Bad girl meets good guy (✔)

12. De deal

Zenuwachtig loop ik naar de loods, ik ben nog nooit nerveus geweest voor een deal, maar nu weet ik wat er allemaal op het spel staat. Ik probeer mezelf te laten ontspannen door na te denken over de vorige deals, deze gingen altijd goed. Dus dan zal deze ook wel goed gaan..

Hoe verder van de stad ik kom, hoe donkerder het wordt. Op dit pad zijn niet eens lantaarnpalen meer. De koude wind ruist hard over het pad en telkens als ik een stap zet hoor ik het geritsel van de kurkdroge bladeren die op de grond liggen.

Op sommige paden rijdt nog wel eens iemand voorbij, maar hier is het doodstil. Ik zucht opgelucht als ik wat lichten in de verte zie. Dat betekent dat ik dichtbij het tankstation ben en daarbij dus op de helft. Eigenlijk had ik veel beter met de fiets kunnen gaan, maar dan had Luke misschien de schuurdeur gehoord.

In de verte zie ik twee koplampen, het verbaasd me sowieso dat hier iemand rijdt. Als het voertuig dichterbij komt zie ik dat het twee mannen op een brommer zijn. Ze joelen wat naar me, maar ik versta ze niet eens. Die zijn stomdronken. Als ze pech hebben worden ze beroofd. Want dat soort dingen gebeuren hier regelmatig.

Dit is nou zo'n typische plek waar elke ouder zijn kind voor waarschuwt...

Er huppelt een konijntje voorbij en ik glimlach even. De meeste dieren stralen echt een bepaalde rust uit, tenminste op mij dan.

Als ik aan het einde ben van het pad sla ik linksaf bij het tankstation richting de loods. Na ongeveer tien minuten zie ik de loods al, ik slik even en loop er heen. Ik zucht even als Sanne en Bryan er nog niet zijn. Ik kijk op mijn horloge, het is al drie minuten later dan afgesproken, waarom moeten ze nou weer zo laat komen?

Juist omdat ik er tegen op zit, wil ik dat het zo snel mogelijk voorbij is. Maar dan komt er een gestalte aanlopen, als ik beter kijk zie ik dat het Bryan is. Hij glimlacht wat flauwtjes. 'Waar is Sanne?' vraag ik ongeduldig. 'Chill, ze komt eraan,' mompelt hij.

Ik zucht even en tik wat met mijn voet op de grond. 'Dit is niets voor jou om zo zenuwachtig te zijn,' zegt Bryan. 'Ben jij dat niet dan?' vraag ik. 'Tuurlijk niet,' mompelt hij. Ik zucht even en haal mijn schouders op.

---

Geïrriteerd kijk ik op mijn horloge als ze er na 30 minuten nog steeds niet is. Net als ik aanstalten wil maken om weg te gaan, komt ze aanlopen. 'Hello bestfriends!' zegt ze vrolijk. Ik rol even met mijn ogen en kijk naar het pakketje dat ze in haar handen heeft, daar moet echt veel in zitten..

'Wanneer komt die man nou?' vraag ik ongeduldig. 'Over tien minuten,' zegt Sanne vrolijk. 'Hebben jullie al een prijs afgesproken?' vraag ik. Ze schudt haar hoofd. 'Daarvoor ben jij toch hier, slimpie.'

Sanne heeft d'r haar dit keer knal geel gemaakt, persoonlijk vind ik het niet zo mooi, maar oké. Ook haar oranje schoenen passen er niet echt geweldig bij. Ze moeten echt super vel zijn aangezien ik ze nu in het donker kan zien..

Er valt een ongemakkelijke stilte en ik slik even. 'En... Hebben jullie nog wat verkocht op het festival?' vraag ik zachtjes. Sanne haar mondhoeken krullen direct omhoog. 'Ja! Echt super veel, alleen er waren echt te veel bewakers, dus na een tijdje waren we maar weg gegaan. Maar als we de hele avond hadden kunnen blijven waren we echt binnen geweest!' schreeuwt Sanne zowat.

