Bad girl meets good guy (✔)

25. David

''Mijn huis is die kant op!'' zegt David verbaasd. ''Uh.. Je moeder is nu in de stad. Dus we gaan daar heen,'' mompel ik. ''Oké!'' zegt David vrolijk. ''Krijg ik een ijsje dan?'' vraagt hij met pretlichtjes in zijn ogen. Ik glimlach even en ik knik. ''Natuurlijk krijg je die.''

Ik pak even mijn telefoon en kijk op google maps voor het juist adres. Het is nog ongeveer een kwartiertje lopen en totaal niet in de buurt bij de binnenstad, handig..

''Waar is je vader?'' vraag ik opeens. Ik moet gewoon weten of die man zijn vader is of niet. Als het zijn vader is kan ik er van uit gaan dat hij hem niet zal vermoorden of zo.

''Dat weet ik niet precies,'' zegt hij bedenkelijk. Hij haalt even een hand door zijn bruine krulletjes en hij haalt zijn schouders op. ''Hoe bedoel je?'' vraag ik nieuwsgierig. ''Nou.. Ik heb mijn papa al even niet meer gezien,'' zegt hij sip.

Ik bijt even op mijn lip en ik zucht. ''Hoezo?'' vraag ik. Het is eigenlijk lullig om dit te gaan vragen aan een jongetje van vier.. ''Hij is niet meer getrouwd met mama, want ze hadden ruzie. En ik mag niet naar papa toe van mama,'' snikt hij.

En terecht, want zijn vader zit dus ook in die bende.. Maar ik kan er dus echt niet tegen als kleine kinderen huilen.. ''Stil maar, je mag hem binnenkort vast wel zien,'' zeg ik geruststellend en ik glimlach even naar hem.

Hij veegt zijn tranen weg en glimlacht naar me. ''Dank je wel. Jij bent echt lief!'' zegt hij vrolijk. ''Dank je,'' mompel ik. Hij heeft geen idee..

''Maar de stad is die kant op!'' zegt David verbaasd en hij wijst met zijn kleine handje richting het noorden. Wat een slim kind zeg..

''Ja.. Weet ik.. We moeten nog wat ophalen voor mama, en dat moet bij het industrieterrein,'' zeg ik zachtjes. Hij fronst even en knikt. ''Wat gaan we halen dan?'' vraagt hij. ''Euh..Een fietspomp,'' stamel ik.

Oh god, wat ben ik toch slecht in liegen. Ik kan niet eens liegen tegen een kind van vier.. ''Oké..'' zegt David en hij kijkt een beetje ongemakkelijk om zich heen.

Ik had eigenlijk niet verwacht dat een kind van vier al zo veel vragen zou stellen. Ik dacht dat hij gewoon mee zou lopen.. Ondertussen lopen we het industrieterrein op, we zijn er al bijna.

Ik heb echt geen idee wat ik moet verwachten, en ook van de andere opdrachten. Ik bedoel, ik vind dit al vreselijk. Ik denk wel dat die man zijn vader is, maar ik ben toch bang dat dit niet goed is voor David..

En het is ook zielig voor zijn moeder. Die staat over twee uur bij de school te wachten en zal dan tot de conclusie komen dat haar zoon is meegenomen. En dan zal ze met zijn leraar praten en die zal haar vertellen dat ik het was...

Maar als het echt zijn vader is dan kan ik wel een smoesje bedenken dat ik die moeder niet kon vinden en dat ik hem daarom maar naar zijn vader heb gebracht of zo..

Maar oké dat is een zorg van later. Eerst moet ik David af gaan leveren op het juiste adres.

''Zijn we er bijna?'' vraagt David een beetje ongeduldig. ''Ja, hier is het!'' zeg ik en zie het pand waar we moeten zijn. Het pand is waarschijnlijk al jaren buiten gebruik van een normaal bedrijf. ''Maar hier verkopen ze toch geen fietspompen?'' vraagt David stomverbaasd.

''Oké.. Uh.. Het was eigenlijk een verrassing. Maar ik breng je naar je vader!'' zeg ik dan maar. David klaart meteen op. ''Meen je dat?'' vraagt hij stomverbaasd. Ik glimlach even en ik knik. ''Wow! Dank je wel!'' zegt hij vrolijk en hij geeft me een knuffel.

