Bad girl meets good guy (✔)

10. Tweestrijd

Ongelovig staar ik ze aan. Menen ze dit nou? Ze weten dat ik wil stoppen met alles, en toch gaan ze dit weer van me vragen..

'Nee.' zeg ik nors. 'Maar je hoeft niets te nemen hè, je hoeft alleen maar mee te helpen,' zegt Sanne en ze kijkt me smekend aan. 'Dus? Ik doe alsnog iets illegaals!' zeg ik boos. 'Als ze het niet wil, dan wil ze het niet,' zegt Bryan droog. Ik kijk hem dankbaar aan en zucht even.

Oké, het klinkt aanlokkelijk, maar ik moet sterk blijven nu, als ik nu de fout alweer in ga dan stel ik Luke teleur. En mezelf, natuurlijk.. Al lijkt het er soms op dat ik alles eigenlijk alleen maar voor Luke doe, en niet voor mezelf..

'Oké dan,' zegt Sanne droog. 'Denk er gerust nog even over na, als ik het morgen maar weet,' zegt ze. Ik zucht even en ik knik.

Het blijft akelig stil tussen ons nu. Ik kijk Sanne even aan, ze sms't iemand en lijkt totaal geen oog meer te hebben voor ons. Bryan steekt een sigaret op. Ik trek een vies gezicht, omdat ik al even niet heb gerookt, besef ik me nu hoe vies het eigenlijk wel niet is. 

Als je zelf rookt dan merk je dat eigenlijk nooit. Bryan rookt ook echt aan de lopende band volgensmij, het zou me echt niets verbazen als hij binnenkort iets aan zijn longen krijgt. Ik hoop het natuurlijk niet voor hem, maar het is dan wel zijn eigen schuld..

Het is nogsteeds akelig stil en het begint wat ongemakkelijk te worden. Als kinderen hadden we eigenlijk altijd wel wat te praten. We hadden  eigenlijk nooit ruzie, en als dat gebeurde was het ook zo weer opgelost. Maar sinds we 15/16 jaar zijn, is de band tussen ons 3 gewoon veranderd.

Ik kan het eigenlijk niet eens precies beschijven, maar het lijkt alsof onze gesprekken eigenlijk nooit meer zo heel diepgaand zijn. Eigenlijk gaan onze gesprekken nooit meer echt over onze gevoelens. En het lijkt me eigenlijk best wel fijn om eens over mijn gevoel te kunnen praten met mijn beste vrienden, althans ik denk dat ze dat zijn.

Sanne stopt haar telefoon weer weg en kijkt me even aan. Daarna richt ze zich op Bryan en fluistert wat in zijn oor. Bryan zucht even. 'Sorry, we moeten gaan, we zien je later wel,' zegt Bryan. 'Waarom?' vraag ik nog, maar ze lopen al weer weg.

Ik zucht even, ik voel me eigenlijk best wel buitengesloten, maar dat is eigenlijk ook wel logisch. Ik ben hier al weken niet geweest..

'Hé, daar is Melanie weer. Ben je lekker aan het afkicken?' hoor ik een meisje op spottende toon zeggen. Ik herken haar direct, het is Roxanne. Ze gaat best wel vaak met Bryan en Sanne om, maar ik heb haar nooit echt gemogen.

'Ja,' zeg ik droog. 'Je begrijpt nu wel dat Bryan en Sanne je proberen te lozen hè? Ze willen echt geen vrienden meer zijn met zo'n watje als jij,' zegt ze vals. De mensen om haar heen beginnen een beetje dom te lachen. Stelletje meelopers...

Ik kijk Roxanne boos aan. 'Dat slaat echt nergens op, ze zijn mijn beste vrienden, ik ken ze al mijn hele leven. Ze zouden me nooit laten vallen,' zeg ik, maar je kunt de twijfel in mijn stem horen. Roxanne begint te lachen. Je kunt nu haar veel te witte tanden zien, haar zwarte lipstick vergroot dit effect alleen maar. Ze ziet er echt walgelijk uit.

Haar hele gezicht zit onder de foundation, die tevens veel te donker voor haar is. Ook heeft ze wel 4 lagen mascara op gok ik, en dan ook nog die vreselijke tanden die overdreven recht staan.. En over haar kleding ga ik het niet eens hebben, ik zal het jullie besparen..

'Je twijfelt er zelf ook al aan, en terrecht. Meid, flikker gewoon op, je hebt hier niets te zoeken!' zegt ze boos. Ik slik even, misschien heeft ze gelijk.. Maar dat ga ik natuurlijk niet zeggen..

'Ik heb net zo veel recht als jij om hier te komen!' sis ik boos. 'Dat heb je niet! Flikker op, of je hebt problemen met mij!' sist ze. Ik grinnik even. 'Nu ben ik bang hoor,' zeg ik spottend. 'Ik geef je 10 seconden!' sist ze dreigend en ze geeft me een duw.

Ik wil nog wat zeggen, maar er staan teveel mensen om Roxanne heen om echt wat te kunnen doen. 'Best,' snauw ik en ik loop van het terrein af. 'Watje!' roept ze me nog na.

Ik slik even en loop weer terug naar het huis van Luke. Misschien heeft ze ook wel gelijk, ik ben een watje.. Ik had gewoon ja moeten zeggen tegen die drugsdeal. 'Nee Mel, niet over denken,' mompel ik zachtjes in mezelf.

'Je hebt het goed gedaan,' zegt een stemmetje in mijn hoofd. 'Nee, je bent een watje!' schreeuwt het andere stemmetje. Ik geef mezelf een stomp tegen mijn hoofd. Waarom is alles ook zo moeilijk? Waarom moet ik ook altijd in tweestrijd zijn met mezelf? Waarom kan ik het niet gewoon één keer met mezelf eens zijn?

----

*Die avond*

'Ik ga je missen als je zo vaak weg bent,' zeg ik zachtjes tegen Luke en er rolt een traan over mijn wang, al ziet hij dat gelukkig niet in het donker. 'Ik jou ook,' zegt hij zachtjes. 'Ik weet niet of ik het alleen kan,' zeg ik een beetje angstig. 'Je bent niet alleen, ik ben er elke avond en je kan me altijd bellen,' zegt Luke. Zijn vertrouwde stem maakt me weer een beetje rustig. Ik slik even en ik knik.

'Weltrusten,' zegt hij zachtjes en ik voel zijn warme lippen op de mijne. 'Truste,' mompel ik, en een paar minuten later hoor ik dat Luke al slaapt.

Zelf lukt het me maar niet om in slaap te komen. Wat als alles weer mis gaat als hij weg gaat? Wat als ik mezelf niet onder controle kan houden en weer drugs ga gebruiken?

Net als ik voel dat ik in slaap begin te vallen begint mijn telefoon te piepen. Slaperig pak ik mijn telefoon van het nachtkastje af, ik heb een sms van Sanne.

Sanne: Hey! Je moet je niets aantrekken van Roxanne hoor... Ik vind je geen watje ;) xx Sanne

Ik glimlach even. Maar al snel bedenk ik me dat ze dit waarschijnlijk alleen maar zegt omdat ze het zielig voor me vindt. Nee, ik moet haar bewijzen dat ik geen watje ben...

Melanie: Thanks San.. Maar nog even over die drugsdeal, ik doe het gewoon hoor! Wat dacht je dan?

Ik bijt op mijn lip, nu kan ik sowieso niet meer terug..

----

Noooo, ze doet het toch :( Beniewd hoe dit afloopt? Vote en comment :D

Fijne week :) x