ABİLERİM (kuzgunleşe)

1.4

Eve geçtiğimizde aklım okuldakilerdeydi. Ne zaman, nerede olurlardı bilmiyordum. Tabii ki okul çıkışı hariç. O yüzden çıkışa gitmeye karar verdim. Ama çıkış saati gelene kadar depoda resim çizecektim. 

Depoya indiğimde herkesin toplandığını gördüm ve bir tık üzüldüm.

"Cidden depoda asla yalnız kalamayacak mıyım?"

"Muhtemelen şimdiden sonra hiç kalamayacaksın, çünkü Kuzey burada kalacak." dedi Barlas abim.

"NE!? Başka oda yok mu cidden ya?"

"Ben odamı paylaşmam, dedin."

"Ama Kuzey'le paylaşmam dedim. Sen benim odama gel, Pamir abimle Kuzey birlikte kalsınlar."

"Oldu güzelim, başka isteğin var mı?" 

"Zaten kiracı iki güne bizi atacak abim, çok takma." dedi Pamir abim gülerek. "A bir de, Kuzey değil. 'Kuzey abi.'"

"Evet, iyice saçmalamaya başladığımıza göre ben depodan çıkıp Minelya'yı yalnız bırakayım." dedi Kuzey ve çıkmadan önce arkasına dönüp bana baktı. "Eğer depoda yalnız kalmak istersen bana söyle, ben çıkarım zaten."

Kuzey'in arkasından bir süre, kaşlarımı çatarak bakmaya devam ettim.

"Ne yaşandı az önce?" dediğimde Barlas abim öksürdü ve sözü Pamir abim aldı.

"Ben de çıkıyorum. Açım. Bir de ortam çok gerginlik kokuyor, başbaşa kalmanız gereken durumlar oluştu."

Ben de Pamir abimin peşinde depodan çıkmak için adım attığımda Barlas abim, "Gel gel, sen nereye gidiyorsun?" dedi ve geriye dönmeme sebep oldu.

"Resim çizmek için mi geldin?" 

"Yani aklımda resim çizmek vardı. En azından okul çıkış saatine kadar. Eliflerle haberleşemiyoruz bayağıdır, onları görmem lazım."

"Gidersin bebeğim. Ben de çıkayım mı yoksa kitap okusam sorun olmaz mı?"

"Abi ben öylesine demiştim, kalabilirsiniz hepiniz."

"Biliyorum ama senle eğlenmeye çalışıyorum."

Yüzümü buruşturdum.

"Eğlence anlayışın biraz şey..."

"Ney?"

"Yaşlı." dedim ve gülmeye başladım.

"Yaşlandığımı mı ima ediyorsun şimdi sen?"

"Yok ya ne yaşlanması? Altı üstü 30 yaşında bekar bir adamsın."

"Biraz daha abart Minel, 40 yaşındayım hatta."

"Ne var abi? 2 sene kalmış şurada 30'a."

"Tamam belki yaşlıyım ama bekar değilim." dedi gülümseyerek elindeki kitabı açarken.

"ANLAMADIM?"

"Anladın abim."

"Sevgilin mi var abi?"

"Evet. Niye bu kadar şaşırdın? Sonsuza kadar bekar olacağımın hayalini mi kuruyordun?"

"YA ABİ NE DİYORSUN?"

"Duydun güzelim."

"Yok hayır, şaka yaptığına her şeyimle eminim şu an. Düşününce, bu kadar kırıcı bir insanın sevgilisi olduğuna inanmıyorum."

Abim gülerek kitabına döndüğünde daha da sinirlendim.

"Yoktur, yoktur." dedim ama kendi kendime demiştim. Abim asla beni takmıyordu. Yerimden kalkıp abimin oturduğu sandalyenin önünde çömeldim ve aşağıdan abimin yüzüne baktım.

"Yok di mi abi?"

"Yok güzelim, yok. Eğlenceli olmadığımı söylemeyecektin."

"HALA EĞLENCELİ DEĞİLDİN ABİ!" dedim çömeldiğim yerden kalkarken. 

"Ben eğlendim ama." dedi kafasını kitabından kaldırmadan. Olduğum yerden sinirle abimin yüzüne bakarken elini kaldırıp beni yanına çağırdı. Yanına gittiğimde başımdan öptü ve kafasını kitabından kaldırıp gözümün içine baktı. 

"Evlenmeyeceğim derken şaka yapmıyorum Minelya. Benim önceliğim her zaman sensin ve hep sen olacaksın."

Gülümsedikten sonra resim çizmek için tekrar masaya oturdum.

🦊🦊🦊

Yukarıya diğer herkesin yanına çıktım.

"Ben çıkıyorum, bir şey istiyor musunuz? Gelirken alırım."

"Bana kola alsana abim." dedi Pamir abim gülerek. 

"Barlas abi sen?"

"Ben bir şey istemiyorum bebeğim."

Gözlerim Kuzey'e döndü.

"Ben markete gideceğim, yolu gösterirsen sevinirim." dedi koltuğun üstündeki ceketini alırken.

Kuzey'le evden çıktığımız gibi kulağıma eğildi.

"Pamir abine bakma sakın, benim için, abi kelimesini kaldır lügatından."

"Ne önemi var?"

Dediğimi umursamayarak yürüdü. Ama aşırı yavaş yürüdüğü için ben onun önünde kalıyordum. Aklım okul çıkışına yetişmekteydi. 

"Hızlı olamaz mısın? Yanımda bir salyangozla okula yetişmek çok zor oluyor da."

Yine dediğimi umursamadan aynı hızlı yürümeye devam etti. Yanına gidip kolunu çekiştirdim.

"Hızlı ol!"

Ani bir duraksamayla yüzüme bakıp gülümsedi.

"Bu kadar kısa durmuyorsun uzaktan."

"Ben kısa değilim Kuzey, sen fazla uzunsun."

"Altı üstü 1.87'yim. Abartma."

Ofladıktan sonra ben de yüzüne baktım. Gerçekten uzundu ama şu an konumuz bu değildi.

"Okul çıkışına yetişmem gerekiyor. Seni bırakıp gideyim mi yoksa hızlanır mısın?"

"Hızlanmam." dedi gülerek.

"Keyfin bilir." dedim ben de hızla okula doğru yürümeye başlarken.

"Cidden bırakıp gidecek misin?" diye seslendi arkamdan.

"Seni uyarmıştım."