We lopen het pand binnen, maar er is niemand. ''Waar is hij nou?'' vraagt David teleurgesteld. Ik zucht even en pak mijn telefoon uit mijn zak.

We staan er.

Net als ik het sms'je verstuur komen er drie mannen naar binnen lopen. David krijgt een glimlach op zijn gezicht en rent meteen naar de middelste man toe. ''Papa!'' zegt hij opgewonden. De man glimlacht breed naar het jongetje en geeft hem een knuffel.

Als ik niet had geweten dat hij een crimineel was had ik het best schattig gevonden, maar hij is iets van plan. Dat moet haast wel..

''Je bent net op tijd,'' bromt een andere man naar me. Ik rol met mijn ogen. ''Wat moet ik nu doen?'' vraag ik bot. ''Je krijgt je opdracht morgen,'' zegt hij droog.

''Is Luke wel veilig?'' vraag ik zachtjes. ''Zolang jij doet wat we zeggen wel ja,'' zegt hij simpel. Ik zucht even en ik knik. ''Kom je mee, David?'' vraagt zijn vader. ''Waarheen?'' vraagt David. ''Dat zie je wel,'' zegt de man.

David knikt en loopt achter zijn vader aan het pand uit. Hij kijkt nog één keer om en zwaait naar me met een grote glimlach op zijn gezicht. Ik glimlach even zwaai terug.

Het liefst loop ik er nu achteraan en neem ik hem weer mee terug, het voelt gewoon niet goed..

''Je kunt weer gaan,'' zegt een van de mannen. ''Dat was ik ook van plan,'' zeg ik bot en ik loop het pand uit richting het huis van Luke. Ik steek de sleutel in het slot en stap naar binnen. Het voelt echt raar om hier te zijn zonder hem..

Maar ik kan nu weinig doen, ik moet maar wachten op die volgende opdracht.. Ik plof op de bank en zet de TV aan om wat tijd te doden.

——-

Het is ondertussen al laat in de avond en ik zit nog steeds maar wat TV te kijken als de telefoon gaat. Ik sta langzaam op en neem de telefoon op.

''Hallo, met Melanie,'' zeg ik. ''Hallo. Met de moeder van Luke. Is hij bij jou? We hadden namelijk vandaag afgesproken, maar hij is niet op komen dagen, en ik kan hem ook niet bereiken,'' zegt ze.

''Uh.. Nee.. Hij moest voor zijn studie naar het buitenland.. Hij is volgens mij vergeten jullie afspraak af te zeggen,'' lieg ik. ''Oh.. Wat een sukkel zeg,'' grinnikt ze. ''Maar oké, dan weet ik dat! Fijne avond!'' zegt ze vrolijk. ''Bye,'' mompel ik en ik hang op.

Ugh, ik heb vandaag al twee moeders van hun kind ontnomen, tenminste, zo zie ik het.. Ik plof weer neer op de bank als er een opsporingsprogramma begint.

''Wij vragen allemaal uw aandacht voor de vermissing van de vier jarige David Shay. Hij is in de vroege middag door een meisje van ongeveer achttien jaar van school gehaald. De docent weet nog dat haar voornaam Melanie was. Sinds dien is David spoorloos verdwenen. Zijn moeder is zeer ongerust en denk dat dit een wraakactie is van haar zeer gevaarlijke ex-man. Daarom is het ook zeer noodzakelijk dat David snel wordt teruggevonden.''

Mijn hart begint sneller te kloppen als ik mijn eigen naam hoor. Gelukkig is die vrouw mijn achternaam vergeten, anders stond de politie hier nu vast al op de stoep.. Ze laten een foto zien van David en doen nog een persoonsbeschrijving van mij.. Ik hoop maar dat mijn moeder niet zit te kijken, want die weet meteen dat het over mij gaat.. En als ik word opgepakt kan ik die opdrachten niet uitvoeren, en als ik die opdrachten niet kan uitvoeren dan is Luke er geweest..

-

Wil je weten hoe het verder gaat? Vote & comment dan ^^

Fijne week! x

Ps. 11K reads :D