Bad girl meets good guy (✔)

8. Stomme domme ik

Al snel weet ik niet eens meer wat ik aan het doen ben. Ik loop een beetje door het winkelcentrum en lach maar wat. Allerlei mensen kijken me verbaasd aan, maar er is niemand die ook echt wat doet. Ik loop een bakker binnen en zak onderuit tegen de toonbank aan. 'Kan ik je helpen?' Vraagt de medewerkster met opgetrokken wenkbrauwen.

Ik grinnik alleen maar. 'Heeft u ook puppy's?' Vraag ik. Vervolgens barst ik in lachen uit. De vrouw kijkt me geïrriteerd aan. 'Ik geef je tien seconden om de winkel te verlaten, of ik bel de politie!' Zegt ze boos. Maar ik begin nog harder te lachen. Ik pak nonchalant een brood van de plank en proef hem. 'Beetje te zout,' mompel ik.

De vrouw haar gezicht kleurt rood. 'Dit brood ga je dus betalen!' Schreeuwt ze. Ik wil nog wat zeggen, maar op dat moment loopt er een bekend iemand de bakker binnen, mijn zus.. Wat doet zij nou weer hier?

Ze kijkt me geschrokken aan en komt meteen op me aflopen. 'Hey, wat gezellig dat je er ook al bent. Maar ik zou hier geen brood kopen hoor. Het is zout EN ze verkopen hier geen eens puppy's!' Zeg ik serieus tegen haar. Maar al snel barst ik weer in lachen uit.

'Ben je dronken?' Vraagt mijn zus ernstig. 'Wat denk je nou zelf,' zeg ik en ik grinnik even. Als ik merk dat ik bijna ga vallen klamp ik me weer snel vast aan de toonbank.

'Mevrouw, wilt u er alstublieft voor zorgen dat dit meisje nu de winkel verlaat?' Vraagt de medewerkster boos aan mijn zus. Ze zucht even en knikt. Ze pakt wat geld uit haar portemonnee en legt het op de toonbank. 'Dat is voor het brood,' mompelt ze en vervolgens trekt ze me boos mee naar buiten.

'Ben je helemaal gek geworden?' Sist Lisa boos naar me. Ik haal mijn schouders op en grinnik een beetje. 'Wat doe jij hier eigenlijk?' Vraag ik aan haar. 'Mam bezoeken, ze was namelijk nogal overstuur nadat ze jou de deur heeft gewezen,' zegt ze. Ook legt ze duidelijk de nadruk op het woordje "jou."

Ik barst in lachen uit. 'Zij? Overstuur? Laat me niet lachen, ze is vast alleen maar blij dat ik op ben gesodemieterd,' schreeuw ik. Een paar mensen kijken ons al een tijdje aan. Lisa kijkt ze beschaamd aan.

Ze trekt me mee het winkelcentrum uit richting haar auto. 'Mam vindt het wel erg, ze houdt van je,' zegt ze zachtjes. Er rolt een traan over haar wang. 'En ik ook.. Ik vind het vreselijk om je zo te zien, ik wil je echt helpen,' zegt Lisa.

'Ik word al geholpen,' zeg ik bot. 'Nou, dat gaat goed dan!' Zegt ze boos. Ik kijk haar chagrijnig aan en wil weglopen, maar Lisa houdt me tegen. 'Nee Melanie, je moet naar een afkickkliniek, daar heb je echte professionele hulp. Niet naar een jongen waar je verliefd op bent, dat werkt niet!'

'Hoe weet jij dat nou weer?' Vraag ik verbaasd. 'Sanne had het me verteld,' zegt ze. Ik zucht even, natuurlijk...

'Bel hem dan even of hij je komt ophalen,' zegt Lisa wat rustiger. Ik haal mijn schouders op. 'Hij wordt dan vast boos,' zeg ik zachtjes. 'Bel hem!' zegt Lisa dwingend. Ik zucht even en pak mijn telefoon en toets het nummer van Luke in. De telefoon gaat een paar keer over en dan neemt hij op.

'Het spijt me,' is het eerste wat Luke zegt. 'Hoezo spijt het jou?' Vraag ik verbaasd. 'Ik had niet alles moeten vertellen. Ik had het aan je moeten vragen,' zegt hij zachtjes. Ik zucht even. 'Het geeft niet, het spijt mij,' zeg ik. 'Waarvoor spijt het jou dan?' vraagt Luke.

'Toen ik weg was, ben ik naar het winkelcentrum gegaan om te drinken,' zeg ik zachtjes. Het blijft even stil aan de andere kant van de lijn. 'Sorry,' zeg ik schuldig. Luke zucht even. 'Ik kom je wel ophalen,' mompelt hij en een paar seconden later is de verbinding verbroken.

'Komt hij?' Vraagt Lisa, ik knik even. Ik wankel nog een beetje op mijn benen, maar ik ben waarschijnlijk niet echt dronken geweest. Misschien alleen een beetje aangeschoten, anders was ik nu ook al niet nuchter.

Ik staar even naar de lucht. Waarom moet ik nou altijd vluchten in verdovende middelen als ik me rot voel? Als normale mensen zich rot voelen praten ze er gewoon over met hun familie of vrienden. Of ze gaan veel eten, natuurlijk ook niet heel goed, maar beter dan dit.

'Ga nou naar een kliniek, dat is echt beter. Daar heb je niet de kans om dit soort dingen te doen,' probeert Lisa nogmaals. 'Hou er is over op! Ik doe het op deze manier, ik heb jouw hulp helemaal niet nodig. Flikker op!' schreeuw ik naar haar.

'Dan niet, veel succes,' zegt ze zachtjes en ze loopt weer terug het winkelcentrum in. 'Weer een sigaret nodig?' vraagt een bekende stem. Ik draai me om en ik zie Rick (jongen van h1.) Ik wil het bijna aanpakken maar bedenk me dan. 'Nee, bedankt,' zeg ik droog. Hij haalt zijn schouders op en loopt weg.

'Zie je, je kunt het wel,' zegt Luke. Ik draai me om en kijk in de mooie ogen van Luke. Meteen voel ik me weer schuldig. 'Sorry,' zeg ik zachtjes en ik bijt op mijn lip. 'Waarom deed je het nou precies? Je wist niet eens wat mijn moeder wilde gaan zeggen.'

'Ik was gewoon bang dat ze me niet zou mogen. Zoals bijna iedereen,' zeg ik met tranen in mijn ogen. Luke glimlacht even en sluit me in zijn armen. 'Wil je weten wat ze wilde zeggen?' fluistert hij in mijn oor. Ik zucht even en ik knik.

'Ze heeft bewondering voor je en wil je graag beter leren kennen.'

-----------

Wauw, sorry dat het weer eens zo super lang duurde :/ Het is namelijk zo dat ik echt super veel ideeen heb voor dit boek, MAAR die gebeurtenissen spelen pas af na ongeveer H10, dus ik wist niet echt wat ik er tussen moest plaatsen :p

Dit hoofdstuk vind ik echt crap, maarja.

Maar vanaf nu kan ik jullie echt beloven dat het vanaf nu wat minder lang zou gaan duren. Het boek wordt ook nog best wel spannend, al zeg ik het zelf xD

Ik hoop dat ik hierdoor niet heel veel lezers ben verloren..

Byebye x