Bad girl meets good guy (✔)

1. Op straat

'JE BENT ONMOGELIJK!' Schreeuwt mijn moeder boos en duwt me de deur uit, daarna volgt een koffer met al mijn kostbare spullen erin. De deur valt met een klap dicht en daar sta ik dan.. Een werkeloos 18-jarig meisje dat haar school nooit heeft afgemaakt, geen kans heeft op een goede baan en verslaafd is aan drugs en alcohol.. Daar sta ik dan, en ik heb geen idee waar ik heen moet.. Het is nu gewoon echt gebeurd, mijn moeder heeft me daadwerkelijk het huis uitgezet.. Eigenlijk had ik altijd al wel verwacht dat ze me veel eerder zou proberen te dumpen, maar nu heeft ze het echt gedaan..

Vroeger ging het nog wel toen mijn vader nog leefde. Maar sinds mijn vader dood is en mijn broer en zus uit huis zijn, liepen de ruzies alleen maar op tussen ons, mam heeft het twee jaar volgehouden, maar nu is ze me dus echt zat en heeft ze me uit huis gezet. Maar ja, het is ook wel logisch, wie wil er nou een dochter die zich nooit aan de regels houdt? Wie wil er nou een dochter met alleen maar criminele vrienden? Wie wil er nou een dochter zoals ik?

Mijn broer en zus daarentegen zijn altijd de heiligen engelen zelf, mijn moeder heeft hen altijd al liever gevonden dan ik.. Na een tijd voor me uit gestaard te hebben, pak ik dan maar mijn koffer van de grond en ik zet hem goed op zijn wieltjes neer.

Nog even snel werp ik een blik op mijn huis, of eigenlijk wat mijn huis was. Ik kijk door het raam en ik zie mijn moeder op de bank zitten, ze zet de tv aan en lijkt me alweer te zijn vergeten.

Boos kijk ik naar binnen, blijkbaar kan het haar niets schelen! Ik zet mijn koffer tegen een muurtje en ik pak een grote steen die op de straat ligt. Zonder er verder nog bij na te denken gooi ik de steen door het keukenruit heen.

Mijn moeder gilt en springt op, ze rent naar het kapotte raam en haar blik valt op mij. Woedend kijkt ze me aan. 'Als ik jou was zal ik HEEL snel wegwezen, of ik doe aangifte tegen je!' Schreeuwt ze boos.

'Graag! De groeten klotewijf!' Schreeuw ik en ik pak mijn koffer en ik sleep hem achter me aan, de straat uit. Pas als ik uit het zicht van mijn moeder ben, ontsnappen er een paar tranen. Het is eigenlijk erg dat het gewoon zo ver is gekomen dat ze met huis uit heeft gezet.. Maar waar moet ik nu heen?

Naar mijn broer of zus? Naar vrienden? Mijn oma? Eigenlijk lijkt het me allemaal geen goede optie. Mijn broer en zus zitten sowieso niet te wachten op me, ze zijn altijd aardig tegen me geweest, maar ik heb het idee dat ze me proberen af te houden.

Ze hebben allebei een relatie en nette vrienden, daar pas ik niet bij. Naar mijn vrienden ben ik al zo vaak geweest, dat kan ik niet weer maken.. Mijn oma wil ik het ook niet aan doen, ze is veel te oud. Zuchtend ga ik op een stoeprand zitten, ik merk het al, niemand wil me eigenlijk. Maar ja, het is ook ergens wel een klein beetje logisch, het enige wat ik tot nu heb gedaan is mezelf in de problemen werken.

Mensen hebben ook altijd aan mijn moeder gevraagd hoe ze het volhield met zo'n onmogelijk kind. Niet dat het me iets kon schelen. Maar nu me moeder me echt het huis uit heeft gezet misschien toch wel een heel klein beetje..

Ik grijp naar mijn zak, in de hoop dat er nog ergens een sigaret in zit, maar tevergeefs.. Ik sta langzaam op en ik loop naar de winkels, ik loop de eerste de beste winkel binnen en ik koop een pak sigaretten.

De vrouw bij de kassa zegt me nog vriendelijk gedag, maar in plaats van dat ook te doen werp ik haar een chagrijnige blik toe en dan loop ik de winkel uit. Ik ga verderop tegen een muurtje staan en ik wil net gaan genieten van de sigaret, maar dan bedenk ik me dat ik geen aansteker bij me heb. 'Shit,' mompel ik en ik wil al terug lopen naar de winkel, maar op dat moment komen er een paar jongens naast me staan die sigaretten aansteken.

'Zou ik je aansteker mogen lenen?' Vraag ik aan de jongen die hem op dit moment vast heeft. Hij draait zich om en kijkt me aan met zijn groene ogen, ik weet niet of het nou vriendelijk of spottend bedoeld is.