamanı istemiyorum, ikimizinde bir bebeği olsaydı, onu da severdim. Biliyorsun, ben hep ikimizden bir parçayı en çok isteyen taraftım. Baba olmak, hayatımda yaşadığım en farklı duygu. Sanki gerçek benliğimi bulmuşum gibi." dedi gözlerinden damlalar akarken. Kahraman önümde ağlamaya başlayınca, benimde istemsiz olarak gözlerim doldu.

"Bana söyleyebilirdin. Ben.. biliyorsun, onu kabul ederdim. Ben senin bebeğine elimden geldiği kadarıyla bakabilirdim." dedim.

"Arya saçmalama, hiçbir kadın böyle bir şeyi kabul etmezdi. Senin yüce kalbin bile, bunu kabul edemezdi. Üstelik bizim durumumuzda? Ben, anneni ve babanı evlenmek için bile zor ikna ettim.

Baban, beni sevmediğini.. yani o anlamda, bir kadının erkeği sevdiği gibi sevmediğini hemen anlamıştı. Annen ise yaşının genç olduğunu, okuyup Melek gibi ayaklarının üstünde, bir erkeğe ihtiyacın olmadan kalmanı istiyordu. Daha yeni mezun olmuştun. Aren'i bu durumda onlara nasıl açıklayacaktım?" dedi.

Haklıydı, Aren'e bakabilirdim ama ailem konusunda doğru söylüyordu.

"Yine de bana söylemeliydin. Beni kandırdın, bir oğlun vardı ve bana söylemedin. Üstelik bebeğimizi de kullanmak istedin. Bana söylemeden mi onu ameliyat ettirecektin? Bir gün eve gelecektiniz ve kemik iliğiyle ilgili operasyona mı girdiğini söyleyecektin?" dedim az önce kalktığım koltuğa, yeniden oturarak.