Bad girl meets good guy (✔)

13. Het verdoemde telefoontje

Al snel staan er een paar politieagenten voor onze neus. Naast hen staan ook de twee mannen waarmee we de deal sloten, ze kijken ons pisneidig aan. 'Door jullie onwetendheid is alles mis gegaan!' Sist er een.

Ik zucht even en sta op en loop vervolgens naar de agenten, wegrennen heeft toch geen zin meer. Bryan en Sanne doen het zelfde. Op weg naar de politieauto, oftewel, opweg naar de cel..

De lichten van de sirenes flikkeren in mijn ogen en ik knijp ze even geïrriteerd dicht, waarom moet de politie altijd aankomen met allemaal van de flikker lichten? Alsof ze dan cooler zijn ofzo.. Voordat ik het weet zit ik al in de politieauto naast de rest en ik zucht even en ik kijk Sanne en Bryan aan die een beetje duf voor zich uit aan het staren zijn. 'Het was bijna gelukt,' zeg ik zachtjes. 'Ja, bijna,' bromt Sanne boos en ze geeft een schop tegen de bestuurdersstoel.

Als iedereen zit rijdt de politieauto weg en gaan die verdomde lichten eindelijk uit. Pas nu ik een tijdje zit, besef ik me weer wat ik allemaal heb gedaan, ik kon het toch weer eens niet laten om een drugsdeal te doen, net nu ik ben afgekicked.. Luke was nog zo trots op me, en nu heb ik alles weer verpest..

'Hoelang moeten we vast zitten?' Vraagt Bryan nors aan de agent die op de bijrijdersstoel zit. De man haalt zijn schouders op. 'In ieder geval vannacht, daarna mogen jullie in vrijheid wachten op de rechtzaak,' zegt de man. Bryan's ogen beginnen te twinkelen. 'We kunnen die deal dan alsnog sluiten,' fluistert hij in mijn oor. Ik schud mijn hoofd. 'We zijn net opgepakt, denk je dat het daarna wel gaat lukken dan?' Fluister ik terug.

'Natuurlijk wel, nu weet ik welke tactiek we moeten gebruiken, en ik krijg zo weer genoeg drugs bij elkaar' fluistert Bryan terug terwijl hij de agenten goed in de gaten houdt. 'Ik weet het niet,' mompel ik. Geïrriteerd kijkt Bryan me aan. 'Aw, ben je anders bang dat het uitgaat met je vriendje?' Vraagt hij spottend. Ik zucht even en ik negeer hem. Bryan en ik zijn al eeuwen lang beste vrienden en we hebben veel meegemaakt samen, daarom vind ik het ook moeilijk om zomaar af te haken.

'We zien wel, eerst die nacht in de cel overleven,' zeg ik zachtjes. Bryan zucht even en knikt. De auto stopt en we worden uit de auto begeleidt. 'Ik kan zelf lopen ja?' Brom ik geïrriteerd naar de agent die mij wel even denkt te ''begeleiden.'' Ze negeert me en begeleidt me om de zelfde manier naar binnen.

Voor ik het weet zitten we met zijn 3'en in een cel. Er staan 2 stapelbedjes en een wasbak en een wc. Ik trek een vies gezicht, hoe kunnen ze bedden nou in de zelfde ruimte doen als een wasbak en een wc? Ik ben totaal geen meisje-meisje, maar zelfs ik vind dit smerig.

Samen met Sanne neem ik een stapelbed in beslag en ik plof op het bovenste bed en ik staar naar het plafond. 'Waar denk je aan?' Vraagt Sanne. 'Aan Luke,' zeg ik zachtjes. 'Het ging allemaal net zo goed, en nu doe ik dit, ik heb geen idee hoe hij gaat reageren,' zeg ik terwijl ik de spijlen op het plafond probeer te tellen, dat was altijd mijn vaste ritueel als ik vast zat, maar nu ben ik er weer...

'Sorry dat we je hebben overgehaald,' zegt Sanne zachtjes, ik kan duidelijk spijt in haar stem horen. 'Het geeft niet,' mompel ik. Ik wil nog wat zeggen, maar er komt een agent de cel in lopen. Ze kijkt ons even aan en opent haar mond om wat te gaan zeggen, maar dan valt haar oog op mij.

