ABİLERİM (kuzgunleşe)

1.6

"En azından yüzüme ne olduğunu söyleyin, olur mu?" dedim Barlas abimin gözünün içine bakarken.

"Yandı." dedi Kuzey tereddüt bile etmeden.

Yandı mı? Ne olduğundan bile haberim yokken yüzümün yanık olduğunu öğrenmem evet biraz tuhaf gelmişti. 

"İZ KALIR MI?" 

"Yüksek ihtimal."  dedi Kuzey yine tüm açık sözlülüğüyle. "Ve yanan tek yer yüzün değil Küçük Gretel."

Cümlesi bittiğinde bakışlarıyla bacağımı ve kolumu göstermişti. Loş ışıklı depoda başımı vücuduma indirip ne olduğuna bakacakken Barlas abim çenemden ittirerek göz göze gelmemizi sağladı.

"Benim işim bitmeden bakma Minel."

"Çok mu kötü?"

"Bayağı kötü." 

Pamir abim Kuzey'in söylediğinde sonra yerinden kalkıp üstüne yürüdü.

"Oğlum sen bize bela mısın lan? Kardeş falan demem indiririm yumruğu suratına!"

Kuzey olduğu yerde derin bir nefes verdikten sonra gülümsedi. 

"Gerçekleri çok fazla saklıyorsunuz. Korumak için yaptığınızı biliyorum ama Minelya'nın halinden de anlaşılacağı gibi koruyamadınız. Demek ki bazı gerçekleri bilmesi gerekiyor."

"SANA MI SORACAĞIZ NASIL DAVRANACAĞIMIZI!?" dedi Pamir abim Kuzey'i ittirirken. "BİZ BOKA SAPLANDIĞIMIZDA NEREDEYDİN SEN? ZENGİN KÖŞKÜNDE VİSKİNİ Mİ YUDUMLUYORDUN KARDEŞİM? AYAĞININ UCU BOKA DEĞDİĞİ GİBİ BİZİ ARAMAYI BİLİYORSAN, BOKUN İÇİNDE BİZE UYMAYI DA BİLECEKSİN! 'YOK BEN ANLAMAM' DERSEN DE ANLATIRIZ, HİÇ DERT ETME!"

"N'APARSINIZ PAMİR? BENİ DE Mİ ÖLDÜRÜRSÜNÜZ?" dedi Kuzey ve gözleri direkt bana ilişti. 

"YETER!"

Barlas abimin sesi herkesi susturmaya yetmişti. 

"Kural 1: Pamir'in dediklerinin hepsine katılıyorum. Bizim çöplüğümüzde bizim borumuz öter. Sorunun cevabını da çok merak ediyorsan evet, evet Kuzey seni de öldürürüm."

"Biz hiçbir zaman anlaşamadık ki zaten!" dedi Kuzey iç çekerek sandalyeye oturduğunda.

"Siktir git o zaman!" dedim gözlerinin içine bakarak. "Yediğin bok yüzünden bize ulaştığını biliyorum. Şahit olan üçüncü kişi hikayesi yalandı."

Kuzey de birini öldürmüştü ve ben bunu onun evinde kaldığımız gün öğrenmiştim. Odasının çekmecesinde tuttuğu ve yanından asla ayırmadığı küçük fotoğraf makinesi sadece onun değil, benim de başımı yakardı. Çünkü bu geri zekalı, bizden bile psikopattı. Kim ölen insanların fotoğrafını çeker ki?

O benim sırrımı biliyorsa ben de onunkini biliyordum.

"1-1." dedim samimiyetsiz gülüşümle. 

Kuzey, meydan okuma kabul etmiş gibi bakışlarını üzerime dikti. 

"Olay ne?" diye sordu Pamir abim.

Susup Barlas abime döndüm.

"Minelya, şu yaralarını halledelim." dedi gülümsemeye çalışarak. Muhtemelen Barlas abimin Kuzey'in yediği boklardan haberi vardı ki sorgulamamış, öğrenmeye çalışmamıştı. 

Arkama yaslanıp gözlerimi yumdum. Abim önce bacağımdaki yanıklara pansuman yaptı, sonra yavaşça yukarı doğru geldi. Sıra yüzüme geldiğindeyse duygusal bakışlarının esiri altındaydı. Kendini kötü hissetmemesi için gülümsedim. 

"Kötü mü?"

"Hayır bebeğim, bu halinle bile çok güzelsin."

Yüzümdeki gülümsememle durup yere odaklandım.

"Çok iz kalır mı? Doğruyu söyle."

"Tam elmacık kemiğinin üstü biraz fazla yanmış, eğer iz kalırsa sadece orası kalır. Ama o da çok büyük değil. Güven bana."

"Hem ben sana krem de alacağım." dedi Pamir abim de gülümseyerek.

Gözlerim yine Kuzey'e ilişti. Boş gözlerle bakıyordu bize. Ama göz göze geldiğimizde konuşmak için ağzını araladı.

"Barlas doğru diyor, fazla izi kalmaz."

Şimdi bu dediğini gerçekten içinden gelerek mi söylemişti yoksa bizimle dalga geçmek için mi?

Barlas abim yüzüme de pamuğu değdirince canım öncekilere göre daha çok yanmıştı ama sadece yüzümü buruşturdum. Kuzgun'un eli, bize daha kötülerini yapmıştı.

Kafamı çevirmeden sadece gözlerimle Kuzey'e baktım.

"Kimseye böyle bağlanmadın di mi? Kimse seni bu kadar çok korumadı? Bu yüzden buradasın aslında. Çünkü hayatın boyunca sana gerçekten ve karşılıksız değer veren iki kişi oldu. Onlar da abimlerdi. Sevgiye ihtiyacın olduğunu hissettin. Korunmaya, arka çıkılmaya ihtiyacın olduğunu hissettin ve aklına sadece abimler geldi. Çünkü hayatında varolmuş hiçbir insan sana para, mal-mülk dışında hatta özellikle de sevgi adına hiçbir şey vermedi."

Sustum ama gözlerim fazla duygusallaşmıştı. Derin bir nefes alıp verdikten sonra devam ettim. Kuzey'in suskun kalması bunları kabullenmiş olmasıydı bana kalırsa.

"Eğer karşılıksız sevgi arıyorsan yanlış yapma, ihanet etme ve arka çık. Düşman değiliz, aynı taraftayız, ki abimler seni zaten seviyorlar. Bırak, sevgileri öfkeye dönmesin. Bu da benden sana bir tavsiye."

Pamir abim Kuzey'e bakıp kafasını onaylar anlamda salladıktan sonra yanıma gelip başımdan öptü. Barlas abim de pamuğu kenara fırlatıp gülümsedi.

"Bitti güzelim. Seninle gurur duyuyorum, her anlamda. Eğer yanıklarına bakabilecek cesaretin varsa bakabilirsin. Sonra da neler olduğunu konuşalım."