Bad girl meets good guy (✔)

18. Dit meen je niet

''Oké! Goed dat je er bent!'' zegt Lucy opgewekt. ''Kom binnen,'' zegt ze vriendelijk en ze opent de deur van het oude schuurtje voor me. Ik glimlach even kort en loop dan naar binnen. Lucy gaat rustig zitten en staart even uit het raam.

Ik daarentegen ben gespannen, vreselijk gespannen. Ik ben nog nooit zo gespannen geweest in mijn leven. Ik kijk even naar mijn benen en zie dat ze aan het trillen zijn. ''Dus..'' zegt Lucy en ze haalt een hand door haar lichtbruine haar. Haar felblauwe ogen kijken me nog steeds super vriendelijk aan. Maar ik ken Lucy, ze kan elk moment omslaan en dan is ze je grootste nachtmerrie.

''Als jij dan man vermoordt dan delen we de winst 50/50, oké?'' vraagt ze. Ik knik. Als ik dat geld heb, dan heb ik al drieduizend euro, dan moet ik dus nog ergens aan tweeduizend euro komen en nog ergens aan drugs zien te komen en dan ben ik van al deze shit af..

''Weet je zeker dat je het wilt doen?'' vraagt ze een beetje vertwijfeld. ''Ik-ik moet wel,'' zeg ik zachtjes en ik staar een beetje naar mijn schoenen. ''Dit doe je niet alleen voor jezelf hè? Je probeert nog iemand te beschermen, is het niet?'' vraagt Lucy. Ik knik.

''Heb je een vriendje of zo?'' vraagt Lucy met een twinkeling in haar ogen. Ik glimlach even en ik knik.  ''Hoe heet hij?'' vraagt ze. ''Luke,'' zeg ik. Direct als ik zijn naam zeg krijg ik een brok in mijn keel, ik voel me zo schuldig. Wat moet Luke wel niet van me denken als hij er achter komt dat ik een moord heb gepleegd?

''Ik praat graag later met je verder, maar vertel me alsjeblieft wie ik moet vermoorden, want dan ben ik er van af,'' zeg ik. Mijn hoofd brandt, het voelt net als of ik koorts heb, ik ga van warm naar koud en steeds weer terug. En in mijn maag lijkt het net wel een wasmachine, maar ik moet het doen.

En wat zeik ik nou? Die man heeft heel veel onschuldige mensen de dood in gejaagd door ze de verkeerde drugs te verkopen. Dus hij verdient het, ik moet geen medelijden hebben met hem. De wereld is beter af zonder hem.

''Oké, de man die je moet vermoorden is Andrew Daniels, een contact belde daarnet en hij is nu bij het koningscafé. Als je er voor zorgt dat hij naar de steeg achter het café komt, kun je hem neer schieten,'' zegt Lucy simpel.  ''Oké,'' zeg ik zachtjes.

''Achter het steegje is nog een gangetje, via daar kun je weg komen zonder dat iemand je ziet, er hangen nergens camera's, ik zweer het,'' zegt Lucy en met die woorden staat ze weer op en loopt ze naar een klein kastje en haalt hier een pistool uit. Ze loopt naar me toe en drukt het in mijn handen. ''Veel succes,'' zegt ze. ''Maar als ik...'' Maar Lucy laat me niet uitpraten. ''Ga nu trut! Anders is hij weg!'' sist ze. Ik knik en snel loop ik het schuurtje uit.

Dit was dus wat ik bedoelde, je moet alles doen zoals Lucy het wil, of ze is niet meer zo aardig.. Of het nou door haar overmatige drugs/alcohol gebruik komt weet ik niet. Misschien heeft ze gewoon stemmingswisselingen of iets in die richting.

Al is dat nu niet echt iets waar ik me druk om moet maken op dit moment..

Met knikkende knieën loop ik richting het koningscafé. Het pistool heb ik in de binnenzak van mijn jas gedaan. Steeds als er iemand voorbij loopt heb ik het gevoel dat ze door mijn zakken heen kunnen kijken en het pistool kunnen zien zitten..

Als ik het koningscafé zie slik ik. Hoe ga ik er nou voor zorgen dat die man naar het steegje komt? En ik weet niet eens hoe hij er uit ziet? Waarom heeft Lucy dat niet verteld?

''Meisje!'' sist iemand naar me. Ik draai me geschrokken om en kijk recht in de ogen van een jongen van ongeveer twintig jaar oud. ''Kom is?'' vraagt hij zachtjes. Ik bijt even op mijn lip en ik loop naar het hoekje toe waar hij in staat. 

''Jij bent Melanie hè?'' vraagt hij. Ik knik en kijk hem vragend aan. ''Ik ben een vriend van Lucy, zie je die man daar?'' vraagt hij en hij wijst door het raam naar een zwartharige man met een leren jack aan. ''Ja..'' zeg ik. ''Dat is hem,'' zegt hij. ''Oké..'' mompel ik. ''Ik zorg wel dat hij naar het steegje komt,'' zegt de jongen en hij loopt het café binnen.