'Melanie, meisje, ik dacht dat je eindelijk was veranderd, hoe kan je hier nu weer terrecht komen?' Vraagt ze en ze kijkt me teleurgesteld aan. 'Dat is niet zo moeilijk hoor,' mompel ik droog. Ze haalt even haar schouders op en begint dan aan haar verhaal, ik luister niet echt naar haar. Het enige wat ik op pik is dat we morgenochtend weg mogen en dan vrij het onderzoek en de rechtzaak af moeten wachten. Maar we krijgen sowieso een gevangenisstraf...

'Jullie mogen een belletje doen en dan moeten jullie weer terug naar jullie cel,' zegt mevrouw Harmsen (ja, ik weet ondertussen hoe ze heet) en ze opent de celdeur voor ons. We lopen naar de telefoons en gaan in de rij staan. 'Ga jij maar voor,' zeg ik tegen Sanne. 'Nee, ga jij maar,' zegt ze. 'Nee, jij,' zeg ik boos. 'Jij bent degene die me hierin heeft verzeild,' schreeuw ik boos. 'Nou, nu wordt hij mooi, je hebt het gewoon aan jezelf te danken hoor, je had ook gewoon niet mee kunnen gaan!' Schreeuwt  Sanne naar me terwijl ze me een duw naar voren geeft. 'Ik snap dat je bang bent, maar bel Luke nou maar, dan ben je er vanaf.'

'Jaja,' mompel ik, er is nu een meisje aan het bellen, voor ons staat dan alleen nog Bryan en dan is het zover... Het meisje is klaar en loopt weg, en Bryan loopt naar de telefoon. 'Wie ga je bellen?' Vraag ik. 'Mijn moeder,' mompelt hij. Ik slik even, ik ken zijn moeder en ze zal weer vreselijk teleurgesteld en boos op hem zijn. 'Succes,' mompel ik.

Bryan draait een nummer en hij wacht ongeduldig af. 'Hallo mam, ik ben op het politiebureau ik......,' verder komt Bryan niet, of er wordt al opgehangen. Bryan zucht even kort en loopt zonder wat te zeggen terug naar de cel. Mijn hart begint sneller te kloppen, verdomme. 'Jij bent,' zegt de agent nors tegen me. 'Jaja, ik ben niet dom,' mompel ik en ik loop naar de telefoon. Telefoons zijn super leuk, maar op dit moment kan ik elke telefoon in de wereld wel kapot smijten..

Met trillende handen pak ik de hoorn van de telefoon vast en ik draai het nummer van Luke en ik leg de hoorn tegen mijn oor aan, hij gaat een paar keer over, maar dan wordt er opgenomen. 'Hallo, met Luke,' hoor ik Luke's geweldige en lieve stem aan de andere kant van de lijn zeggen. Hierdoor voel ik me nog schuldiger. Luke is zo lief en hij is zo geduldig geweest toen hij me hielp afkicken, en nu heb ik alles verpest..

'Hallo, met mij,' zeg ik schor. 'Wat is er? Waar ben je?' Vraagt Luke verbaasd. 'Ik ben op het politiebureau,' zeg ik zachtjes en ik wacht zijn reactie af. 'Wat heb je gedaan?' Vraagt Luke kalm, hij denkt misschien dat ik wat kleins heb gedaan, maar als hij hoort dat ik al ons harde werk samen heb verpest, is hij vast niet meer zo kalm.

'Nou?' Vraagt Luke ongeduldig. 'Ik-Ik heb een drugsdeal proberen te sluiten...'

---

Voilla, hoofdstuk 13. Dit zal voor de meesten niet een heel nieuw hoofdstuk zijn, aangezien dit grotendeels de proloog is :P

Dus, wil je Luke's reactie weten en wat voor andere gevolgen dit allemaal zal gaan hebben? Vote dan vooral, want dit kan nogsteeds de kans op sneller opdaten verhogen ^.^

Fijne week :) x

En ja mijn naam is veranderd op Wattpad en alles, dus dat je niet denkt dat iemand m'n boeken heeft gestolen xD