'Ja joh, schreeuw het lekker over de daken!' sist Bryan boos. Sanne grinnikt even. 'Ach joh, hier is niemand in de buurt, niemand kan ons horen!' zegt ze nog steeds luid. 'Houd nou je bek eens dicht met dat geschreeuw van je,' zegt Bryan geïrriteerd.

Ik grinnik even, dit is dus niet veranderd. Het lukt Sanne altijd om Bryan helemaal gek te maken. 'Bryan heeft gelijk, we kunnen beter stil zijn,' mompel ik. Sanne zucht even en knikt.

Mijn hart begint harder te kloppen als ik lichten zie. Er komt een zwarte BMW aanrijden. De ruiten zijn volgens mij geblindeerd. De auto blijft een tijdje stil staan voor onze neus, maar dan worden de deuren geopend en stappen twee mannen naar buiten. Ze zien er gewoon normaal uit, niet té netjes, ook niet té lomp. Ik schat ze hoogstens dertig jaar. Maar misschien kan ik er vet naast zitten, want in het donker kan ik niet goed hun gezichten bekijken, dus misschien zitten ze wel vol met rimpels.

De bestuurder gaat tegenover Sanne staan en de andere man blijft bij de auto staan. 'Is het echt?' vraagt de man bot. 'Natuurlijk is het echt,' zegt Sanne droog. Hij knikt. 'Aan welk bedrag zaten jullie te denken?' vraagt hij zakelijk.

Sanne en Bryan kijken mij direct aan. 'Uh, vijfduizend,' zeg ik twijfelend. Ik heb dit al een tijdje niet meer gedaan, dus ik heb geen idee of ik wel een gangbaar bedrag zeg. 'Vierduizend,' zegt de man bot. Als ik de afkeurende gezichten van Bryan en Sanne zie, schud ik mijn hoofd. 'Oké, viereneenhalfduizend,' mompelt de man. 'Nee, vijfduizend,' zeg ik nors.

Hij zucht en knikt. Ik grijns even licht en Sanne overhandigt hem het pakketje. De man pakt nog wat extra geld wat hij vervolgens in een envelop stopt en aan Sanne geeft. 'Ik hoop voor jullie dat het echt is, anders weet ik jullie te vinden!' bromt hij en vervolgens stapt hij snel in zijn auto en een paar seconden later zijn ze al weer verdwenen.

'Het was echt, toch?' vraag ik twijfelend aan Sanne en Bryan. Bryan glimlacht even en knikt. 'Oké, dus ieder gewoon 1666 euro doen?' vraagt Sanne. Ik schud mijn hoofd. 'Verdelen jullie het maar, ik wil er niets meer mee te maken hebben,' mompel ik. 'Zeker?' vraagt Bryan. Ik knik.

Ik kijk verschikt om als ik weer een auto hoor. Misschien was het toch nep en zijn ze nog terug gekomen? Maar nee het zijn de mannen niet, het is een politieauto. Mijn ogen worden groot en snel duiken we achter de bosjes. 'Hoe konden ze dit nou weten?' vraag ik verbaasd. 'Nou.. Ze zijn ons waarschijnlijk gevolgd vanaf het festival. Want daar liep ook politie, alleen ik dacht dat ze ons niet doorhadden,' zegt Sanne droog. Maar ik kan zien dat ook zij zenuwachtig is.

'We moeten gewoon hier blijven zitten, dan vinden ze ons vast niet,' fluistert Bryan kalm. Hoe kan hij zo kalm blijven?

De auto stopt en de agenten stappen uit en verspreiden zich allemaal over het gebied rondom de loods, maar hier gaan ze niet heen.

Net als ik denk dat we er vanaf zijn, gebeurt het. Ik kan het niet inhouden, maar ik MOET niezen. Dit soort dingen gebeuren normaal alleen maar in films of in boeken. Maar nee, het is de harde realiteit.

Hierdoor kijken de agenten meteen om, het is klaar...

---

Hoofdstuk 12! :)

Oké, volgensmij zijn de bedragen die ik heb genoemd helemaal niet gangbaar voor drugs, maar ik heb echt geen idee hoe het allemaal werkt xD

Wil je weten hoe het afloopt? Vote & comment ♥

Het zou namelijk eventueel de kans op sneller opdaten kunnen vergroten, je weet maar nooit ^.^

Fijne week x