Ik haal diep adem en loop naar het steegje toe. Lucy had gelijk, hier achter zit nog een gangetje dus het is wel heel erg makkelijk om weg te komen hier, want als je dat andere steegje uit bent dan zit je direct in een ander deel van de binnenstad.

''Ben jij degene die mij moest spreken?'' hoor ik een man zeggen. In een ruk draai ik me om en ik kijk recht in de ogen van Andrew. Hij kijkt me een beetje ongeduldig aan. ''Een jongeman zei namelijk dat er buiten iemand op me te wachten stond, dus ik weet niet of het een stomme grap is?'' vraagt hij.

''Euh ik...'' stotter ik. Ik zou hem nu neer moeten schieten, maar ik kan het niet. Het lijkt wel of ik bevroren ben, ik wil mijn hand wel richting het pistool brengen, maar het lukt gewoon niet. '' wat?'' vraagt hij geïrriteerd.

Langzaam lijkt mijn lichaam weer wat te ontdooien en ik breng mijn hand richting mijn binnenzak. Die man is toch een monster, dus ik moet me niet schuldig voelen en ik doe dit voor Luke. Snel haal ik het pistool uit mijn zak en houd het op hem gericht.

Hij kijkt me geschrokken aan en doet een stap achteruit waardoor hij tegen de muur knalt. ''Je-je hebt waarschijnlijk de verkeerde,'' stottert hij. ''Helemaal niet, ik weet wel wat jij allemaal hebt gedaan hoor!'' zeg ik boos. De man kijkt me verward aan en haalt zijn schouders op.

Dit is natuurlijk gewoon een toneelspel, wat een sukkel.

Ik kijk de man nog één keer aan en haal dan de trekker over, direct als ik de knal hoor ren ik via het andere steegje weg.

—-

''Gelukt?'' vraagt Lucy opgewekt. Ik knik en geef haar het pistool terug. Ik zucht en bijt op mijn lip om niet te gaan huilen. ''We krijgen het geld morgen,'' zegt Lucy vrolijk en ze bergt het pistool weer op.

Lucy begint nog een heel verhaal te vertellen, maar het gaat langs me heen. Ik denk steeds aan de verwarde blik van die man, het leek echt wel alsof hij echt geen idee had waar ik het over had.

Nee, dat zal wel geacteerd zijn...

''Yo, Mel? Luister je wel?'' vraagt Lucy. ''Euh.. Ja..'' zeg ik snel.  ''Ik moet je eigenlijk wel wat opbiechten,'' zegt Lucy opeens serieus. ''Wat dan?'' vraag ik.

''Nou.. Ik heb misschien een héél klein beetje gelogen over die man,'' zegt ze zachtjes. ''Hij was geen drugsdealer, hij was een gewone man. De bende wilde hem dood hebben omdat hij probeerde praktijken van hen te onderscheppen om zo zijn buurt veilig te houden,'' zegt ze.

Mijn lichaam verstijfd bij die woorden. Ik heb dus gewoon een onschuldige man vermoord. ''Hoe kon je dat nou doen?'' schreeuw ik boos. ''Je zat in de shit, dus ik wilde je helpen. En ik wist zeker dat je het anders niet zou doen,'' mompelt Lucy.

''Jij bent echt ongelofelijk!'' schreeuw ik. ''Sorry.. Weet je wat, je krijgt al het geld,'' zegt ze. ''Daar gaat het verdomme niet om!'' gil ik bijna.  ''Sorry.. Maar ja je kunt er nu toch niets meer aan doen,'' zegt ze. ''Nee,'' zeg ik bot en ik loop het schuurtje uit.

——

Ik haal even diep adem en loop dan Luke's huis binnen. Ik zie steeds de blik van die man voor me. Misschien had hij wel kinderen, die moeten dan hun vader missen, en dat is dan mijn schuld..

Als ik de woonkamer in loop zit Luke verslagen op de bank, hij staart een beetje uit het raam. De huis telefoon heeft hij in zijn handen geklemd. ''Wat is er?'' vraag ik verbaasd en ik ga naast hem zitten op de bank.

''Mijn oom is dood,'' zegt hij bijna onverstaanbaar. ''Dat meen je niet! Ineens?'' vraag ik en ik leg mijn hand op zijn schouder. ''Hij is neergeschoten,'' mompelt hij.

Mijn hart begint harder te kloppen, nee dit kan niet.

''Waar?'' vraag ik voorzichtig.

''Bij het koningscafé,'' zegt Luke.

Nee.. Dit meen je niet..

————————————-

Oh.. Dat is uhm.. Niet zo handig :$

Bad girl meets good guy heeft trouwens al 9K reads, het gaat echt snel :O Bedankt ♥_♥

Wil je weten hoe dit verder gaat? Vote & comment.

Fijne week! ♥